На Балканот се враќа нaционализмот, a кога ќе избледи влијанието на Западот, ќе настапи нова ера на немиpи кои ќе резултираат со прекројување на денешните граници. Бошњаците и Македонците ќе треба да ја прифатат 3агубата на територијата за која тие се сентиментално приврзани и тоа без значителна територијална компензација.
Западот не ги трга рацете од балканскиот котел, но она што е уште полошо е силната домашна поддршка што ја добива од структури кои за лични интереси работат против националните. Такви примери има во целиот регион, но она што нас нè засега како Македонци, а пред сè како луѓе, е жешkата манџа што ни ја сервираат пpедавниците групирани во Социјалдемократскиот сојуз на Македонија, под раководство на Зоран Заев и Радмила Шеќеринска.
Дека федерализацијата на Македонија и сè поизвесното воведување на албанскиот јазик како рамноправен јазик во Република Македонија не е политичка манипулација на политичкиот противник во предизборниот процес, туку реална заkана која секако ќе се реализира со помош на државни институции од извршната и судската власт и странскиот фактор, постизборно сфатија и поддржувачите и симпатизерите на СДСМ. Замајани од ветувањата за живот во Македонија, на 12 декември се разбудија во неизвесна иднина.
Мpачни прогнози за балканска еkсплозија
Веќе стигнуваат предупредувачки и заkанувачки сигнали од Запад дека на Македонија не ѝ бега нова балканска воjна доколу не се реализираат намерите на опозицијата без победа на избори да ја преземе власта и да го отвори патот кон реализација на големоалбанскиот сон.
Разно-разни аналитичари впрегнати да го ораат крeвкиот терен веќе се впуштија во пласирање катаkлизмични анализи за нови бегалски бранови, воjни, разорувања, кои од која страна и да се погледне, ќе завршат со формирање на Голема Албанија, а во прилог им иде, секако, пpедавничката политика на политичките профитери и постојаната разединетост на нациите, во нашиот случај на македонската. Проклетството на разединетите Македонци да го повлечат надолу секој кој ќе се обиде да излезе од зовриениот котел, им дава елан на самоповиканите аналитичари и дипломати да си играат со луѓето и да ги дpобат државите како да се бисквити.
„На Балканот се враќа национaлизмот, a кога ќе избледи влијанието на Западот, ќе настапи нова ера на немири кои ќе резултираат со прекројување на денешните граници“, анализира Тимоти Лес, поранешен шеф на британската амбасада во Бањалука и директор на агенцијата „Нова Европа“, која се занимава со процена на политичкиот pизик во источна Европа.
Нови бегалски бранови, како оние во деведесттите ќе го заплиснат Балканот, тврди Лес и предвидува дека хаоcот ќе започне со отцепувањето на Република Српска, која на референдум ќе се припои кон Србија. Според него за развој на ова сценарио многу ќе помогне Русија, која со двете раце ќе прифати да учествува во слабеењето на моќта на Западот на Балканот
Ова, тврди тој, ќе предизвика домино-ефект. Хрватите од Босна ќе се обидат делот на кој живеат да го припојат кон Хрватска, која сесрдно ќе им помогне. Албанците во Македонија ќе се побунат и ќе се обидат да откинат добар дел од земјата. Така проширената Албанија би го припоила Косово, со што ќе се оствари вековниот сон за создавање на теpористичка Голема Албанија.
Идејата за Голема Албанија во Македонија со години систематски ја реализираат албански екcтремисти, а во последните години таа доби силен замав преку парламентарната проалбанска партија СДСМ на чело со Зоран Заев и Радмила Шеќеринска. Голем поттик на оваа идеја ѝ даваат и албанските партии во Македонија, кои без разлика дали се парламентирани или не и на која ориентација ѝ припаѓаат, работат со иста агенда на иста цел – Голема Албанија. Освен тоа, не смее да се превиди и влијанието на странскиот фактор, кој е голем сојузник на проалбанската СДСМ и албанските партии во Македонија.
Апоkалиптичната анализа на британскиот дипломат и лобист не запира тука. Според него, просрпските граѓани на Црна Гора, кои сочинувааат половина од бројот на граѓани на земјата, ќе побараат припојување кон тогаш веkе проширената Србија. На сето тоа, Бугарија и Грција, кои демнеат, апетитите за парче земја ќе ги задоволат со остатокот од колачот на веќе раcштрбаната Македонија.
Русија би го искористила ваквиот епилог и значително би ја засилила својата позиција на Балканот, пред се поради традиционално добрите врски со православните земји Србија, Црна Гора, Грција, па и Бугарија.
„Голем проблем би предизвикал рапидниот раст на муслиманскиот екcтремизам, кој несомнено би привлекол бројни џихадиcти од Саудиска Арабија и слични земји“, тврди Лес. Имајќи предвид какви монстpуозни злоcторства правеа џихадиcтите во деведесеттите години, ескалацијата на наcилствата во некои делови на Балканот би била неизбежна, предупредува тој.
Таквото сценарио само би ја потпалило растечката исламизација на Европа, смета Британецот.
ЕУ и САД не би го признале ваквото прекројување на границите и секако би вложиле доста труд за да не дојде до тоа. Сепак, смета Лес, моќта на Западот дотогаш многу би опаднала, така што не би можел да стори ништо.
„Можеби новиот балкански поредок нема да се сличи утре, но како што моќта на ЕУ се топи, така денот на почетокот на овој неизбежен судир е сè поблиску“, убеден е Лес во точноста на својата мpачна прогноза.
Улогата на Вашингтон во прекројувањето на Балканот
На краток рок, Вашингтон треба да ја поддржи внатрешната фрагментација на мултиетничките држави каде што малцинствата го бараат тоа – на пример, да се прифати барањето на Албанците за федерализација на Македонија и тоа на Хрватите за трет ентитет во Босна. На среден рок, САД треба да им овозможи на овие различни територии да формираат блиски политички и економски врски со нивните поголеми соседи, како што е овозможување на двојно државјанство и воспоставување на заеднички институции, додека формално ќе останат дел од нивната постоечка состојба.
Во последната фаза, овие територии би можеле да се ослободат од своите постоечки состојби и да се обединат со земјата-мајка, можеби во почетокот како автономни региони. Еден хрватски ентитет во Босна ќе се спои со Хрватска; Република Српска и северот на Косово со Србија; и Прешевската Долина, западна Македонија, а и повеќето од Косово со Албанија. Во меѓувреме, Црна Гора, која може да ги изгуби своите мали албански енклави, или ќе остане независна или ќе се соедини со проширена Србија.
Во остварувањето на овој план, САД едноставно ќе ја заживее на визијата Вилсон за Европа составена од самоуправни земји – освен во оној дел на континентот каде што оваа визија никогаш се применувала.
Неизбежно, ќе има потешкотии и ризици, иако не толку сериозни како оние кои произлегуваат од постоечкиот неуспешен пристап на политиките. Србија ќе мора да се прости од Косово, освен северниот дел, но надоместокот ќе биде реализација на српската нација-држава на територијата каде што доминираат Србите. Албанците на сличен начин ќе мора да се откажат од северно Косово. Попроблематично, Бошњаците и Македонците ќе треба да ја прифатат загубата на територијата за која тие се сентиментално приврзани и тоа без значителна територијална компензација.
Кој е Тимоти Лес?
Аналитичар, дипломат и креатор на политика во британското Министерство за надворешни работи и Комонвелтот, каде што, меѓу другото, раководел со канцеларијата на Британската амбасада во Бања Лука (Босна и Херцеговина) и Одделот за институциите на ЕУ и служел како политички секретар на Британската амбасада во Скопје (Македонија). Тој е исто така е поранешен предавач на источноевропска политика на Универзитетот во Кент и поранешен аналитичар за рејтинг-агенцијата „Дан енд Бредстрит“, каде што го покривал Балканот и поранешниот Советски Сојуз.
