INFOMAX.MK

Зошто денешните мажи не се женат? Ви пренесуваме одличен текст на Томислав Иванчиќ во кој тој ги претставува главните проблеми на слободните луѓе.

Додека престојував на село, се приближив до трактор за да се поздравам со еден мој познаник кој беше поцрнет од сонцето додека работеше на словенските полиња. Разговаравме за се и сешто, разменивме прашања за тоа како сме, а потоа го прашав зошто сè уште не е оженет, а веќе има 35 години.

Тој одговорил дека тоа го сака долго време и дека сè уште го сака, но дека едноставно не функционира. „Тие не се девојки како порано“, рече тој. „Работам петнаесет дена на брод, а петнаесет дена сум дома. Жените денес сакаат само нивните сопрузи да им носат пари, за да можат убаво да се облечат и да се шминкаат. На село жените повеќе не работат надвор, немаат домашни животни и веќе почнуваат да се плашат од деца. Така, жената навистина не знае што да прави со себе. Кога ќе дојдам дома, ќе се однесувам како да не е моја сопруга, чувствувам дека нема да имаме за што да разговараме, дека нема да има разбирање за страдањата на тие петнаесет дена работејќи дење и ноќе“.

Видов дека таквото проповедање го однело. Зборовите доаѓаат од неговото срце и гледам дека има некое страдање кое би сакал да го искаже. Го прашав дали може да разговара со девојките и да види дека сепак не се сите такви. Тој одговори дека многу девојки отишле од село во град, работеле каде било, на некој начин се продавале, верува, а на село ретко кој сака да остане. „Оние што остануваат се навистина важни“, вели тој, „тие се закануваат дека ќе ги напуштат своите сопрузи ако тој не им ги исполни желбите, наоѓаат пример во актерките од разни филмови и серии што ги гледаат секој ден, а тешко дека е можно да се разговарајте со нив, договорете се и разбирајте“.

Од се можев да видам дека се плашеше внатре. И тогаш самиот се изрази. „Порано или подоцна треба да станеш роб. Знаат да станат груби и цврсти. Тие се чувствуваат независно. Жената може да прави се што и треба додека работи и може да заработи и да купи се што и треба во исто време. Таа може да живее сама среќно и задоволно. А мажот не. Додека мајка ми е жива, ми пере алишта, ми готви и ми ја чисти собата. Но, кога ја нема, не знам ни што ќе се случи со мене. Жените можат да бидат ужасно „остри“, продолжи тој, „понекогаш без очи, без никакво чувство за маж. Тие навистина не нè разбираат. Не знам, но ми се чини дека светот оди кон својата пропаст. Кај жените се раѓа некаква омраза кон мажите, наводен страв од нив, а всушност ние се плашиме од нив. Само да можете да видите, „продолжи тој“, како мажите молчат кога жената ќе одговори,или како триесет мажи во базенот на бањата се тивки кога жената дава наредби за разни гимнастички вежби.

„Сега сфаќаш дека не можам да се оженам“

Жените обично мислат дека нашата сила е што одиме во гостилници да пиеме и тогаш стануваме агресивни и лути. И тоа е израз на нашата слабост. Ние всушност бегаме од нив затоа што не критикуваат, не разбираат, затоа што се всушност поспособни од нас и поживи од нас. Тие, на крајот на краиштата, живеат подолго. Таму“, заклучи тој, „сега сфаќаш дека не можам да се омажам. Некако вака ми е полесно, имам мир, работам и живеам слободно, а после ќе видиме. Знам и чувствувам дека треба да имам деца, дека некој треба да остане по мене и да го продолжи мојот живот, но како ќе живеам кога е тешко да се живее денес“, заклучи мојот познаник.

Додека го слушав, ми се чинеше дека некои тешки облаци се тркалаат по хоризонтот. Имав чувство дека светот го тресе некој нов страв за кој не бевме доволно свесни. Тоа е стравот на мажите од жените, од животот, од самите себе. Нивниот страв од брак, страв од сопствената сексуалност, страв од силата што ги заробува, страв од осаменост и безнадежност. Секој дел од општеството треба да се третира.

Човекот во јавноста изгледа слободно, смирено, среќно, но во осаменоста и тишината на неговата соба, неговиот приватен живот, тој често е депресивен, осамен, некохерентен. Тој е ужасно ранлив. Мора да изгледа силно, силно и борбено, но под таа надворешна сила и маска копнее по пофалби, по некој што ќе го фати за рака, ќе ја допре неговата душа и ќе му каже дека е скапоцен, дека е пожелен и дека е убаво да постојат. Жената полесно се изразува, полесно се изразува себеси, своите чувства и нежност, полесно се приближува до детето и луѓето и затоа може поотворено да ја прими нежноста, довербата и сопствената душа.

Човекот е позатворен, знае да зборува за објективната реалност, за нештата, општеството, бројките, но тешко дека за својата душа. Често е вовлечен во себе. Не е ни чудо дали тоа предизвикува кај мажот срцев удар и разни видови болести кои го заситуваат. Особено големи страдалници се мажите во армијата и во војната, во големите индустриски комплекси, како директори, менаџери, како одговорни или како менаџери, деловни луѓе, со должности на различни места во општеството.

Бог го создаде мажот за да ја заштити жената однадвор, а ја создаде жената за да го заштити мажот однатре. Бог го создал мажот да сака жена, а жената да сака нежно маж. Тој ги создаде да живеат еден за друг, да бидат еден во друг, да бидат всушност едно и да го видат ова единство во нивните деца.Со распаѓањето на овој природен систем, самиот човек се распаѓа. Отидовме предалеку од човекот. Треба да се вратиме. Татко нè чека на прагот. Молитвите брзо ќе го препознаат, а потоа ќе можеме да ги однесеме сите, мажи и жени и деца и стари лица, во родителскиот дом за да го живеат животот во изобилство.

Преземено од книгата Иванчиќ, Томислав: Духовна помош на човекот, Теовизија, Загреб, 2001 г.