Апсењето на Вељко Беливук, попознат како Веља Невоља и неговата криминална група, е тема број еден во Србија со денови.
Секој ден се појавуваат нови грозоморни детали за нивните наводни злосторства и огромната сума пари што ги заработиле. Постојат шпекулации за многу работи – организација, членови, активности, конфликти, мотиви.
Сепак, нема потреба да се шпекулира за некои работи, а тоа се зборовите на самиот Веља Невоља, кој веднаш по убиството на Александар Станковиќ даде интервју за Воислав Туфегџиќ во Курир. Во него тој зборуваше за „преземање“ на јужната трибина, ставање крај на конфликтот, но и за наводни зделки со дрога.
Потсетуваме, интервјуто беше објавено во ноември 2016 година, односно неколку години пред Беливук, наводно, да основа криминална група и наводно да воспостави соработка со кланот Кавачки, за кој постои сомневање.
Тоа беше уште пред формирањето на ривалската група „Партизановци“, што е конфликт што беше „решен“ на невиден начин во светот на навивачите: јавно понижување, наводен упад во станови, чекање пред куќи…
Пред сето тоа, ова го рече Веља Невоља
За тоа како дојде на југ воопшто и на натпреварите од Партизан, каде се сретна со Салет, како и дека наскоро започнаа да работат како обезбедување за група навивачи, што резултираше во конфликт и „преземање“ на лидерската позиција на стадионот.
„На јужната трибина имаше конфликт што тие не можеа да го решат, тогашниот „Алкатраз “. Дојдовме овде како нивна заштита. Сепак, со текот на времето, топката почнува да се одмотува и сфаќаме дека тоа што го прават воопшто не е правилно. Тогаш одлучуваме да ги земеме работите во наши раце. Влеговме во отворен судир со тој безначаен Вавиќ, кој претходно тука претставуваше страв и трепет. Навивачите не се осмелуваа да направат ништо од него, малтретираа луѓе на трибините, приватни играчи, им ги крадеа парите и така натаму. Знаете како, фудбалерите се, според мене, најлошите луѓе, убедливо. Постојат неколку исклучоци, секој дел од нив. Го имате Салет Лилиќ, па Валериј Божинов, поголем Србин од половина од оние што играат тука. Но, одредени фудбалери сакаа да излегуваат на сплав, да се сликаат со тој Вавиќ, да возат во блиндирани автомобили… Зошто? Ја промашија професијата. Тоа е како кога таксист мисли дека е криминалец. Тоа е проблемот. Некои фудбалери се дружеа со такви луѓе, па кога дојде денот за плаќање, тогаш се исплашија и дојдоа кај нас да се пожалат. И, решивме да ги ставиме работите на нивно место. Затоа што не сакам да дојдам и да бранам некои од нив за живеење, и тие сакаат да молзат сè живо каде што можат. И со текот на времето, спонтано, целиот југ се сврте кон нас и нè прифати како лидери“.
Тој истакна дека никогаш не се декларирал како навивач кој ќе оди на крајот на светот поради Партизан, но дека мора да реагира.
„Јавна тајна е дека тие ги тепале мачениците. Еве еден пример: момче од Пријепоjeе, кое работи за 12.000 динари месечно, доаѓа во Белград, организираме бесплатен автобуски превоз до Милано, а тимот му наплатува 50 евра! Дали го разбирате тоа? Потоа, едно момче кое физички не можеше ништо да направи со седумгодишно дете ги принуди навивачите да донесат 50 факели на стадионот. Кој не, ќе добие шлаканица. Не разбирам, има илјада начини да се донесат тие факели, зошто некој би морал да се бори за тоа? Имало секакви поплаки и кога луѓето ќе дојдат да се жалат на тебе, очекуваат помош. Во тој момент, јас и Сале интензивно се дружевме околу шест месеци и, благо речено, целосно разбравме. Јас не се претставувам себе си и моите пријатели како добри Самарјани, иако генерално е така, но ние ги решаваме тие проблеми. Луѓето од југот дојдоа кај нас и нè прифатија како лидери. Порано стануваа лидери одејќи во борби, повредувајќи некои деца, соблекувајќи ги маиците, правејќи сè насилно. Тоа беше во 2013 година, кога некои играчи ни се пожалија дека нивните поранешни ‘пријатели’ рекетирале, буквално барајќи им пари. Потоа разговаравме со лидерите на навивачите во тоа време, им објаснивме дека им поминало времето, дека ја завршиле својата кариера, дека многу ги задевале луѓето и дека отсега ќе дозволат да се направи како што треба“.
Беливук вели дека откако ја „презедоа приказната“ се создадоа тензии од другата страна, помеѓу истокот и југот.
„Бидете внимателни, Алкатраз е најмалата можна група што постои. Тоа е група од неколку луѓе кои не можат да сторат ништо. Сè започна кога сè уште не сум одел на натпревари, кога дури не бев заинтересиран. Во друг случај, еден пријател со кого работев обезбедување во клубови ми рече дека неговиот познаник има проблем со „Забранетото“ и понуди да ги чува за живеење. 10-15 од нас беа подготвени да ги бранат доколку се појават. Во тој период имав дете и ми се чинеше како одлична идеја. Тогаш немав динар, буквално ниту леб да купам. Се сеќавам дека имав 30 динари во куќата, па не можев да купам леб што чини 33 динари, а тие не сакаа да ми продадат половина леб во продавницата … Така започнав. Не ме интересираше ништо друго, тоа е моја канцеларија да ги спасам тие момци ако се појави спротивниот тим “, рече Беливук.
Тој призна дека не секогаш го поддржувал Партизан, а на новинарско прашање дали некогаш бил член на друга група, Беливук одговори со широка насмевка: „Јас сум малку“.
„Ако кажам нешто друго, би лажел. И на југ ме ценат за тоа. Имавме состанок, повикавме Гробари од цела Србија, за да дојдат двајца претставници. Ги имаше меѓу 300 и 400. И им реков на сите дека не сум тука затоа што го сакам Партизан и затоа што тие починаа за него, но јас сум тука поради моето пријателство со некои луѓе. А, љубовта кон Партизан беше создадена сама некако. Не до степен на некои Сики, Чеги или некој стар тим. Никогаш не можам да бидам гробар како нив. Тоа е приказната. И не е тајна дека Сале одеше на игрите на Звезда кога беше помлад, но глупост е што беше водач на група од Северот “, изјави Беливук.
Кога и да беше убиен некој поврзан со трибината, се споменуваше трговија со дрога и примат на тој пазар.
„Конечно, тоа прашање, бидејќи сите, наводно, купивме куќи, автомобили, станови од дрога.“ Секогаш кога ќе се убие навивач, во весниците читавте дека тоа се должи на конфликт на нарко пазарот. Вие сте постари од мене и сте сретнале многу никаквеци, затоа ве прашувам – каде е да заработите пари и да се убиете само така за дрога? И какви лекови се продаваат на стадионот? Има некои што се пијани, некои се под влијание на нешто друго, тоа е сигурно, но што да направам? На кого продадов нешто и од каде доаѓа, дали го добија со билетот? Тоа е отприлика она што го вели весникот – тие се борат за надмоќ над трибините затоа што тогаш тие го држат пазарот со лекови. Имам 31 година, никогаш не сум бил притворен, никогаш не сум бил осомничен, никогаш не сум се занимавал со дрога“.
И на прашањето дали е уапсен, тој одговори со „Да, но за нешто физичко“.
„Па, како што ме гледате мене, така прават и другите. И тогаш тој сака нешто. Кога и да ме апсеа, тоа беше поради работата што ја работевме во обезбедувањето на клубовите. Имаше такви конфликти, вака никогаш не се случи. Знаете што, можете да му пријдете на нашиот човек и љубезно да го замолите да не прави нешто и во најдобар случај тој да ви каже грд збор. И јас, каква и да сум, ја имам таа култура да им се обраќам на сите што се постари со ‘ти’. Кога си убав, луѓето често го злоупотребуваат. Јас работев со момче кое беше повисоко од мене, истетовирано, па кога тој ги предупредува луѓето за нивното однесување, тие се смируваат. Кога го правам тоа, тие ми кажуваат нешто лошо. И мојот осигурувач е краток. Многу кратко. “
Потоа рече дека играчите повеќе немаат причина да се плашат од навивачите, па раскажа една интересна анегдота.
„Последен пат тренер беше Марко Николиќ, тој ни рече дека некои од нив играат лошо затоа што нивните родители ги исфрлаат од станот поради неплатени кирии. Сале и јас одам кај нив пред обуката и ги прашувам кој треба да биде платен за станот, дека ние ќе платиме и дека тие ќе ни го вратат кога ќе ги добијат своите плати, без камати или какви било рекети, со најдобри намери. Затоа што знам како е да го немаш. И тие се исплашат, мислат дека сакаме да ги држиме под контрола. Далеку од тоа што ги нема, но има момци кои се во таква ситуација. Не секој има плата од 10.000 евра. Некои момци добиваат 300 евра, па кога не му даваат плата три месеци, ги фрлаат татко му, мајката, сопругата на улица… И како да играат фудбал? Но, се на се, има многу играчи кои немаат никаква врска со Партизан, тоа не ги интересира, тие дојдоа само да се продадат себеси “.
