Сонот за Санстефанска Бугарија е жив: Удрија и по Србите, бараат вето на патот кон ЕУ ако не се почитуваат правата на Бугарите во Босилеград и Цариброд

Посетата на премиерот Кирил Петков на Белград и средбата со неговата српска колешка Ана Бернабиќ остана донекаде скриена за бугарското малцинство во Србија. Останува само да се надеваме дека покрај вообичаените прашања од областа на билатералните економски односи, инвестициите, енергетиката, трговијата итн., ќе размислуваме и за проблемите што го загрозуваат постоењето на Бугарите во Србија. Да се ​​надеваме и дека советниците на премиерот искористиле барем дел од информациите собрани во МНР за кршење на правата на Бугарите во Србија и му ги доставиле на премиерот Петков, пренесува БГНЕС.

Да се ​​знае дека од 120.000 Бугари кои Бугарија беше принудена да ги остави на Државата на Србите, Хрватите и Словенците во 1919 година, во 2011 година останаа само 18.500, поради примената на сите светски познати методи на преселување и асимилација на население.

Бидете свесни дека овие методи се користат и денес. На пример, во областа на наставата по бугарски јазик, резултатите се многу лоши. Триесет учебници досега преведени од српски на бугарски јазик, како и изучувањето на бугарскиот јазик и бугарската историја во бугарските училишта во Србија не се вредни за коментирање и имаме тридецениските неуспешни обиди да се обнови наставата по мајчин бугарски јазик во Босилеград и Цариброд.

Бидете свесни дека најлојалното бугарско малцинство во Србија е во најмизерна ситуација!

Имајте на ум дека обидите да се почитува споменот на невините жртви убиени од српскиот четнички командант Коста Печанац во Босилеград во 1917 година и почетокот на процесот на национално помирување меѓу Бугарите и Србите е прв чекор кон решавање на виталните проблеми на бугарското малцинство на западната граница, заврши со крадење на плочата со нивните имиња. Благодарение на интервенцијата на претседателот Румен Радев, плочата е вратена, но до ден денес не е поставена.

Зарем не забораваме дека секоја година на 8 септември во центарот на Босилеград, на три чекори од споменикот на Левски, се одбележува „Денот на ослободувањето на Босилеград од бугарската фашистичка окупација“?

Имајте на ум дека антибугарската пропаганда во Република Србија продолжува намерно и систематски и дека дури и домаќинот на Петков, премиерката Ана Бранабиќ и нејзините министри, не се срамат од антибугарски изјави кога треба да ги омаловажуваат достигнувањата на европска Бугарија. .

Да не заборавиме дека во Босилеград и Цариброд нема работна економија, но бугарскиот бизнис не смее да нуди работа и егзистенција на населението. Две бугарски фирми ВАЛЕНА и КАЛИНЕЛ беа буквално протерани од Босилеград, а стотици босилеградски семејства останаа без работа и егзистенција и ги напуштија своите домови. И дека четири петтини од бугарското население на западната граница веќе исчезна, а бугарските општини Босилеград и Цариброд се едни од економски најзаостанатите во Србија.

Дека во Босилеград нема слободни медиуми и слобода на говор, а со тоа нема демократија и благодарение на тоа Босилеград две децении е заложник на единственото владеење на градоначалникот Владимир Захариев, кој ужива нескриена поддршка од српската влада и претседател. И покрај сите негови неуспеси во управувањето на локално ниво и преполовување на населението за време на неговото владеење.

Дека борбата против бугарските книги и бугарските национални симболи на граничниот премин Рибарци-Олтоманци е посилна од борбата против трговијата со дрога.

Да прашаме зошто се игнорирани барањата од Платформата за заштита на правата на бугарското малцинство, потпишана на 15 јули 2013 година во Ниш од претставници на партиите на бугарското малцинство и граѓански здруженија?

Да се ​​постави прашањето за меѓународните рударски компании во регионот на Босилеград, кои ја загадуваат водата за пиење и реката со тешки метали и воздухот со ситни честички прашина далеку над сите дозволени норми. Како резултат на тоа, стапката на смртност во Босилеград е многукратно зголемена, а здравствената заштита не е во состојба да обезбеди специјализирана медицинска нега на оние на кои им е потребна. И дека тоа веќе им се заканува на бугарските општини во Бугарија.

Не заборавајте да инсистирате средствата од Програмата за прекугранична соработка INTERREG-IPA Бугарија – Србија 2021-2027 година во износ од 38 милиони евра да се користат рационално – за инфраструктура, отворање нови работни места, здрава животна средина, здравје, заштита на културното наследство, развој на демократија, да не се троши на театарски работилници, велосипедски патеки, рурални плоштади итн. Да се ​​инсистира дека секоја инвестиција во бугарските општини во Србија е инвестиција во добрососедските односи меѓу Бугарија и Србија, мирот и безбедноста и европската иднина на Западен Балкан .

Се надевам дека механички нема да ги повтори зборовите на претседателката на Народното собрание, која во февруари 2011 година на својот српски колега во Софија и објави безрезервна и безрезервна поддршка за членството на Србија во ЕУ, со оглед на тоа што самата Србија сè уште не e јасно со својата надворешнополитичка ориентација

Да не заборавиме дека досега зад вообичаените насмеани бугарско-српски дипломатски изјави за добрососедство, економска соработка, почитување на правата на бугарското малцинство, образование на бугарски јазик, економско закрепнување на општините Босилеград и Цариброд, заеднички инфраструктурни проекти итн. ., продолжува на злобното лице на вековната шовинистичка српска политика на дебугаризација (србизација) и депопулација на областите населени со Бугари се еродира. Политика на искоренување на бугарската култура и фалсификување на бугарската историја. Процес кој и онака е неповратен и за жал е при крај. Злосторство кое е за осуда според сите норми на меѓународното право. Не само за државата што го спроведе, туку и за државата која немо го гледаше топењето на своето малцинство на стотина километри од главниот град.

Конечно, да им каже на своите српски колеги дека поддршката на Бугарија за членство во ЕУ ќе зависи од одговорите на Србија на овие прашања. Се разбира, Србија има право да не дава никаков одговор и да прави што сака. Но и да сноси одговорност за последиците од (во) делување. Како што е одговорен за распадот на Југославија или за независноста на Косово. / БГНЕС

—————–

Иван Николов, претседател на Културно информативниот центар на Бугарите во Босилеград. Анализата е направена специјално за БГНЕС по повод посетата на премиерот Кирил Петков на 8 февруари во Белград.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save