Познатиот бугарски новинар го нападна Петков за Македонија: Се однесува како претприемач, не знае ништо за бугарофилската историја на Македонија!

Бугарскиот премиер г-дин Кирил Петков се однесува како претприемач кој ја дал под закуп државата Бугарија. Тој располага со неа без воопшто да се обидува да разбере некои од нејзините најдлабоки карактеристики. Ова беше потврдено на средбата што тој ја организираше на 28 март годинава. со неговите колеги од Романија, Македонија и Црна Гора. – вели познатиот бугарски новинар Игор Николов.

За проблемите со братската држава Македонија, тој самоуверено и арогантно својствени за секој аматер, рече дека се постигнати големи резултати во нашите односи и истакна: „Постојат неколку пресвртници кои треба да ги расчистиме, вклучително и заштитата на малцинските права. “. Очигледно, премиерот не е запознаен ниту со Уставот на државата чии судбини е повикан да управува, ниту со „технологијата“ со која во 1946 година се обидоа да ја дебугаризираат Пиринска Македонија.

За да пополниме дел од неговите многубројни празнини во познавањето на Бугарија, ќе се навратиме на годините кога се „градела“ новата македонска држава во рамките на Титова Југославија.

---

Во самиот почеток на новиот живот, по 1944 и 1945 година, кога Нова Бугарија со херојска некритичност го прифаќаше секој каприц на претензии од Нова Југославија, стана јасно дека „вечното пријателство“ е сошиено со бели конци. Во следните две години, предизвиците, особено за Скопје, стануваа сè појасни, смели и фокусирани. Затоа сведочат бројните писма, опомени и извештаи на наивни воини за зближување со високи партиски великани во Софија и Москва. Еве некои од нив.

На 2 јули 1945 година, Тодор Павлов му пишува на Георги Димитров:
„… Направете што можете да ја запрете АНТИБУГАРСКАТА ПОЛИТИКА на Колишевски и неговите другари, водена во форма на борба против големобугарскиот шовинизам…“

Без датум во 1945 година во информација до ЦК на Бугарската комунистичка партија Христо Калајџиев носи:

„На истата средба, Колишевски објави дека сега е забрането да се примаат бугарски весници во Македонија“, тврдејќи дека овие весници ќе го збунат умот на Македонците.

Во судските процеси против внатрешните непријатели во Вардарска Македонија, македонската емиграција во Бугарија останува со впечаток дека не се прогонуваат само активните помагачи на окупаторот, туку и луѓе чиј единствен грев е ТОА ТИЕ СЕ ПОЈАВИЛЕ КАКО БУГАРОФИЛИ…“

Георги Димитров на 28 ноември 1945 година во својот Дневник, стр 513 забележал – „За состојбата информираше Мартулков од Македонија. Уредба за опасни движења на СРБИЗАЦИЈАТА ВО ЈАЗИКОТ, КУЛТУРАТА И СОЦИЈАЛНИОТ ЖИВОТ…“

На 1 декември 1945 година, Васил Ивановски, првиот главен и одговорен уредник на весникот „Нова Македонија“ и човек со прилично контрадикторно однесување, во писмо до Георги Димитров и Васил Коларов нагласува:

„Во основата на се е желбата на раководството да ги поткопа старите БУГАРОФИЛСКИ чувства во Македонија (кои повторно се засилуваат по 9 септември) и да ги насочи чувствата и симпатиите на овој народ кон другиот братски народ – Србите.

„На сето ова на дното е стравот од некое БУГАРСКО ВЛИЈАНИЕ.

Повторно е неопходен ЗАКЛУЧОК. Денешната политичка македонска нација и држава се изградени на камен-темелникот на АНТИБУГАРИЗМОТ. Ова не може да се игнорира во обидите да се зближат Софија и Скопје.
Георги Димитров на 6 јули 1946 година во 02:55 часот му испратил радиограм на Трајчо Костов во Москва, во кој, меѓу другото, читаме:

… Исто така, да се разјасни ситуацијата во Македонија и да се преземат мерки против постоечките АНТИБУГАРСКИ ТРЕНДОВИ таму.

Дополнително, треба да се договориме за голем број конкретни конвенции меѓу Југославија и Бугарија (КОМЕРЦИЈАЛНИ, ЖЕЛЕЗНИЧКИ, КУЛТУРНИ, итн.), кои дополнително ќе ги зајакнат блиските врски меѓу двете земји (“

Потребно е појаснување. На денот на истиот датум, бугарската делегација – Димитров, Коларов, Костов – имаше долга средба со Сталин. Водачот им наредил: „Културната автономија на Пиринска Македонија мора да се даде во рамките на Бугарија“. Таква свест немаше ниту во Белорусија кога ја прогласивме за советска република. И сега се покажа дека има белоруски народ…“ (Архивите зборуваат, БКП, Коминтерната и македонското прашање -1917-1946 година, том II, стр.1269, Софија 1999 година)

Отсега сиот патриотизам на комунистичките великани испарува. И сите оние кои претходно предупредуваа за всадување на антибугаризмот во новата држава, послушно почнаа да ја извршуваат наредбата на Сталин и со ревност да ги огорчуваат Бугарите во Пиринска Македонија и да им служат на тамошните скопски емисари.

И што се случува денес? Бугарскиот премиер Кирил Петков, во услови на тешки евроинтеграции, наместо да им ги објаснува на нашите европски партнери трагичните промени во судбината на нашите сонародници во Пиринска и Вардарска Македонија, ентузијастички ги прифаќа наредбите на Сталин и се обидува да го воскресне неговиот одамна негиран метод“. „за производство на нови народи. И како што замислува Георги Димитров дека речиси со трговски, железнички, културни и сл.

можеме да разбудиме братски чувства во елита која се негува со млекото на опозиција која зачудува.

Ова не ја оправдува занемарената инфраструктура меѓу двете земји, што е вистински срам за 21 век, а неемичните трговски и културни врски исто така. Отсега натаму, ако не ги разбираме причините за оваа патетична слика, паѓаме во улога на актери кои не ја сфатиле суштината на улогата што ја играат.

Големото прашање денес е дали „новата“ бугарска политика кон Македонија на премиерот Кирил Петков, по моделот Сталин-Димитров, и наметната со самодоверба и аматерска самодоверба, НЕМА ДА ГИ УБИЕ КРЕВКИТЕ ГЕЛИКИ НА ДИСКУСИЈА И ДА СЕ ЗАЈАКНУВА ПОЗИЦИИТЕ НА СИЛИТЕ КОИ ГО ЗАЈАКНУВААТ НАСЛЕДЕНИОТ СТАТУС? А дискусијата таму е единствениот излез од длабоката криза… но без илузии!

---

Ако граничниот пункт Клепало биде изграден до крајот на 2022 година, како што тврдат новите владетели во Бугарија, ќе биде многу добро. Но, што ако училиштата, универзитетите, научната литература, медиумите во Северна Македонија продолжат да сугерираат дека Гоце и ВМРО немаат никаква врска со Едрене и Бугарија? Нешто повеќе. Во сите учебници по историја, ВМРО е скратено како МРО (Македонска револуционерна организација). И нели токму тоа ги претвора состаноците на петте заеднички комисии во фарса на добра волја и соработка, со ревијални летови од еден во друг главен град и назад!?

Да бидеме свесни! Битката на денешните елити во Скопје не е за постигнување добри, искрени и братски односи со Бугарија. БИТКАТА НА ГУВЕНЕРИТЕ ТАМУ Е ЗЕМЈАТА ДА ДОБИЕ ЗЕЛЕНО СВЕТЛО ЗА ПРЕГОВОРИ СО ЕУ СО ЦЕЛОСНО ЗАЧУВАЊЕ НА 78-ГОДИШНАТА ТЕМНА ЈУГОМИТОЛОГИЈА НА НАСЕЛЕНИЕТО. Актуелниот премиер Димитар Ковачевски е производ на истиот систем и ќе го репродуцира истиот модел на политика, со некои површни отстапувања. За жал, неговиот бугарски колега Кирил Петков, наместо да му помогне да се соочи со вистината, стана жртва на сопственото незнаење, нудејќи решенија далеку од суштината на проблемот. Ковачевски добро ја разбира режијата на овој театар и ќе се обиде да ја игра својата улога како што е воспитан уште од мали нозе. Критиките на опозицијата против него се само едно од средствата за добивање на власт…

Ова, господине премиере на Бугарија, не е „нова“ политика.

Ова е дијагноза за која мора да бидеме свесни ако сакаме да направиме вистински исчекор и да бидеме искрени за минатото, сегашноста и иднината на луѓето од двете страни на Осогово. – напиша новинарот во неговата колумна за БГНЕС.