Студентите од училиштето Харвард објавија академски извештај кој треба да биде предаден на американскиот Стејт департмент, во кој тие ја имаат деталната анализа на кинеската т.н. “дипломатија на долгот”, како и претпоставената стратегија на втората по големина економија за борба против американската моќ во регионот.
Во извештајот се идентификувани вкупно 16 земји во регионот Азија-Пацифик, кои се цел на кинеската тактика на првично одобрување заеми, кои се надвор од капацитетот на државите за плаќање, а потоа ги ослободуваат од долгови, објави The Guardian.
Надлежните академици се зафатија со земјите кои можат да бидат причина за загриженост на САД – овде се првенствено Пакистан и Шри Ланка, каде што може да се пронајде методот на Кина најлесно во услови на влошување на долгот и каде што владата веќе е значително задолжена од Кина. Во однос на Шри Ланка, авторите на извештајот изразија загриженост дека пристаништето во Хамбантота, кое во голема мера беше финансирано од Кина се стравува дека ќе биде дел од “замка на долг”, и во блиска иднина може да стане кинески поморска база како дел од договорот за размена.
Одделно, тие ја именувале Папуа Нова Гвинеја и Тајланд, како земји каде кинеската шема сè уште не е применета во целост.
Во извештајот, исто така, се наведува дека асоцијацијата ASEAN со седиште во Индонезија може да биде таргетирана од Кина, каде Кина е заинтересирана за стекнување на “прокси вето ” во регионот, проширувајќи го своето политичко влијание во Камбоџа, Лаос и Филипините.
Во посебното поглавје, извештајот го советува САД подобро да ги насочат своите инвестиции и да управуваат со долговите на земјите во развој во азиските земји, како и да ја зајакнат моќта на Индија во регионот.
Минатата година, Индија јавно и се спротивстави на Кина и нејзината иницијативата “Еден појас, еден пат” при што малку внимание се посвети на земјите кои се задолжија за суми кои не би можеле да ги вратат како резултат на иницијативата. Кина одговори дека никогаш нема да се одлучи да спроведува неоколонијализам, бидејќи инаку ќе ја жртвува регионалната стабилност “врз која се изградени зачудувачки успеси на нацијата”.
Во 10-те години до 2016 година, Кина им одобри долг од 2,2 милијарди американски долари кредити на тихоокеанските земји, Вануату и Тонга, меѓу другото, при што тие пари се дистрибуираат делумно преку подароци, но главно во форма на концесиски или дисконтирани кредити. Втората претпоставка е дека Кина ги дава заемите под услов државите да ги трошат парите за изградба на инфраструктура користејќи кинески градежни компании.
