Распнувањето е бавен метод со фатално и болно погубување во кое жртвата е врзана или накована на голема дрвена греда и оставена да виси неколку дена, се до конечната смрт од исцрпеност и гушење.
Тоа е најболната смрт која човек некогаш може да ја измисли и оттука поимот exruciating, што значи „екстремно болен“.
Наводно ја смислиле Перзијанците 300 години пред Христос, а ја усовршиле 100 Римјаните 100 години по Христос. Милиони христијани овој Велигден размислуваат за болката на Исус Христос додека умирал на крстот. Следните детали за распнувањето ги собрал доктор Ц. Труман Давис и претходно се објавени во New Wine Magazine.
Била резервирано првенствено за најопасните машки криминалци. Исус одбил анестечо вино кое му го понудило римските војници поради ветувањето во Матеја 26.29: „Ви велам вам: не сакам сега да пијам од овој род грозје до оној ден кога повторно ќе пијам со вас сво кралството на мојот Татко.
На Исус му ја скинале облеката и ја поделиле на римските стражари. Тоа било исполнувањето на Псалма 22.18: „Разделбата меѓу себе облеката моја и за децата мои ќе фрлам коцки“.
Исусовото распнување секако била застрашувачка, бавна и болна смрт. Откако е прикован на крстот, Исус сега имал невозможна анатомска положба за одржување на телото.
Колената му биле подвиткани по акол од околу 45 степени. Бил присилен да ја носи својата тежина на мускулите на бедрата, што е анатомска положба која не е можно да се задржи подолго од неколку минути, без тешки грчеви на мускулите на бедрата и потколениците.
Исус својата тежина ја носел на нозете, со клинците заковани низ него.
Во рок од неколку минути тој е ставен на крст, неговите рамења биле исчашени. Неколку минути подоцна неговите лактови и зглобови биле исчашени.
Резултат од исчашените горни екстремитети е да рацете му биле 9 инчи подолги од нормалното, како што е прикажано на сликата подоле.
Со тоа се исполнило пророштвото во Псалма 22:14: „Како вода се разлеаа сите мои коски. Срцето мое паѓа како восок.
Откако рачните зглобови на Исус, колената и рамењата му биле дислоцирани, тежината на неговите горни делови предизвикала притисок на главниот мускули на градниот кош.
Таа реакција предизвикала да Неговиот граден кош се подигне нагоре во неприродна состојба. Неговиот граден кош постојано бил во позиција на максимална дишна инхалација. За да издише, Исус физиолошоли требал да го присили своето тело.
За да издише, Исус морал да се подигне на клинците кои му биле заковани во нозете, за да овозможи поместување на својот граден кош кон надоле и навнатре и со тоа да го издижи воздухот во белите дробови..
Белите дробови му биле во положба на мирување на константна максимална инхалација. Распнувањето е медицинска катастрофа.
Проблемот беше во тоа што Исус не можел лесно да ги оттргне клинците на неговите нозе, затоа што мускулите на нозете, му биле свиткани под 45 степени, значително ослабени, бил во тежок грч, и анатомски отежната положба.
За разлика од сите холивудски филмови за распнувањето, жртвата била исклучитлено активна. Распнувањето на жртвата физиолошки била присилна да се поместува горе – доле на крстото, на оддалеченост од околу 12 инчи, за да може да дише.
Постапката на дишење предизвикувала интензивна болка помешана со апсолутно страховно гушење.
Како што минувал шестиот час, Исус се помалку и помалку бил во состојба да ја поднесува својата тежина на нозете, затоа што бедрата и мускулите му биле целосно ослабени. Имало се повеќе исчашувања, на колената рамењата, и издигнување на неговиот граден кош, при што дишењето му било се потешко и потешко. Неколку минути од распнувањето Исус пател од тепко дишење.
Неговите движења нагоре надоле на крстот му предизвикале интензивна болка на ноцете и неговите дислоцирани лактови и рамења.Движењата биле се поретки откако Исус бил се поисцрпен, но стравот од гушењето го присилувало да продолжи со своите напори на дишење.
Неговите долни мускули на екстремитетите поминувле низ болни грчени од напорното отурнување на нозете, за да го подигне своето тело и да можел да издише во таа анатомска неприродна положба.
Болката од неговите два отсечени средишни нерви во рачните зглобови, му експлодирала со секое движење.
Исус бил целосно во крв и пот.
Крвта била последица на камшикувањето кое речиси го убило, а потта резултат на неговите ненамерно насилно настојнување да го испушти воздухот од градите. Бил целосно гол, додека мноштвото на градци од двете страни, му се смееле, пцуеле и навредувале. На сето тоа и сопствената мајка го гледала.
Физиолошки, Исусовото тело минувало низ катастрофални и терминални случувања.
Бидејќи Исус не можел да се одржува, да одговори на вентилацијата на белите дробови, сега бил во соптојба на хипервентилација (неадекватна вентилација)
Неговата количина на кислород во крвта почнала да паѓа, и се развила хипоксија (ниска количина на кислород во крвта). Со тоа поради својите ограничени респираторни движења, количината на јаглерод диоксид (CO2) во крвта почнала да му расте – состојба позната како хиперкапнија.
Овој пораст на количество на CO2 кулминирал со забрзано чукање на неговото срце за да го зголеми дотокот на кислорот и отстранување на CO2.
Респираторниот центар во неговиот мозок слабеел и итната порака на белите дробови да дише побрзо и Исус почнал да искашлува.
Неговиот физиолоши рефлексни движења предизвикувале да мора да завземе поголеми издишувања, па морал побрзо да се поместува нагоре надоле, низ крстот и покрај болката која ја трпел поради тоа. Очајничките движења биле спонтани неколку пати во минута, на воодушевување на собраниот народ, римските војници и големиот број на разбојници кои го навредувале.
Меѓутоа поради тоа што Исус бил закован на крстот, и се повеќе исцрпен не бил во состојба да овозможи повеќе кислород на телото кое очајнички му требало.
Комбинацијата на хипоксија (премалку кислород) и хиперкапнија (премногу CO2) предизвикала да побрзо отчукува неговото срце, и Исус развил тахикардија.
Неговото срце чукало се побрзо и побрзо. Неговиот пулс веројатно бил околу 220 отчукувања во минута, на максимално ниво на нормално одржливост.
Исус не пиел ништо 15 часа, од 6 претходната вечер. Тој го поднесе камишкувањето кое за малку ќе го убиело.
Крвалел по целото тело порад истото, круната од трња, клинците во онзете, отворени ранои од ударите и падовите.
Исус веќе бил многу дехидриран, а неговиот крвен притисок веќе паднал.
Неговиот крвен притисок веројатно бил околу 80/50.
Бил во состојба на стапување на шок, од хиповолемија (низок волумен на крвта), тахикардија (претерано брзо отчукување на срцето), тахипнеја (претерано брзо дишење) и хиперхидроза (прекумерно потење).
Да околу пладне, неговото срце веројатно почнало да слабее.
Неговите бели дробови почнале веројатно да се полнат со пулмонален едем.
Тоа само го влошило неговото дишење, кое веќе било сериозно загрозено.
Дошло до влошување на работата на неговото срце и дишен систем.
Исус рекол: „Жеден сум“, затоа што телото му плачело за храна со течност.
Исус имал очајничка потреба за интравенска инфузија на крвта и плзма за да го спаси својот живот.
Исус не можел правилно да дише и полека се гушел до смрт.
Во оваа фаза, Исус веројатно развил хемоперикард.
Плазмата во крвта се насобрала во просторот околу срцето, таканаречена перикарда.
Оваа течност околу срцето предизвикала тампонада на срцето (течност околу неговото срце, кое го пречувала да чука исправно).
Поради сите големи физиолошки барања на неговото срце и напредната состојба на хемоперикард, Исус можно е на крајот да претрпел прекин на срцето. Срцето буквално му прснало. Тоа веројатно е причината за неговата смрт.
За да го успорат процесот на смрт, војниците на крстот му ставиле мало дрвено седало, кои му дало на Исус „привилегија“, да ја носи својата тежна на градниот кош.
Причината за тавкото нешто може да му овозможи на маченикот да го забави процесот на умирање и до девет дена.
Кога Римјаните би сакале брза смрт, едноставо жртвата би и ги скршиле нозете, поради кое истата и се угушила за неколку минути. Тоа се нарекувало crucigragrum.
Во три часот попладне Исус рекол: „Tetelastai“, што значи: „Готово е“. Во тој момент, го предал својот дух и умрел.
Кога војниците дошле до Исус да му ги скршат нозете. Тој веќе бил мртов. Ниту една коска од неговото тело не била скршена, што било исполнување на пророштвото.
Исус умрел по шест часа на најблен и најстрашен начин на мачење кој некогаш е измислен.
Исус умрел за да обичните луѓе можат да одат на небото. Исус ги избави гревовите на целиот народ.
