“Кратка” ХОРОР приказна: Мајка 59 години го криела синот од светот, човекот никогаш не видел други луѓе освен мајка му!

Невидена судбина, каква што речиси никој во светот нема, ја доживеал Драго Ј. од Бели Манастир во Хрватска.

Иако е роден во 1948 година, во живот се врати дури во 2007 година. Имено, Драго до март истата година од светот го криела неговата мајка Вероника.

Заклучен во соба, со решетки на прозорецот, Драго живеел повеќе од половина век. За апсурдот да биде уште поголем, куќата на ужасот била на само неколку стотини метри од Центарот за социјална работа во градот, пишува Вечерњи лист.

Приказната за Драго, кој животот го помина во домашен притвор, без никаков контакт со надворешниот свет, пред 16 години ја потресе Барања и цела Хрватска.

„Невидливиот човек“ поминал 59 години од животот во куќата, на улицата Владана Десниче, во Бели Манастир, на број 26.

Сите заборавија, или не ни знаеја дека Драго постои.

Одвреме-навреме, навечер, кога светеше светлото, мештаните гледаа силуета на маж во куќата, но не знаеја дека тоа е синот кого мајката го заклучувала во куќата уште од раното детство, внимателно криејќи го од светот, пишува Вечерњи.

Соседите, со кои новинарите разговараа во 2007 година, тврдеа дека никогаш не го виделе Драго. Колку добро го криела мајка му говори и неверојатниот податок дека Драго никогаш не го видела ниту сопругата на неговиот брат, иако првите години од бракот живееле на ист куќен број и делеле двор.

Накратко, речиси шест децении несреќниот човек всушност не постоел, бидејќи никој, освен неколку членови од неговото семејство, не знаел за него. Не си играше со врсниците, не славеше родендени, не одеше на училиште…

Драго никогаш не запознал други луѓе, дури ни неговите први соседи. Не излегуваше од дома, уживаше во топлината на сонцето, го почувствува ветерот на лицето, дишеше свеж воздух. Тој беше затворен 24/7 во четирите ѕида од неговата мала соба.

Единствениот прозорец, во таа соба на тагата, гледаше кон дворот и беше, како затвор, обезбеден со решетки, кои беа поставени на сите прозорци на куќата на ужасот, изградена на почетокот на минатиот век.

Немаше директен излез од малата соба, која беше целиот свет на Драго. Патеката, кон излезот во дворот, водеше низ кујната, каде што спиеше неговата мајка. Вратата од таа соба беше секогаш заклучена во текот на денот.

Ниту мештаните, кои сечејќи го патот од една до друга улица, минуваа низ нивниот двор, па дури и соседите кои понекогаш застануваа, не го виделе Драго.

По смртта на неговиот татко, единствената личност што Драго ја видел и слушнал во последните 20 години била неговата мајка. Тој немаше контакт со светот ниту преку радио, ниту преку ТВ екраните. Не знаеше ни за што служи бањата. Дури по смртта на мајката на Вероника во февруари 2007 година, страшната приказна излезе на виделина.

Како што стана познато во тоа време, Драго бил најстариот син на Вероника и нејзиниот сопруг Иван.

Вечерњи пишува дека на Драго му се слошило кога бил многу мал, па, како што претпоставувале мештаните, од срам го затвориле во куќата, за да не го види веќе никој.

Како што минуваше времето, сите заборавија на момчето. Никој веќе не прашуваше за него, бидејќи Драго беше забранета тема за мајка Вероника, велат познавачите.

Тој стана невидлив и за своите соседи и за системот.

Името на Драго последен пат е запишано во документите во 1978 година. На 7 март, Комисијата за попреченост во Осиек забележа дека, како четиригодишно дете, тој се лекувал во Шалата. Се споменува и отпусна листа на детската клиника Ребро, од 1963 година, кога на несреќното момче му била констатирана тешка ментална ретардација.

Експертите тогаш изјавија дека тој не зборува, иако добро слуша. Го опишаа како мирен, расплакан и ментално заостанат. Во документот стои и дека не завршил училиште, живее со мајка си и има потреба од постојан надзор.

Темната тајна на угледните родители?

Мајката на Драго, Вероника, порано, според мештаните, била вистинска дама. Таа се облекуваше елегантно, носејќи капи и свилени ракавици. Во тоа време таа беше една од ретките кои можеа да се пофалат дека завршиле средно училиште.

Нејзиниот сопруг Иван бил архитектонски инженер, а работниот век го поминал работејќи како раководител на катастарот во Бели Манастир.

Бидејќи Вероника била Унгарка, од нивната куќа најчесто се слушал унгарскиот јазик. Подоцна се испоставило дека Драго не разбира хрватски, бидејќи мајка му во текот на животот со него зборувала само на унгарски.

Тие живееле недалеку од Центарот за социјална работа

Меѓу членовите на семејството, Драго имал уште двајца браќа. Постариот Перо живеел и работел во Белград, а помалиот Мирко со семејството живеел во Лудбрег. Соседите велат дека во првата година од бракот Мирко и неговата сопруга живееле во дворот од куќата во која биле Драго и неговата мајка, но ниту сопругата на Мирко не ја видела Драга. За прв пат го видела кога починала нејзината свекрва Вероника.

Иако сето тоа звучи неверојатно, вистина е, потврдија во Центарот за социјална работа Беломанастир, кој апсурдот да биде уште поголем, а приказната потрагична е на само неколку стотини метри од „затворот“ на Драго.

Дури откако 59-годишниот Драго се прероди во 2007 година, овој несреќен човек повторно почна да постои за системот.

Преку Центарот за социјална работа е сместен во згрижувачко семејство, кај Валерија Мориќ, во Кнежеви Виногради.

При изборот на згрижувачки родител, еден од основните услови било новото семејство на несреќниот Драго да знае унгарски, единствениот јазик што тој некогаш го слушнал и на кој му зборувала мајка му. Тој не разбирал хрватски, а според зборовите на згрижувачката мајка, не можел да разбере ниту цели реченици, туку само зборови, како дојди и седни.

Првите десет дена, по доаѓањето кај семејството, секогаш кога некој влегувал во неговата соба, Драго го влечел ќебето преку глава.

За среќа, ситуацијата се подобрила со текот на времето. Почна да носи пелени, згрижувачката вели дека понекогаш ѝ ја фаќа раката или ја става дланката на нејзиниот образ. Иако можеше да се движи, годините на „затвор“ го направија своето и тој не сакаше да стане од кревет. Дадилката ги носела оброците во неговата соба.

Сака да јаде чорби, но омилени му се слатките. На нив се радува како мало дете, што всушност е на ментално ниво“, изјави тогаш Валерија.

Зошто семејството го осудило болниот Драго на строга казна домашен притвор, без разлика дали се срамеле од него или се плашеле од неговото непредвидливо однесување, родителите на Драго таа тајна ја однеле со себе во гроб.