Русија троши 140 милијарди долари за одбрана, НАТО 340: Може ли Путин да ја скрши Европа?

Можеби е подобро да се подготвиме за најлошото: според некои, руското расположение за војна ќе трае подолго време, а нападот врз Украина е само дел од поголем план.

Путин сака да го врати руското влијание во поранешната империја, да го промени глобалниот безбедносен поредок заедно со Кина, исто така затоа што надворешната агресија служи за зголемување на внатрешната репресија.

Крајната цел е да се зачува режимот.

Следејќи по оваа логика, Европа и САД би требало добро да ги препрочитаат прирачниците од Студената војна, бришејќи ја прашината од стратегијата за „одвраќање“.

Џо Бајден, исто така, може да се согласи со ова, а Трамповата десница наместо тоа, се чини дека има различни идеи: Не само што поранешниот претседател се залага за блокирање на помошта за Украина, тој исто така е доведен во прашање и член 5 од договорот на НАТО за колективна одбрана.

Во овој момент се поставува прашањето: ако САД навистина се повлечат, дали Европа ќе може да ѝ се спротивстави на Русија?

Оваа година европските земји на НАТО ќе инвестираат 380 милијарди долари во одбраната, во просек околу 2% од БДП – според Економист, во паритетот на куповната моќ тоа е повеќе или помалку воениот буџет на Русија, која сепак добива повеќе огнена моќ бидејќи плаќа помалку војници и работници.

Во 2024 година, Русија ќе потроши 140 милијарди долари за одбрана, што е 7% од БДП, истовремено намалувајќи ги ресурсите за домување, здравствена заштита и образование.

Се за победа.

Вооружените сили на Европа формираат помалку кохерентна целина.

Наместо да биде централизирано, трошењето е фрагментирано на национална основа – различни методи на стекнување, различни уреди, преклопувачки способности.

Резултатот е дека армиите вредат помалку од збирот на нивните делови.

Некои експерти велат дека без Америка, Европа денес би била во неволја.

Во конвенционален конфликт со Русија, Европа не може да се одбрани, вели Клаудија Мејџор, аналитичарка во германскиот институт за меѓународни и безбедносни прашања, објави Њујорк Тајмс.

Други аналитичари велат дека Европа може добро да се брани на краток рок, но би имала потешкотии да се справи со долга војна со висок интензитет.

Европските земји-членки на НАТО – со исклучок на Турција, но вклучувајќи ги Норвешка и Обединетото Кралство – се секако подобро опремени од Украина „во поглед на воздушните сили, морнарицата, оружјето со долг дострел, ракетните способности и копнената компонента“, објаснува Алесандро Мароне, шеф на Програма „Одбрана“ на Istituto Affari Internazionali, италијански институт за надворешна политика.

Вкупниот обем на нивниот воен капацитет, продолжува аналитичарот, е поголем од оној на Русија, се додека останува во границите на конвенционалното оружје.

Ајде да претпоставиме напад врз балтичките земји или против Украина кога (и ако) ќе влезе во Европската унија.

Според Мароне, европските земји на НАТО теоретски би можеле да запрат ограничен руски напад.

Тие мора однапред да ги подготват силите за да ја спречат Русија да оствари територијални придобивки, бидејќи видовме колку е тешко да се вратат окупираните делови од територијата.

Има два проблема: првиот е политичката волја на големите европски земји да интервенираат во вистинско време, според волјата и способноста да се одржи долготрајна војна.

Русија има многу висока „толеранција на болка“: може да толерира смрт и уништување долго време.

Западниот пристап е различен: се обидуваме брзо да победиме за да ја ограничиме штетата.

Русија, од друга страна, турка напред додека противникот не се предаде, и не мора да се работи за територијални придобивки, туку повеќе за исцрпување на ресурсите или волјата на непријателот за борба.

Згора на тоа, пресметката на руските загуби е застрашувачка.

Во двете години од војната, се проценува дека загинале меѓу 70 и 120 илјади војници, а со ранетите, 87% од вкупните активни копнени трупи пред инвазијата биле изгубени.

Ова, според Мароне, е големиот предизвик за Европејците: да можат да издржат долго празнење во количината на муниција, во резервните делови и во замена на загубите и воопшто во политичката волја да се оди напред.

Русија е подготвена да го направи тоа.

„Она што европските армии можат да го направат, тие можат навистина добро“, објаснува Мајкл Кофман, друг водечки воен експерт, „но генерално тие не можат да прават многу работи и не можат долго да ги прават“.

Прилично вообичаен став е дека европските војски треба да трошат повеќе за да прават повеќе работи и да ги прават подолго.

Прагот од 2% од БДП е минимална цел. Борис Писториус, германскиот министер за одбрана, ја постави целта на Германија од 3,5 отсто од БДП.

Но, можеби најважната променлива, без која Европа има многу помали шанси, е американското нуклеарно одвраќање.

Американскиот нуклеарен чадор би ја принудил Русија да остане во рамките на периметарот на конвенционалното оружје.

Ако оваа воздржаност остане на сила, Европа може да биде заштитена, во спротивно станува многу опасна.

Русија има шест илјади нуклеарни боеви глави, Франција и Германија имаат само 500 вкупно.

Преземено од „La Stampa“.