Вели дека шверцувал нафта во Србија, со како што објаснува, директна помош од Бранко Црвенковски и Љубомир Фрчковски.-Во Македонија е закажан состанок во еден хотел, мислам дека се викаше “Континентал”, да не лажам сега, ама мислам дека беше “Континентал”. Тука беше организиран состанок со Драган Стошиќ, бившиот директор на Симпо Врање. Еден се претстави како Љубомир Фрчковски, а другиот како Бранко Црвенковски. Што и кои се во Македонија јас подоцна дознав, тогаш тоа и не ме интересираше. Тие нам ни беа луѓе од доверба, кои ни гарантираа дека кога таа стока, значи нафта е во прашање, ќе влезе во Македонија, ќе пројде низ Македонија, ќе дојде на граничен премин, поточно на преминот Генерал Јанковиќ и од таму ќе премине во меѓузона. Кога стоката ќе премине во меѓузоната, ние ним ќе им дадеме одредена сума пари, таков е договорот, со тоа што ние не сме смееле во документацијата да напишеме дека пренесуваме нафта, според договорот, ние наведувавме дека пренесуваме трафомасло, вели Магаш за Нетпрес. Тој појаснува дека непречениот шверц на нафтата преку граница му го овозможиле цариниците со кои се запознал по препорака на Црвенковски и Фрчковски.
-Да, тие ни ги дадоа телефонските броеви и имињата на луѓето со кои треба да разговараме на кој начин ќе го спроведеме транспортот. Тоа беше во 1995. Почнавме некаде во април да соработуваме, можеби беше април-мај.
Според него камионите се товарени во Софија, па преку Македонија оделе за Србија.
-Нашите камиони се товарени во Софија, значи товарени се на Нефтоким фирмата, Нефтоким е како наша рафинерија овде или ваша во Македонија. Товарени се директно, регуларно, ништо тука нема валкано направено, освен тоа што на документацијата не стоеше нафта туку трафомасло. Цената во тоа време на нафтата беше 35 фенинзи, кога се купуваше на бензинска станица во Бугарија. Кога ја купувавме во поголеми количини, беше уште поевтина, особено што беше на реекспорт, односно се извезуваше, не подлегнуваше на ДДВ, на тогашниот данок, затоа и ние имавме абнормална заработка, не само ние туку комплетната организација која тогаш соработуваше, плус последните купувачи во Србија, кои ја купуваа по три марки. Не знам дали се сеќавате, беше од две и пол до три марки. Значи, секој тука имаше свој дел од колачот, јас така викам, и тоа беше една нормална соработка, тука немаше никакви проблеми, вели Магаш.
Во интервјуто Магаш се пофали дека ја водел компанијата Мултигруп за Македонија.
-Ние товаревме нафта, документацијата гласеше дека е трафомасло, господинот цариник, кој тие ни го одредија, нас ни даде една идеја, излезе дека тоа е добра идеја. Ако побараа да се качат горе на цистерната, тие нема да се качат, ќе се качи некој од нас, па горе секој камион мораше да има во секоја комора врзани шишиња од литар и пол два. Затоа што обично ако унпрофорците се посомневаат , ние би се качиле горе, па наместо нивното шише ќе го откачиме нашето, ако е од две литри, тогаш го вадиме нашето од две литри кое е полно со трафомасло и тоа го симнуваме долу. Тие ќе видат дека тоа е трафомасло и ни викаат возете.
Никој никогаш не ни се посомнева во транспортот или пак македонската страна беше многу јака врска. Камионите поминуваа многу брзо. Ние имавме наши денови, а тоа беа вторник и петок. Десет камиони. Ние не можевме да стигнеме побрзо да ги истовариме, фактички да влезе во Србија да ги истовариме и да се вратат назад. Тоа фактички беше воиграно, една екипа товари во Бугарија и го носи на истовар, а друга екипа од Србија оди на утовар. Значи пред камионите да влезат во Македонија, се прави список со броеви на камиони, тој список се доставуваше до еден господин, кој подоцна се испостави дека е шоферот на Фрчковски, и од тој момент ние никаков проблем не сме имале. Јас не памтам нас некогаш македонската полиција да не застанала.