Претседателот на Меѓународното движење за човекови права на Македонците, Бил Николов, имаше задоволство да го интервјуира гордиот македонски УФЦ борец, Александар Велики Волкановски, по неговото неодамнешно и импресивно деби во УФЦ
ММДЧП: Прво, честитки за победата на вашето UFC деби! Да, се преправам дека сум Џо Роган или Џон Аник, опишете го чувство за нас …
АВ: Да бидам искрен со тебе, тоа беше олеснување. Пред да го добијам повикот од UFC, бев прогласен за број еден борач фунта за фунта во Југоисточна Азија, Австралија и Нов Зеланд, со победничка низа 10 победи. Дојдов во мојот UFC деби со голема возбуда и многу очекувања за нови достигнувања. Секоја битка е иста за мене, па затоа не бев нервозен со оглед на големината на настанот, но морам да кажам да го слушнам Брус Буфер како го објавува моето име и да ја кренам мојата рака во Октагонот беше реализација на сон и ветување кон самиот себе кое го направив првиот ден кога отидов во салата.
ММДЧП: Додека ја гледав UFC борбата во Мелбурн на 26 ноември, го видов твоето име и знаев дека мора да си Македонец. Кога го најавија “Александар Велики” Волкановски, тоа беше момент на гордост за мене и за Македонците од целиот свет. Колку е важен гордоста во вашето македонско наследство?
АВ: Пред да почнам да се борам во UFC, се борев во Австралија и Азија како Алекс “The Hulk”, што во тоа време имаше смисла за мене, како што ја растурав локалната конкуренција. Кога добив повик да се борам за UFC знаев дека сум предодреден да почнам да правам поголеми работи, не беше мојата намера само да влезам во UFC, верувам во моите вештини 100% и навистина верувам дека ќе се изборам за UFC злато. Го видов моетот UFC деби како прв чекор во моето патување да го освојам светот , следејќи ги стапките на една ваква и херојска национална фигура, со оглед на моето име и семејно наследство, ми се чини како моја судбината е да ја ставам Македонија на светската карта во ММА. Знам од каде доаѓам и сакам да им покажам на другите Македонци дека ако го следите сонот, ништо не е невозможно.
ММДЧП: Што ве инспирираше да станете ММА борец и колку е тежок патот да влезете во најквалитетното натпреварување во ММА? Нашата традиција на македонска селска сила мора да одигра улога?
АВ: Почнав со борење уште на рана возраст и имав голем успех, освојувајќи две австралиски титули во тој спорт. Јас сум упорна личност , и можам да направам се што сакам да го направам тоа најдобро што можам. Јас играв рагби од прво одделение и тренирав ММА за да бидам во форма за рагби. Отидов колку што можев со рагбито освојувајќи го првенството и личен медал за достигнување. Решив да почнам со ММА и да се посветам 100% на тоа. Тежок беше патот да стигнам до UFC, мојот рекорд беше 13-1, а јас имав 10 последователни победи. Јас искрено верувам дека ќе биде тешко да се најде некој кој тргнал по потешка патека за да стигне до UFC .
ММДЧП: Ова е типично првото прашање поставено од Македонците, дури и пред “како се вика”, туку од кое село е? Тоа беше тешко чекање до четвртото прашање …. Се разбира, бидејќи си роден и израснат во Австралија, колкав фактор борењето пред твоите фанови и вашите роднини, играше во твоите одлични перформанси?
АВ: Татко ми е од Беренци, никогаш не сум бил таму, но наскоро ќе одам се надевам. Борбата во мојата татковина беше нереална, особено кога ја слушнав толпата како се радува на мојата победа. Ја користам енергијата на толпата и сум почестен секоја борба со реакциите кои ги добивам од моите македонски фанови.
ММДЧП: Што е следно за вас во UFC?
АВ: Јас влегов во UFC во лесна категорија (155 lbs), но јас се борба во лесна категорија (145 lbs). Имав силна победа во моето деби и од UFC прифатија да се преместам до полесна тежина која е најконкурентна поделба во UFC. Да се биде толку конкурентен, морам да почекам повторно да бидам повикам повторно да ги покажам моите вештини, да добијам уште една победа и да им покажам зошто заслужувам да бидам едно од редовните имиња во категоријата.
ММДЧП: Едно последно македонско-центрично прашање … сите ја живееме борбата за нашата македонска етничка припадност и за нашите човекови права. Ова беше целосно случај и за време на неодамнешните Олимписки игри кога македонските спортисти стоеа зад “Поранешната Југословенска Република Македонија” и не им беше дозволено да го носат името на својата земја на нивните дресови. Вашиот успех самостојно ја зголемува свеста за Македонија. Има многу начини на кои македонските спортисти можат да помогнат во овие прашања, дали гледате себеси како преземате улога и на кој начин?
АВ: Едно нешто што сакам секој да разбере е, без оглед на тоа кој е твојот сон, чив си или од каде доаѓаш, секојдневно се трудиш и продолжуваш да напредуваш. Без оглед на тоа кој се обидува да да те спречи на патот. Секогаш да бидете горди на тоа кој сте и од каде сте и никогаш не дозволувајте ништо да ве спречи на патот до успехот
ММДЧП: Дали имате порака за вашите фанови и, уште еднаш, честитки!
АВ: Сево ова велам; Добивам енергија и се хранам со љубовта што ја добивам од целиот свет. Ниту еден глас не е погласен од македонската поддршка и од дното на моето срце, му благодарам на секој од вас, кој ми го минува тоа патување, на сите што испратија порака, купија маичка, навиваа за мене во живо или од дома, заедно ќе продолжиме да растеме и да го градиме нашето наследство.
