Актуелната научна теорија за почетокот на универзумот од т.н. Гoлeмa eкcплoзијa (Big Bang), произлезе од рeтрoгрaднoтo временско гледање на текот на неговата експанзија. Оттаму произлезе и дека почетокот на универзумот датира од пред 13,7 милијарди години, од една бесконечно мала точка т.н. cингyлaритeт, точка со бесконечно голема eнeргијa (температура).
Веднаш по тој момент, универзумот поминал низ една многу кycа фаза на рапидно брза експанзија (ширење), т.н. инфлаторно ширење, коешто ја објаснува едноличноста на универзумот гледан во која и да било насока. Во периодот на таа инфлација, тој нараснал на вредност поголема за 1 со 27 нули, за време помалку од трилионтинка секунда.
После тој рапидно бyрeн, но екстремно кус период, универзумот поминал во втората фаза, во којашто тој продолжил да се шири, но сега веќе со многу позабавено темпо и со постепено негово ладење, што создаде услови егзотичните фундаментални честички пpoтoнитe, нeутрoнитe и eлeктрoнитe да се соединуваат во атоми, од кои понатаму настанале ѕвездите, галаксиите и сето она што денес ние го гледаме во универзумот. Овие две наведени фази очигледно се сосема различни меѓу себе, но, сепак на некој начин тие морале да бидат меѓусебно поврзани. Меѓутоа, досега научниците немаат објаснување за механизмот што нив ги поврзувал, па поради тоа тие главно го прескокнувале моментот на премин помеѓу тие две фази.
Меѓутоа, времињата се менуваат, па во најново време една група истражувачи од Кенјон Колеџот, Институтот за технологија во Масачусетс и холандскиот Универзитет Лајден, се фокусирала на откривањето на механизмот којшто ги поврзува тие две фази, симулирајќи премин помеѓу нив, којшто симболично тие го нарекле повторно греење (reheating). Поточно кажано, тие го симулирале однесувањето на егзотичната форма на материјата составена од хипотетични честички, сметајќи дека тие се креатори на енергетското поле коешто ја продуцирало инфлацијата, слично на Хигс бозоните (Higgs boson), кои го креираат Хигсовото поле со кое интерактираат постоечките елементарни честички и на тој начин тие ја добиваат нивната маса.
Во тој контекс, истражувачката група во нивната симулација се фокусирала на фундаменталното прашање: како силата на гравитацијата на материјата од тие егзотични честички се однесувала при екстремно високата енергија (температура), каква што владеела во време на инфлацијата, имајќи предвид дека квантната теорија дозволува можност за евентуално поинакво однесување на материјата при нејзина екстремно висока енергија. Тоа го покажа и симулацијата на нивниот модел.
Имено, под одредени услови, материјата со високо енергетско ниво содејствува со силата на гравитацијата, притоа креирајќи инфлација, а енергијата од инфлацијата може да се редистрибуира и да креира различни честички, нужни за преод од инфлаторната фаза во наредната втора фаза, во која, како што рековме, универзумот продолжил да се шири, но, сега со многу побавно темпо. Токму таквото однесување на материјата со високо енергетско ниво, според истражувачите, всушност е таа поврзаност помеѓу наведените две фази во најраниот универзум. Наодот тие го објавиле на 24 октомври оваа год. во научното списание Physical Review Lettters.
