Клучен сведок во случајот на американското Министерство за правда против Julулијан Асанж призна дека измислил клучни обвинувања во обвинението против основачот на Викиликс. Тој ги наведе американските власти да веруваат дека Асанж побарал од него да „хакира“ компјутери за да може да пристапи до снимките од приватните разговори на парламентарците во Исланд, објави исландскиот неделник.
„Ова е крај на случајот против Џулијан Асанж“, напиша поранешниот вработен во ЦИА и Агенцијата за национална безбедност (НСА) Едвард Сноуден, повикувајќи се на овие наоди.
Сигурдур Инги Тордарсон во интервју за исландскиот неделник „Штундин“ призна дека лажел во изјавите што американските власти ги користеле за да изградат случај против основачот на Викиликс.
Тордарсон беше волонтер на Викиликс, кој стана првиот познат информатор на ФБИ во рамките на организацијата во замена за околу 5000 УСД и имунитет од гонење. Тордарсон сега призна дека неговото лажно тврдење дека Асанж го замолил да ги „провали“ компјутерите на исландските пратеници за да има пристап до снимките од нивните приватни телефонски разговори е лажно и дека тој никогаш не го побарал тоа.
„Всушност, Тордарсон сега признава дека Асанж никогаш не го замолил да хакира или да пристапи до снимките на пратениците. Неговото ново тврдење е дека тој всушност добил некои досиеја од трето лице кое тврди дека ги снимало замениците и им понудило да ги сподели со Асанж, без да има поим што тие всушност содржат. Тој тврди дека никогаш не ја проверил содржината на датотеките, дури и ако содржеле аудио записи“, објави весникот во саботата.
Асанж беше уапсен во Лондон на 11 април 2019 година и беше осуден на 50 недели затвор за кршење на условите за кауција во 2012 година, кога се засолни во еквадорската амбасада во британската престолнина за да избегне екстрадиција во Шведска, каде подоцна се соочи со обвиненија за сексуално злоставување кои беа повлечени.
Министерството за правда на САД бара 49-годишен свиркач под обвинение за шпионажа и компјутерска измама откако Викиликс јавно објави илјадници тајни досиеја и доверливи податоци што фрлаат светло на можни воени злосторства извршени од американски трупи во Ирак и Авганистан. На Асанж му се заканува 175 години во затвор со максимално обезбедување доколку биде осуден во САД.
Сепак, сега вистинската информација врз која се темели обвинението на САД е демантирана од главниот сведок, чие сведочење беше клучно. Додека Британскиот суд беше воден од хуманитарни причини на пресудата против Асанж, аргументот на американскиот правен тим беше тврдењето дека обвинетиот и неговиот информатор Тордарсон обиде заедно да се дешифрира украдени датотеки од исландската банка.
Тордарсон објасни за неделникот дека опишаниот инцидент е добро познат и дека криптираната датотека протекла од банката и е споделена на Интернет меѓу ентузијастите кои се обиделе да ја дешифрираат поради јавниот интерес во обид да ги откријат причините за финансискиот криза во Исланд. Досието било „украдено“ во одреден момент, бидејќи се претпоставува дека вработените во банката го откриле тоа.
Друга поента во споменатиот судски процес беше дека Асанж „користел неовластен пристап“ што му бил даден од Тордарсон „за пристап до владината веб-страница“ наменет за следење на полициските возила. Во разговор со Стундин, информаторот прецизираше дека податоците се „извештај“ за неговата лична идентификација и дека не се добиени со незаконски средства.
Тордарсон рече дека имал пристап до таа веб-страница затоа што некогаш бил доброволец во тимот за пребарување и спасување и дека основачот на Викиликс никогаш не побарал од него информации за пристап.
Тогашниот министер за внатрешни работи на Исланд, Огмундур Jonонасон, смета дека Американците се обиделе „да исплетат мрежа што ќе го фати Џулијан Асанж“ и потсети на точниот момент кога ФБИ стапи во контакт со исландските власти. Тие за првпат беа предупредени на 20 јуни 2011 година за неодамнешен упад во владините компјутери, нудејќи им помош што беше прифатена.
Според Џонасон, целта кон која стварно тежнееле САД е да го фатат Асанж и да не му помогнат на Исланд, а дотогаш нивните агенти веќе ги поставувале темелите за нивната крајна цел.
Она што од тогаш се прашуваше поранешниот исландски министер за внатрешни работи е дали сè започна со прифаќање на американската помош и воспоставување соработка „што може да се искористи како изговор за идните потези“.
