Бугарите денес не обвинуваат нас дека сме творба на Коминтерната и дека сме под контрола на Белград а го кријат делот од својата историја кога потпишале договор со Србите за заедничка држава на чело со српскиот кнез Михаило Обреновиќ.
Кнезот Михаило Обреновиќ го потпиша Букурешкиот договор со Бугарскиот одбор, со кој требаше да се создаде заедничка држава на Србите и Бугарите, но тогаш работите излегоа од контрола.
На почетокот на 19 век, Србите и Бугарите сè уште биле дел од Отоманската империја. Србите, на границата со Австрија, беа ослободени од Турците, но Бугарите немаа толку среќа.
Бугарите учествуваа во Првото и второто српско востание, а во Белград беше формирана бугарска чета, која тренираше за ослободителната војна и учествуваше на српска страна и во уличните борби по инцидентот на Чукур чешма.
Србија имаше голема поддршка од Франција, а Наполеон III гледаше на Србија како на Балканскиот Пиемонт. Со таква поддршка, на 14 јануари 1867 година, кнезот Михаило Обреновиќ потпиша договор со Бугарскиот комитет во Букурешт за заедничка држава на Србите и Бугарите, која на крајот требаше да стане кралство.
На 22 јануари 1867 година, Франција ја објави својата програма за реформи во Турција, според која Србија ќе биде стожер и центар на сите Словени. Но, тогаш сè се распаѓа во три чекори.
Прво, во неделата, на 10 јуни 1868 година, браќата Павле и Коста Радовановиќ извршија атентат врз кнезот Михаило.
Второ, по француско-пруската војна, во која Германците ги понижија своите непријатели, па дури и го заробија Наполеон III, кој беше симнат од власт, Србија ја загуби главната поддршка во меѓународната политика затоа што француските интереси беа протерани од Балканот. Ото фон Бизмарк, кој имаше големи симпатии кон Србите, немаше сили да оди против Австрија, која не сакаше да се создаде голема словенска држава во „нејзиниот двор“
Русија исто така беше против, што се покажа во третиот чекор на распаѓање на идејата за држава на Србите и Бугарите. Русите ги избраа Бугарите како инструмент на нивните империјалистички аспирации и ги поддржаа максималните територијални претензии на бугарските националисти, а кога беше потпишан Санстефанскиот договор, тие планираа на Бугарите да им ги дадат Ниш, Приштина, Призрен и Охрид. До Сан Стефано, кнезот Милан им беше слепо лојален на Русија и после тоа се сврте кон Австрија. Благодарение на Германија и Австрија, Сан Стефанскиот договор беше поништен, а со српско-бугарската војна од 1885 година, беше забиен последниот клинец во ковчегот на замисленото „Обединето кралство на Србите и Бугарите“.
~Занимљивост:
Године 1867. влада Србије је током ослободилачких ратова против Турака, склопила споразум у Букурешту са Бугарским револуционарним комитетом о стварању националне државе Бугаро-Србија или Србо-Бугарска. Први суверен те државе би био Михајло Обреновић. pic.twitter.com/q635TGMh7A
— MilanSremac (@MilanSremac) January 14, 2021
