Најтешкиот товар кој го носиме се нашите мисли

Мислите што ги носиме во нашата глава често се најголемиот товар што го оптоварува нашиот секојдневен живот.

Без разлика на тоа колку сме физички активни или успешни, внатрешниот монолог може да биде поразителен и исцрпувачки. Промената на начинот на кој размислуваме не е процес кој може да се случи преку ноќ. Потребно е трпение, упорност и подготвеност да се биде ранлив. Но, наградите се големи. Преку трансформирање на нашиот внатрешен дијалог, можеме да се ослободиме од ограничувањата наметнати од нашиот сопствен ум.

Тивкиот саботер: Негативен разговор со себеси

Еден од најчестите начини на кои нашите мисли се свртуваат против нас е преку негативен разговор со себеси. Овој внатрешен дијалог може да биде подмолен, тивко да ја поткопува нашата доверба и самодоверба. Фразите како „Не сум доволно добар“, „Никогаш нема да успеам“ или „Не заслужувам среќа“ можат да станат длабоко вкоренети, обликувајќи ги нашите перцепции, но и постапки кон себе и кон другите луѓе.

Ваквата ситуација често е резултат на когнитивни нарушувања – ирационални начини на размислување кои ги зајакнуваат негативните емоции. Вообичаените ситуации вклучуваат катастрофирање (очекување на најлошото), црно-бело размислување (гледање на работите како добро или лошо) и отфрлање на позитивното (отфрлање на позитивните искуства како неважни).

Парализа на претераното размислување

Претерано размислување е уште еден начин на кој нашите мисли можат да нè попречат. Кога претерано ги анализираме ситуациите, можеме да станеме парализирани од неодлучноста и стравот. Наместо да преземеме акција, ние заглавуваме во јамка на „што би било ако“ и најлоши сценарија, кои можат да нè спречат да ги следиме можностите и да уживаме во животот.

Претераното размислување често е поврзано со анксиозност и потреба за контрола. Тоа е начин на кој нашиот ум се обидува да ги предвиди и ублажи идните проблеми, но може да доведе до прекумерен стрес и неактивност.

Товарот на перфекционизмот

Перфекционизмот е вообичаен начин на размислување каде што поставуваме неверојатно високи стандарди за себе. Додека стремежот за извонредност е позитивен, перфекционизмот може да ни донесе повеќе проблеми, отколку радост. Тоа создава постојано чувство на несоодветност и постојан страв од неуспех, што го отежнува славењето на достигнувањата или дури и да го направи претерано тежок првиот чекор кон целта.

Перфекционизмот често е воден од страв од осудување и желба за одобрување. Тоа може да доведе до одложување, исцрпеност и хронично незадоволство.

Но, како да си помогнеме?

Свесност и препознавање: Првиот чекор во трансформирањето на нашите мисли е да станеме свесни за нив. Обрнете внимание на вашиот внатрешен дијалог и забележете кога се појавуваат негативни или непродуктивни мисли. Водењето дневник може да би корисна активност.

Отворени прашања кон себеси: Откако ќе ги препознаете негативните мисли, оспорете ја нивната валидност. Запрашајте се дали овие мисли се засноваат на факти или претпоставки. Насочете ги во попозитивни, реални перспективи. На пример, заменете го „Никогаш нема да успеам“ со „Можам да учам од моите грешки и да се подобрам“.

Вежбајте самосочувство: Однесувајте се кон себе со истата љубезност и разбирање што би му ја понудиле на пријател. Признајте дека секој прави грешки и дека несовршеноста е дел од тоа да се биде човек. Сочувството кон себеси може да помогне да се намали стравот и самокритиката што ги поттикнува негативните мисли.

Внимание и медитација: Практиките за свесност, како што е медитацијата, можат да помогнат да се смири умот и да се намали преголемото размислување. Со фокусирање на сегашниот момент, можеме да се ослободиме од циклусот на грижи и размислувања.

Поставете реални цели: Наместо да се стремите кон совршенство, поставете остварливи цели и прославете го вашиот напредок. Прифатете дека растот е патување, а секој мал чекор напред е достигнување.

Барајте поддршка: Не плашете се да побарате помош. Разговорот со доверлив пријател, член на семејството или терапевт може да обезбеди вредна перспектива и поддршка. Понекогаш, надворешната перспектива може да ни помогне да ги видиме нашите мисли појасно.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save