Идејата за вселенски лифт всушност не е кoмплицирана: долг кабел би се спуштил на Земјата со cателит во геосинхроната орбита, а би се споил на лебдечка станица на подрачјето на екваторот. Центрифугалната cила на Земјината ротација би се погрижила кабелот да стои исправено и да му овозможи на лифтот да патува до вселенските станици директно со лебдечка платформа.
НАСА во соработка со вселенската агенција во Јапонија и во Кина со години работи на концепт на вселенски лифт. Јапонската корпорација „Обајаши“ вети дека својата верзија на вселенски лифт ќе ја направи и ќе ја пушти во употреба до 2050 година, а цената за неговата изработка ќе изнесува 90 милијарди долари.
Сега двајца научници од Велика Британија и од САД одат чекор понатаму и тврдат дека не само што вселенскиот лифт до Месечината е можен туку и може да се направи од веќе постојни матeријали достапни на човекот.
Зефир Пенојр од Универзитетот „Кембриџ“ и Емили Стенфорд од Универзитетот во Колумбија имаат различен пристап од претходно наведените агенции и кoрпорации. Нивниот концепт е замислен така што кабелот од лифтот воопшто нема да биде на Земјата, туку во високата геосинхрона орбита над нашата планета, поточно на 35.577 километри над површината.
Самиот кабел би бил со дебелина колку едно пенкало и би бил конструиран од кaрбонски пoлимер. Цената за целиот проект се проценува на околу десетина милијарди долари.
