Николов: Љубчо Георгиевски кажа дека револуционерите се Бугари, а македонската нација ја создадае Тито – Заев не се согласи

Во духот на „новиот“ тренд во бугарско-македонските односи, поранешниот лидер на ВМРО-ДПМНЕ и премиер на Македонија во 1998-2002 г. Љубчо Георгиевски е вклучен во група полномошници на актуелните власти во Скопје. Редовно ќе се среќава со соодветно избрани интелектуалци и граѓани на Бугарија и заемно ќе бара начини за подобрување на добрососедските односи меѓу нашите две земји, пишува Иван Николов во колумна за БГНЕС.

Прашањето е дали има човек во Бугарија кој не сака односите меѓу Софија и Скопје да не бидат добри, туку одлични, без рабови и гребнатини? Љубчо Георгиевски многу добро знае, бидејќи тоа не е така. И се прашувам дали ќе се обиде да им објасни на своите нови софиски „поддржувачи“ зошто односите меѓу двете земји продолжуваат да го носат товарот од минатото?

Во интервју за македонската ТВ 21 на 6 мај годинава. Г-дин Георгиевски го повтори своето убедување дека македонската страна треба да биде посамокритична, но побрза да ги подели престапите подеднакво. Неговиот пример со политиката на Зоран Заев, кој направи многу за да ги игнорира недоразбирањата меѓу двете земји, не беше целосно одржлив. Точно е дека Заев се обиде да го стопи мразот и ние исто така верувавме во неговите намери, но испадна дека сакал да го стопи мразот само на површински проблеми, а не на суштински. А фундаментален проблем за Скопје и неговите владетели од 1944 година до денес, без разлика дали се леви или десни, е еден – недостатокот на волја, храброст, храброст и подготвеност да признаат дека наметнувањето на југословенскиот комунистички идентитет е трагична страница во историјата. на Македонија. А тоа многу добро го знае Љубчо Георгиевски. И тој го повтори повеќе од еднаш. Зошто тогаш ја презема невозможната улога да ја убеди Бугарија дека треба да биде поблаг?! Во што? Да отстапи од она што тој самиот ги критикуваше македонските државници, политичари, научници и јавни личности!

Ќе се обидам да потсетам не само него, туку и на сите важни фактори во Р Македонија, за што ги критикуваше, не само во годините на неговата политичка младост. Неговите несогласувања се сведуваат на следново:

Прво. Оригиналноста на македонскиот идентитет.

Второ. Идентитетот на преродбениците и револуционерите и нивниот јазик.

Трето. Замолчување и фалсификување на незгодните вистини во делата на денешните македонски хуманисти.

ПРВО. ЗА ОРИГИНАЛНОСТА НА МАКЕДОНСКИОТ ИДЕНТИТЕТ. Во лута реакција, пред десет години, против засилената антика на државата и менталитетот на народот, тој извика: А кај нас за шеесет години – дури двапати! ДА СЕ ОБЈАСНИ. ТАКВОТО МУЛТИРАЊЕ НА ИДЕНТИТЕТОТ МОЖЕ ДА СЕ СПОРЕДИ САМО СО ПРОМЕНАТА НА СОПСТВЕНИОТ ИДЕНТИТЕТ ШТО ПАДНА ОВА, ИСТИОТ ЛУЃЕ НА “)

Заклучокот. Значи она што го тврди бугарската страна, дека денешната македонска нација се појавува по завршувањето на Втората светска војна, е точно. Што е тогаш спорот? Заев, кој според Љубчо скршил многу мраз од заблуди, не сакал да го скрши овој, најгустиот мраз.

ВТОРО. Љубчо Георгиевски пишува за ИДЕНТИТЕТОТ И ЈАЗИКОТ НА РЕВИВАЛИСТИТЕ: И тоа македонските преродбеници, Глигор Прличев, Миладинов, Шапкарев, и да не ги броиме сите, кога ќе се отворат сите овие книги… да видиме, дека буквата е таа што ја нарекуваме бугарска азбука денес и јазик што тие го нарече бугарско… А што е тука проблемот?(Лубчо Георгиевски, Тоа сум јас, Скопје, стр. 165)

Заклучокот. Проблемот е што ниту една од водечките фигури во Р Македонија не сака да ја признае оваа вистина.

ТРЕТО. ЗАМИЛУВАЊЕ И ФАЛСИФИРАЊЕ НА НЕУДОТНИТЕ ВИСТИНИ ВО ДЕЛАТА НА ДЕНЕШНИТЕ МАКЕДОНСКИ ХУМАНИТАРНИ НАУЧНИЦИ.

Пред извесно време ги цитирав зборовите на Љубчо од неговиот памфлет „Кој со кого ќе се скара“, кои во 90-тите години на минатиот век предизвикаа голема врева во Македонија. Сега се враќам на овие зборови, бидејќи тие не се само изјава, туку и реченица: „Значи Многу ли им е тешко да сфатат дека тоталитарната страна, со која е опкружена Македонија, може да ја одржи уште десет години? Врање!“

Заклучокот. Нели Бугарија постојано зборува за лагите и фалсификувањето на изворните документи во книгите на македонските научници?

Ако Љубчо Георгиевски е искрен и несебичен борец против лажните митолози на Скопје, по иницијатива на сопствената совест, мора да оди во Брисел и да ја открие оваа горчлива вистина за македонската елита и за цела Македонија.

Позицијата на Бугарија е само поттик за неопходна, неопходна и неизбежна катарза на македонското општество.

ЗАКЛУЧОК.

1. Бугарија тврди дека македонската нација е создадена по Втората светска војна. Ова е мислење и на Љубчо.
2. Бугарија повеќепати изјави дека јазикот, писмото и самосвеста на преродбениците и револуционерите се бугарски. И Љубчо го тврди истото.
3. Бугарија не прифаќа лаги и фалсификати во делата на македонските научници. И Љубчо протестира против ова.

Каде е тогаш проблемот? Проблемот е што ништо не се сменило во Република Македонија од 1991 година. Љубчо Георгиевски се смени во спротивна насока на вистината и правдата.

---

Пред точно триесет години го интервјуирав ветеранот Баи Ангел Митрев – скопскиот херој, кој со години помина во затворот Идризово само поради неговата припадност кон ВМРО и неговиот бугарски национален идентитет.

Потоа ми рече: „Сега е време не само во Македонија, туку и во Бугарија да се попаметиме. ДА ЈА ПРИЗНАЕТЕ НЕЗАВИСНОСТА НА МАКЕДОНСКАТА ДРЖАВА, ОВА ЗНАЧИ ДА ГО ИСТЕРИТЕ СРБИЗМОТ, ДА ГО ПРЕМИНЕТЕ ПАТОТ НА АСИМИЛАЦИЈА. Само затоа што се сретнал со претставници на ИГО во Америка, бил прогласен за Бугарин, бидејќи оваа организација била пробугарска“ (СВ Дневник, 21 јануари 1992 година).

Како што гледаме, Баи Ангел ја поврзува независноста на македонската држава со протерувањето на СРБИЗМОТ, со сузбивањето на АСИМИЛАЦИЈАТА и со надежта дека младите како Љубчо Георгиевски ќе ја турнат Македонија на патот на самоспознавање и самосвест. Зошто се излажаа надежите на овие вистински патриоти на Македонија, кој ќе каже?

Баи Ангел го нагласува и значењето на прекарот „Бугарин“ во јужномакедонскиот политички речник – омразата, негативизмот и омразата што Скопје сè уште со големо задоволство ги изговара. Ова е јаничарскиот вирус на вбризгување на масовна психоза врз братски народ и сосед, психоза неприфатлива во ниту една цивилизирана земја.

Нема промена и тоа е проблемот. Љубчо Георгиевски тоа многу добро го знае и не мора да го врти јазикот кога зборува за овие прашања со своите новопечени поддржувачи во Софија. Овие ненадејно издигнувачки ѕвезди на темата, преку луѓе како него, се обидуваат да разбудат интерес за сопствената помрачена слика во нашето општество.

И да не се лажеме! Нив не ги интересира трагедијата на проблемот, туку неговите пропагандни и карикатурни инкарнации, чии арогантни трубадури се денес.

Битката е за вистината, а вистината секогаш има непријатели и добродетели – наивни или фарисеи. / БГНЕС

Иван Николов е новинар, публицист и издавач. Тој е главен уредник на списанието Бугарија-Македонија и директор на издавачката куќа „Свети Климент Охридски“. Иван Николов е еден од најголемите познавачи на балканските прашања, автор на бројни статии и книги на оваа тема.