Загрижувачки: Најсериозните дипломатски препукувања кои може да станат проблеми во 2022

Тоа се случува секоја година. Расправиите меѓу земјите за ова или она прашање може да имаат значајни геополитички импликации, комплетно со сите поправки на дипломатски расправии, како што се трговски ембарга, отповикани амбасадори, лути удари со сабји или (најлошо од сè) пасивно-агресивни изјави на Министерството за надворешни работи. – Пушува „Foreign Policy“.

Оваа година се покажа дека не е исклучок, вклучително и дипломатската расправија што го илустрира растечкиот пораст на Кина. Имаше повеќе драма поврзана со Кина во Азиско-Пацификот, овој пат меѓу Вашингтон и некои од неговите најблиски западни сојузници поради договорот за подморници што го разочара Париз.

Потоа, тука е долгата дипломатска војна, излегувањето на Обединетото Кралство од Европа, бидејќи преговорите за Брегзит меѓу Брисел, Лондон и соседна Ирска не успеваат поради граничните аранжмани на Северна Ирска на начин што би можел да го наруши деценискиот мировен договор. На Блискиот Исток, новиот спор меѓу Либан и Саудиска Арабија го поттикна Ријад да ја повлече многу потребната економска помош и да ја запре трговијата со Бејрут. Во Источна Африка, долготрајниот спор меѓу Етиопија, Египет и Судан околу изградбата на брана од Етиопија на реката Нил може да ги влоши тензиите во регионот веќе заглавен во криза, особено кога египетскиот амбасадор го повика Вашингтон да интервенира.

Еве некои од врвните дипломатски препукувања што ги видовме во изминатата година, како што е пренесено преку очите на поранешните премиери, министри за надворешни работи, експерти и пратеници кои тоа го искусиле. Овие приказни нема да бидат последните што ќе ги слушнете за нив; Многу од овие спорови веројатно ќе одекнат во 2022 година.

1. АУКУС и австралиските подморници
Соединетите Американски Држави и Обединетото Кралство склучија нов безбедносен пакт со Австралија оваа година (познат како AUKUS) за да се спротивстават на Кина, дозволувајќи и на Австралија за прв пат да изгради нуклеарни подморници. Но, никој не се потруди да и каже на Франција за тоа. Австралија ненадејно го откажа големиот договор од повеќе милијарди долари со Франција за ненуклеарни подморници, а Париз беше огорчен. Тоа доведе до голем јаз меѓу западните сојузници; Франција го отповика својот амбасадор од Вашингтон, како и од Канбера, за прв пат досега и упати серија остри прекори кон Вашингтон, Лондон и Канбера. Потоа имаше лути реакции од Пекинг во време кога односите меѓу САД и Кина веќе беа во надолна спирала. Пишувајќи за Форин Полиси, Чарлс Едел, висок соработник во Центарот за студии за Соединетите Американски Држави на Универзитетот во Сиднеј, тврди дека AUKUS е паметен – но само делумен чекор кон зајакнувње на позициите на САД и сојузниците во Индо – Пацификот.

2. Литванскиот дипломатски инает со Кина

Литванија предизвика нов дипломатски спор оваа година со Кина поради нејзиниот став кон Тајван, независниот, демократски управуван остров кој Пекинг го смета за дел од својата територија. Претходно оваа година, Литванија се согласи да размени дипломатски канцеларии со Тајван и дозволи да го користи името „Тајван“ во својата канцеларија во Литванија – голема црвена линија за Пекинг. (Многу други земји кои разменија дипломатски претставништва со Тајван го користат главниот град Тајпеј во име на канцеларијата наместо „Тајван“ за да го избегнат гневот на Кина.) Како одговор, Кина го отповика својот амбасадор од Вилнус, го запре железничкиот превоз за Литванија и ги ограничи дозволите за литвански извоз во Кина. И покрај сите овие предупредувачки истрели, литванскиот министер за надворешни работи Габриелиус Ландсбергис изјави за Foreign Policy претходно оваа година дека неговата земја нема да отстапи и дека тврдокорната тактика на Пекинг може едноставно да има спротивен резултат. „Понекогаш е сосема спротивно – притисокот ја зголемува отпорноста наместо да ја разбие земјата“, рече Ландсбергис.

3. Спорот помеѓу Судан, Египет и Етиопија околу браната на Нил

Како веќе да нема доволно расправии и конфликти во Источна Африка, сè уште постои долготрајниот спор меѓу Етиопија, Судан и Египет околу огромниот проект на браната на реката Нил што ги разгоре регионалните тензии и на кој не му се гледа крајот. Напорите на САД и Африканската унија да постигнат договор за големата етиопска ренесансна брана на Синиот Нил, не се лесни. Египетскиот амбасадор во Вашингтон, Мотаз Захран, за Форин полиси тврдеше дека неговата земја има потреба од Соединетите држави да помогнат во спорот и да ги обезбедат правата за вода на неговата земја. „Администрацијата на Бајден, која во моментов размислува за најдобрата политика за управување со оваа ситуација, мора да дејствува веднаш. Во прашање е иднината на Нил, спас за милиони Египќани и Суданци“, напиша Захран.

4. Кризите во Либан

Либан е на работ на економски колапс. Сега во тек е нов дипломатски спор со Саудиска Арабија, започнат со коментарите на владиниот министер за улогата на Ријад во војната во Јемен. Последната драма е лоша вест за кревката економија на Либан – и за Европа. Експертите за политика на Блискиот Исток Фајсал Итани и Азим Ибрахим предупредија дека финансискиот колапс во Либан ќе поттикне нова политичка и бегалска криза пред портите на Европа. Има милиони бегалци од Сирија и од другите земји од Блискиот Исток кои избегале од војната и борбите за да слетаат во Либан, од кои многумина веќе живеат во страшна сиромаштија. „Ова е веќе рецепт за масовна миграција – но ако безбедносната ситуација дегенерира, бегството е неизбежно. Со малку засолништа останати во регионот, најразумниот пат ќе биде да се упатите кон Европа“, пишуваат Итани и Ибрахим.

5. Брегзит и Северна Ирска

Се чини дека целата правна и политичка драма околу излегувањето на Обединетото Кралство од Европската унија никогаш нема да заврши. Последната дипломатска војна се фокусира на граничните аранжмани со Северна Ирска по Брегзит. Ако Лондон и Брисел не можат да ги решат своите разлики, некои американски и европски креатори на политика стравуваат дека тоа би можело да го поништи мировниот договор од 1998 година, кој стави крај на деценискиот конфликт во Северна Ирска. „Вистинската закана овде е колапсот на институциите на „Договорот од Велики петок“, што би било многу, многу проблематично“, изјави ирскиот министер за надворешни работи Сајмон Ковени за Foreign Policy оваа есен.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save