Бадник му претходи на најрадосниот семеен празник – Божиќ. Тој е придружен со многу обичаи, кои ги разубавуваат душите на луѓето за раѓањето на Синот Божји. На Бадник се подготвува посна вечера, се пече лепче со паричка и се оди во црква. Во раното утро, по ударите на секирата, еден млад даб се опростува со сонцето. Се сече со три удари, така што ќе падне на исток.
Бадник е симбол на тоа дрво, кое, според верувањето, пастирите ги однеле Јосиф и Марија да запалат оган и да ја загреат пештерата во која е роден Исус. Неговото греење е главниот дел од овој празник, но тој од зори до мрак ќе остане засолнет покрај куќата, а дури потоа ќе биде внесен, откако ќе биде посипен со жито.
Бадник се дочекува со посебна почит, со молби за здравје, среќа и мир. Домаќинките веќе ја подготвуваат празничната трпеза, посна, но богата, за и новата година да биде богата и плодна. Бадниковото гранче гори до Божиќ, наговестувајќи ја новата светлост која ја носи вербата во новородениот Исус. На подовите се истура слама, исто како во пештерата Витлеем, а децата пејат, со што ја шират убавата вест.
Во овие обичаи лежи пронаоѓањето на смислата на празникот за Христовото раѓање. Не е се во храната и трпезата, бидејќи сето тоа може да се подготви било кој ден. Важно е сите овој празник да го поминат во својот дом, во кругот на семејството, со радост и љубов. И додека во домовите се пали свеќа, како симбол на Исусовата светлина која ја донел на светот, овие вечери сокаците и улиците се празни.
Не се оди на гости, ништо не се зема од друг. Се празнува со семејството, а сите обичаи упатуваат на љубов, простување и надеж дека сите расправии ќе завршат. Веќе следниот ден, поздравувајќи го Божиќ токму тоа ќе си го кажеме едни на други: Мир Божји, Христос се роди!
