Српскиот владика Иринеј: Односите на СПЦ со МПЦ-ОА се братски и суштински, егзистенцијално и духовно биле, се и ќе бидат – една Црква

Односите на Српската православна црква (СПЦ) со Македонската православна црква – Охридска архиепископија, по неодамнешното признавање автокефалност на МПЦ, не се добри, туку братски и суштински, егзистенцијално и духовно биле, се и ќе бидат – една Црква, речче епископот бачки Иринеј.

Владиката Иринија во интервју за Печат рече дека статусот на Црквата во Македонија е канонски целосно и правилно регулиран, така што одредени критики поврзани со „недоволно разјаснетата канонска основа за признавањето на МПЦ“ се неосновани, додавајќи дека оние кои напиша отворено писмо до Собранието на СПЦ и му кажа што има право, а што не, само покажа дека малку знаат за природата и мисијата на црквата.

Тој, исто така, ја отфрли забелешката дека СПЦ ги „предаде и продаде“ своите немањички светилишта на југ, наведувајќи дека тоа претставува „подметнување“, бидејќи во Томос јасно е наведено дека СПЦ го отстапува своето историско наследство на новата автокефална црква.

Тој додава дека се занемарува фактот што СПЦ немала пристап до нејзините јужни епархии од 1941 година до неодамна и дека денес сите српски епископи, почнувајќи од патријархот, имаат пристап до секое свето место во Македонија и сите епископи од Македонија. имаат пристап до сите српски светилишта низ светот.

Тој објасни дека статусот на помесна црква е прашање на сеправославен консензус и прифаќање, но дека појдовната точка е од Мајката Црква, во конкретниот случај од ЗКП, бидејќи тоа е канонска норма и историска практика.

„Токму така постапивме: првично дадовме автокефалност, а потоа ги известивме сите – по чин или по диптис, од Цариград до Тирана и Прага, односно Прешов, за понатамошно дејствување“, рече Иринеј.

За изјавите дека некој сака да внесе раздор во праославието и дека е очигледно дека е смислен план за уништување на православието во некои центри на планетарна моќ, и дали може да се каже дека тоа што Цариградската патријаршија ѝ доделила автокефалност на Православната црква на Украина е една за причините за крвопролевањето во таа земја, вели дека може, но само условно, бидејќи не може да се верува дека Цариградската патријаршија сакала сегашното крвопролевање, кога на неканонски начин ја создавала својата црква , но во никој случај црковната, параструктура во Украина, заобиколувајќи ја мнозинската канонска Црква.

„Вака се создаде неверојатен канонски оксиморон: Патријаршијата, која ја претендира својата јурисдикција над целата православна дијаспора на сите континенти, повикувајќи се на канонскиот принцип дека во ист град, односно на иста поширока територија, двајца епископи не можат паралелно ја извршува јурисдикцијата, во пракса делува дијаметрално спротивно на принципот и поредокот што го застапува – во град и регион со еден, постоечки и општо признат владика, поставува друг, паралелен, а во исто време и непокајаник и безмилосен расколник“, кажа тој.

Тој додаде дека овој трагичен пресврт на настаните е резултат на светските процеси многу посложени и далекусежни од затруените односи меѓу Русија и Украина.

„Верувам дека сите ние, во сите православни цркви, треба да ја чувствуваме истата меѓусебна љубов и дека постојано се молиме за што поскоро враќање на мирот меѓу браќата и никако да не учествуваме во пропагандата на оние сили кои декларативно се за мир, но го „промовира“ испраќајќи се повеќе оружје во Украина и на тој начин работат војната да трае што подолго“, рече владиката Иринеј.