И покрај тоа што трчањето е лош начин за слабеење и инфериорен начин за подобрување на кардиоваскуларното здравје тоа некако стана најпопуларната вежба на светот, по пешачењето. Ако сакаш да се вратиш во форма батали трчањето 10 км и со спринт фати накај најблиската теретана.
Ако се тргне од тоа дека силно тело е број еден начин да се спречат повреди, да се забрза метаболизмот, да се согоруваат масти и да се биде мобилен и функционален на стари години, тогаш трчањето е една од најнепотребните активности бидејќи е неверојатно неефикасно во создавање сила.
“Статистички гледано, ако си заинтересиран да останеш здрав, тогаш решаваш да трчаш. И секако ова изгледа како природна вежба. Ама трчањето на млако, не премногу напорно, не премногу брзо темпо на долги периоди не е некоја безвременска, вечна пракса од која нашите тела напредуваат. Тоа е популаризирано како олеснување на седечкиот начин на живот во 60-те, и иако какво било движење обично е подобро од никакво, трчањето паѓа на речиси секој тест за корисни вежби,” пишува Ник Инглиш во текстот за Вајс.
Според Ли Бојс, тренерот за сила и сопственик на Бојс тренинг систем во Торонто, луѓето го бираат трчањето како вежбање во надеж дека тоа како кардио ќе им помогне да ослабат, “но реалноста е дека правење други вежби што не се трчање веројатно ќе имаат поголем успех во достигнување на тој резултат.”
Рецептот на Бојс за слабеење е мешавина од вежби за сила. За тие што се навлечени на кардио, тој предлага вежби со тежини, меѓутоа да ги намалат паузите меѓу вежбите, или да состават круг од неколку вежби што ќе им го држи висок пулсот.
“На тој начин ќе останеш без здив исто како да си трчал, ама ќе имаш повеќе бенефити затоа што ти ги предизвикуваш мускулите на твоето тело против отпор, што ќе изгори повеќе калории, ќе овозможи многу повеќе слабеење и ќе го забрза метаболизмот,” објаснува Бојс.
Со ставот на Бојс се поклопуваат повеќе студии кои покажуваат дека вежбањето со тегови и спринтовите се многу поефикасни од трчање во симнувањето масти од стомакот и во “креирање добра хормонална околина за слабеење,” подобра чувствителност на инсулин, а помало производство на кортизол хормонот за стрес, и повеќе хормон за раст и тестостерон.
Инглиш објаснува дека исто како што кревање на еден тег сто пати е многу помалку корисно од мал број на потешки серии, така и трчањето на долги патеки не е најдобриот начин за подобрување на твојата кондиција. Неговиот предлог се кратки сесии анаеробен тренинг – како брзи тренинзи со отпор или спринтови. На ова се надоврзува и Бојс, кој го предлага спринтот по основа на тоа што “просечниот човек има дебаланс кај голем број мускули, заради што не е паметно тие да се заморуваат со долго трчање каде правиш некои си 10 илјади чекори во период од триесетина минути.”
“Ама ако мораш да трчаш, тогаш трчај. Како што вели Бојс, ‘вежбањето за сила треба да ти е главно јадење, а трчањето гарнир’. Па ако трчаш 20 или 30 минути, претходно балансирај го тоа со 30 или 40 минути тренинг за сила. Ќе согориш повеќе масти, ќе го подобриш здравјето на твоето срце, и ќе имаш подобра мобилност, баланс и флексибилност дури и на стари години,” пишува Инглиш.
