Невозможна мисија во Пекинг: Што побара Урсула фон дер Лајен од Си Џинпинг?

Ќе отстапи ли Кина, праша бриселскиот портал „Политико“ во пресрет на минатонеделниот самит на Европската унија и Кина во Пекинг, со најава дека Европската унија ќе бара од своите домаќини, со закана со санкции, да ја ограничи стратешката соработка со Русија. Глупости, ќе возвратиме, беше дел од одговорот на Пекинг на наредбите на неговите партнери од Брисел.
Но, тоа не значи дека Кина не сака да соработува со Европската унија, туку само дека не сака да соработува под условите поставени од Брисел. На крајот на краиштата, со дефицит во меѓусебната трговија во износ од рекордни 390 милијарди евра минатата година, Брисел не може ни да си го дозволи тоа, дури и ако се уште се прави дека не разбира дека помина времето кога имаше моќ да ги диктира правилата. ..

(Не)поканет гостин

Првиот директен самит ЕУ-Кина од 2019 година се одржа минатиот четврток, а во оваа прилика претседателката на Европската комисија Урсула фон дер Лајен (заедно со шефот на Советот на Европската унија Шарл Мишел) доби нешто посвечено добредојде од последниот пат кога беше во Кина, во април оваа година, со францускиот претседател Емануел Макрон, му се придружи како крак и го доби третманот каков што заслужува непоканет гостин; па од таму се вратила со комерцијален лет наместо со претседателскиот авион на Макрон еден ден подоцна.
„Како ревносна трансатлантска жена, претседателот на Комисијата го зема предвид притисокот од Вашингтон. Поранешниот германски министер за одбрана има блиски работни односи со американскиот претседател Џо Бајден, изградени во пресрет на руската инвазија на Украина. „Бајден бара од Урсула фон дер Лајен поостар став кон Кина, барајќи од Брисел да се усогласи со агресивниот став на Вашингтон“, пишуваше тогаш порталот „Политико“.

Потеклото на таквите амбиции, се разбира, беше сосема предвидливо. Пекинг воопшто не беше импресиониран – особено што претседателот на Европската комисија, во пресрет на патувањето, арогантно ја обвини Кина дека „станува сè порепресивна дома и сè поагресивна во странство“ – па на крајот надежта дека , како што е наведено, „европските лидери можат да го убедат (кинескиот претседател) Си Џинпинг да се откаже од поддршката за Русија и да ги намали своите глобални амбиции“.
Ниту едното ниту другото не се случи, а колку спектакуларно беше неуспехот на таа идеја јасно се виде во октомври, за време на прославата на 10 години од иницијативата „Појас и пат“, кога целиот слободен свет беше во Пекинг, со претседателот на Русија, Владимир Путин, како нагласено најважен гостин.

Заканата од санкции

Имајќи ја предвид ваквата предисторија на европските намери и нивните исходи, очигледно не е чудно што во пресрет на минатонеделниот самит меѓу Европската унија и Кина, истиот „Политико“ овојпат без невнимателен ентузијазам предупреди дека „ лидерите на Европската унија одат во Пекинг во невозможна мисија“, која, додуша, е „од клучно значење во време на крајно напнати односи со Кина“.
Идејата на Урсула фон дер Лајен, на која во оваа прилика и помогна и Шарл Мишел, беше горе-долу иста како и минатиот пат: „конечно да се спречат“ кинеските компании да и помогнат на Русија да ги заобиколи санкциите на Колективниот Запад – ова со закана за воведување санкции за 13 кинески компании доколку не постапат според наредбата – и со таа наредба Кина да раскине со Русија и барање да се намали трговскиот дефицит на Европската унија од споменатите 390 милијарди евра. , кој лани беше двојно зголемен во однос на претходната година, при што кинескиот извоз е трипати поголем од увозот од Европската унија.
„Европските лидери нема да толерираат трговски дисбаланс долго време“, строго рече Урсула фон дер Лајен пред да замине за Пекинг.

Деиндустријализација на Европа

Ја дочека одговорот што самата го повика. „Европската унија е таа која е одговорна за трговскиот дисбаланс бидејќи им забрани на компаниите да извезуваат во Кина“, ладнокрвно го информираше шефот на Европската комисија портпаролот на кинеското Министерство за надворешни работи, Ванг Венбин.
„Ако од една страна ЕУ воведе строги ограничувања на извозот на висока технологија, а од друга страна се надева дека драстично ќе го зголеми извозот во Кина, тогаш се плашам дека навистина нема смисла… Сегашната состојба трговијата меѓу Кина и Европската унија е резултат на макроекономското опкружување, условите на меѓународната трговија и индустриската структура на двете земји“.
Поточно, не е виновна Кина што Европската унија успешно се деиндустријализира, па има се помалку за извоз во Кина. А тоа што го има, нема да го извезе бидејќи тоа е американската порачка, иако и самата Урсула фон дер Лајен призна дека „Кина е најважниот трговски партнер на Европската унија“.

Конструктивна понуда

Сè на сè, ќе резимира американската новинска агенција Асошиетед прес, на крајот на краиштата, „самитот меѓу Кина и Европската унија ги разоткри сите поделби околу Украина, трговијата и субвенциите“, бидејќи секоја од страните главно остана на своите позиции. Што е сосема логично затоа што Урсула фон дер Лајен и Шарл Мишел сигурно немаат капацитет да го натераат Кси Џинпинг да се премисли за било што, додека Кси исто така немаше причина да размислува за важноста на евентуалното менување на срцето на Фон дер Лајен и Мишел. од проста причина што на сите им е јасно дека тие двајца, без разлика на звучните наслови што ги пишуваат на нивните визит карти, сами не одлучуваат за ништо.
И покрај сето ова, сепак, Кси ја искористи можноста да испрати конструктивна порака во согласност со уверената понуда на Кина за соработка за заедничка корист. „Не треба да се гледаме едни со други како ривали само затоа што нашите системи се различни, да ја намалуваме соработката затоа што има конкуренција или да се впуштаме во конфронтација бидејќи има несогласувања“, истакна кинескиот претседател.
Како ќе реагира Европската унија на оваа кинеска понуда во наредниот период? Што бараа и што добија лидерите на Европската унија во Кина? А како заканите од Брисел ќе се одразат на соработката меѓу Пекинг и Москва?