Американскиот воен историчар Себастијан Роблен – експерт на „Нешнл Интерест“ оценува дека рускиот тежок ракетен фрлач „Буратино“ (ТОС-1) ги надминува сите западни конкуренти.
Роблен отворено тврди дека „Буратино“ нема конкуренти во армиите на Западот и нагласува дека западните армии имаат многу поразлични системи за плотунска палба – вклучително и американскиот високомобилен ракетно-артилериски систем ХИМАРС, кој има лесен оклоп и е лесна мета, па затоа е ограничен да се користи само од добро заштитени позиции.
„Нешнл Интерест“ подвлекува дека ТОС-1 напротив директно удира по одбраните цели бидејќи има систем за управување со огнт, со ласерски нишан и „балистички коректор“. Освен тоа, „Буратино“ има силен оклоп како оној на тенкот Т-72 на база на кој е направена и шасијата на „ТОС-1“.
„Основниот модел ТОС-1 има домет од само три километри, па мораше на сее да прими доста непријателски оган. Такви системи во светот користат класични фугасни и касетни проектили, а рускиот систем запалливи проектили сакетни системи „Смерч“ и „Ураган“. Американската армија има преносни системи за плотунски оган со термобарични проектили и бомби кои се фрлаат на целта од воздух“ – вели Роблен.
„Нешнл интерест“ укажува на подобрената верзија на „Буратино“ – ТОС-1А „Солнцепек“ која се појави во 2001-ва година и има домет од шест километри, и се подвлекува дека ова е едно од „најразорните воени средства по тактичкото атомско оружје“.
Магазинот наведува дека таквиот руски систем фрла запалива смеса во непосредна близина до целта, а потоа доаѓа до детонација и формирање на аеросолен облак кој продира во сите згради и пештери по што следи моќна експлозија.
Нејзиното дејство е такво што со смртни опекотини може да се здобијат сите кои ќе се најдат во пречник од 200-300 метри. Меѓутоа, уште поголема опасност претставува ударниот бран. „Солнцепек“ како и „Буратино“ предизвикуваат недостаток на кислород кој исто така убива и нанесуа ужасни повреди. Дури и на оние во солидни скривалишта и со заштитни елеци.
