Сите беа против нејзината одлука, но Љљана (57) веќе две децении не се откажува: Жив доказ е дека жените можат се!

Бестрашната Љиљана Павловиќ (57) од Чачан е зад воланот 23 години и вози локална автобуска линија. Научила да биде кројачка, купила дури и машина за шиење, но судбината ја однела на бензинска пумпа. А потоа, движејќи ги паркираните автобуси, си рече: Па, јас ќе возам. И навистина го вози автобусот рамо до рамо со колегите. Таа успеа да одолее и на сите притисоци на нејзиното семејство, кое не беше воодушевено од нејзината одлука и животната покана.

Љиљана Павловиќ е една, за очи сосема обична жена, но всушност е посебна, бидејќи е единствената жена која вози автобус во Чачак, рамо до рамо со колегите возачи.

Во интервју за Нова.рс, Љиљана вели дека и во најлудите соништа не можела да сонува дека еден ден ќе вози автобус бидејќи, како што вели, во тоа време се знаело дека девојката мора да знае да шие. Затоа родителите ја испратиле во кројачко училиште.

Иако учела, Љиљана никогаш не работела на машина за шиење.

„Работата на возачот на автобусот се случи сосема случајно. Бев вработен на бензинска пумпа, и како чистачка и како кафе готвач, полнејќи гориво… Правев секакви работи. Додека автобусите се менуваа и почнаа да се паркираат токму на паркингот на пумпата, каде што возачите одмараа, ги поместував возилата малку лево или десно за да наполнам гориво“, раскажува оваа жена-змеј за нашиот портал. .

Бидејќи газдата видел дека Љиљана „знае автобуси“, ја советувал да полага возачки испит и ако и се допаѓа да седне зад волан и да вози.

„Кога го полагав тестот за автомобил во 1989 година, инструкторот ми рече дека веднаш треба да полагам и за камион, но јас се замерив. Велам: Па, што ми е, нема шанси некогаш да возам камион. Сепак, згрешив. Седнав зад воланот и оттогаш не го испуштам тоа“.

Семејството се навредило

Љиљана вели дека немала семејна поддршка за нејзината одлука да го вози автобусот. За жал, истакнува тој, жените најмногу се поврзуваат со „женската работа“.

„Многу ми е жал што ваквото мислење преовладува бидејќи тоа не е точно. Ние жените сме способни за се. Мајка ми се замери со мојата работа бидејќи мислеше дека седењето ќе ми наштети на ‘рбетот. Што ми се има случено, но верувам дека е така и за оние кои нон-стоп седат на компјутер. Што се однесува до сопругот, кај него, како и кај сите мажи, на крајот на краиштата, владее машката суета: тоа не е за вас. Тој мисли дека само мажите можат се, а жените ништо. Сепак, јас веќе бев во бизнис кога се венчавме, па тој не можеше многу да се меша во мојот избор. Ова некако најмногу ми одговара“, истакнува нашиот соговорник.

Таа додава дека и нејзиниот сопруг Драган ја возел и дека „не се бунел многу“.

„Што треба да каже? Седи и ќути, а јас возам“, ни вели Љиља.

Иако нејзиното работно време е осум часа дневно, Љиља често може да остане на работа цел ден. И тоа воопшто не е добро, бидејќи дома ја чекаат нејзиниот сопруг и животните што ги чува.

„Тоа ми е најлошото, кога цел ден сум заглавен на работа, тогаш доаѓам дома и не знам што прво ќе правам. Нема ручек или вечера, треба да ги нахраниш гулабите и другите животни… Ама што ќе правиш, не е супер во ниедна работа. Ниту од платата не сум баш задоволен, особено што работам две работи одеднаш – собирам билети и возам автобус. Во Белград, на пример, не е така. Возачите само возат. Истовремено таму имаат плата и до илјада евра. Тешко е, навистина. Колку се 500 евра за живеење денес? Ништо“.

„Морам да стигнам половина час порано бидејќи прво треба да го прегледам автобусот, да ја подготвам нарачката, па дури потоа да тргнам на линија. Потоа лесно купувам патници. Тоа се претежно познати личности, студенти или пензионери“.

Љиљана со автобус ја обиколи цела Западна Србија, а иако веќе две децении е зад воланот, нејзиниот изглед се уште предизвикува чудење.

„Возев до Крагуевац, Крушевац, Сјеница. Сè уште се прашуваат, но не ми пречи. Има, секако, негативни коментари, најмногу од мажи. Но, јас не обрнувам внимание на тоа“.

На крајот од разговорот, Љиљана вели дека секоја жена треба да прави што сака и што мисли дека може, додека за домашна работа секогаш има време.

„Сè е можно кога тоа го сакате. Пристигнувам и да пијам кафе со комшиите и да спремам ручек и да мијам работи и да ги мачкам алиштата… Но понекогаш не го правам. Важно е да има разбирање од семејството“, вели Љиљана.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save