Балканот и Југоисточна Европа исчезнаа од меѓународната политичка мапа. Очигледно има многу поважни проблеми и кризи за кои треба да се грижат САД и ЕУ“, се проценува во анализата на германскиот професионален магазин Интернационална политика.
И последица на тој наводен недостаток на интерес е недостатокот на неопходни политички импулси, концепти и визии за решавање на бројни конфликти.
Ова е првичната теза на статијата со наслов „Опасна смиреност“ објавена во германското стручно списание „Интернационална политика“, објавена од Германското здружение за надворешна политика. Автор на анализата е Томас Бреј, долгогодишен дописник на агенцијата од областа на Југоисточна Европа, кој сега работи како професор по политика и новинарство на повеќе германски факултети.
Бреј, како и некои други странски набудувачи за кои се смета дека се добро запознаени со ситуацијата во регионот, не ја исклучува можноста за вооружен судир во овој опасен хаос чии компоненти се, како што наведува, национализам, корупција, притисок врз медиумите и судството, како и индоктринација млади луѓе.
Босна и Херцеговина во написот се споменува како „неуспешна држава“. Бреј пишува дека причината за тоа е кавга меѓу муслимански Бошњаци, православни Срби и католички Хрвати, која честопати е преплавена со омраза.
Написот го нарекува Косово најголем извор на опасност. Објаснувањето за оваа теза на авторот е следново: Србија не сака да ја ослободи својата поранешна провинција, во која живеат речиси исклучиво Албанци, во независност, бидејќи таму има средновековни српски манастири и боишта.
Авторот додава дека никој не верува во претстојното признавање на Косово од страна на Белград, но исто така и дека никој, најмалку од Србите, не може дури теоретски да замисли реинтеграција на Косово во државен сојуз со Србија. Западните политичари, се тврди, продолжуваат да тргнуваат од нереалната цел дека двајцата соседи ќе можат да мотивираат меѓусебно признавање.
Според анализата низ целиот регион, водечките политичари се ориентираат со примерот на рускиот претседател Владимир Путин. Како примери за тезата дека ова се случува „насекаде“, авторот го наведува унгарскиот премиер Виктор Орбан и неговата „нелиберална демократија“, словенечкиот премиер Јанез Јанша когo Орбан силно го поддржува, како и Александар Вучиќ, претседателот на Србија.
Написот го нарекува Балканот (и Југоисточна Европа) регион без изгледи: истите политичари кои се на власт со децении и со кои ЕУ и САД се однесуваат како партнери во реформите, демократизацијата и модернизацијата, иако тие всушност се дел од проблемот. Бреј смета дека овој концепт пропаднал, но и дека Западот сè уште се однесува како сè да оди според планот. Тој додава: „Најважно е да владее мир – како да е мотото по граѓанските војни во 90-тите години на минатиот век за време на распадот на Југославија“.
Симптомите на таквата политика се „корупција, заостанување во однос на слободата на мислење и слободата на медиумите, недостатоци во функционирањето на државните институции и зголемувањето на стапката на криминал“, а како последица на тоа, написот гласи: масовно иселување, особено на помладите, добро образовани луѓе. И оние луѓе што остануваат, пишува Бреј, се „мотивирани“ од политички лидери во националистички тонови за да ги затворат сопствените редови под раководство на истите политички фигури.
