„Војна не се добива на сметка на животите на децата“ – Стотици Израелци протестираат против гладувањето и уништување во Газа

„Војна не се добива на сметка на животите на децата“, скандираше една млада жена преку мегафон во центарот на Тел Авив синоќа. Толпата околу неа – стотици Израелци кои носеа вреќи брашно и слики во природна големина од гладни деца од Газа – ги повторуваа зборовите. Маршот, организиран од еврејско-арапското движење „Заедно стоиме“, имаше за цел да протестира против улогата на Израел во гладот и уништувањето во Газа.

Обединетите нации велат дека повеќе од 1.000 Палестинци се убиени обидувајќи се да добијат храна од крајот на мај. Најмалку 100 Палестинци, вклучувајќи 80 деца, починаа од неухранетост во Појасот Газа, соопшти палестинското Министерство за здравство на 22 јули. Алон-Ли Грин, ко-директор на „Заедно стоиме“, изрази неверување дека таков протест е неопходен. „Не можеме да веруваме дека мора да маршираме против гладувањето на децата и невините луѓе“, рече тој.

„Луѓето сега разбираат дека ова е убивање заради убивање, глад заради глад. Она што го правиме во Газа е уништување како политика“, вели демонстрант. Протестот започна на плоштадот Хабима, културен и симболичен центар во Тел Авив. Демонстрантите држеа слики од деца како петгодишниот Осама ал-Ракаб, петгодишно момче од Газа со цистична фиброза кое почина од глад откако го изгуби пристапот до лекови и храна. Други држеа вреќи со брашно за да го симболизираат недостигот на храна што остави повеќе од два милиони луѓе во Газа во она што агенциите за помош го опишуваат како „најлошата хуманитарна криза досега“.

Една демонстрантка, Гадир Хани, рече дека се чувствувала принудена да проговори и покрај тоа што тагува за загубите на 7 октомври, вклучувајќи ја и нејзината пријателка, активистката за мир Вивијан Силвер, која беше убиена во нападите на Хамас.

„Евреите кои ги доживеале ужасите на Холокаустот мора да се кренат и да се спротивстават на ужасите што се случуваат во Газа“, рече таа. „Доаѓам со пораката дека човештвото е на прво место“, додаде Хани. Протестот се движеше низ Тел Авив, собирајќи и поддржувачи и противници. Некои минувачи се придружија, други гледаа или изразија непријатност. Израелско-американска демонстрантка по име Кармел ги посочи реакциите како доказ за широко распространето незнаење. „Бев шокирана од тоа колку многу луѓе не знаат што навистина се случува“, рече таа. Пред маршот, Рула Дауд, друга ко-директорка на „Стоејќи заедно“, се обрати на толпата: „Не е нормално луѓето да се борат и да умрат за да најдат вреќа брашно. Не е нормално мајките да ги праќаат своите синови во Газа со оружје за да убиваат и да бидат убиени штом ќе наполнат 18 години. Не можеме да продолжиме да се однесуваме како ништо да не се случува.“

Грин додаде: „Како Израелци, кога ни велат дека ова е за наша безбедност, како треба да се чувствуваме? Кога ни велат дека многу наскоро ова ќе ги врати заложниците – а тоа го велат веќе две години – како треба да се чувствуваме? Кога ни велат дека немаме друг избор освен да ги испратиме нашите деца да ги извршат овие воени злосторства, овие злосторства против човештвото, како треба да се чувствуваме?“

„Се што знам е дека немаме друг избор освен да се спротивставиме, да ја интензивираме нашата борба против ова, да ја покажеме оваа реалност на сите во Израел“, продолжи тој. „Ова вклучува одбивање да служиме во војската во Газа. Секој војник што влегува во Газа, без оглед на неговата улога, е соучесник во воени злосторства.“

Алон-Ли Грин ги охрабри Израелците да протестираат, да разговараат за страдањето на жителите на Газа и да поставуваат барања до своите избрани претставници. Израелската опсада на Газа се интензивираше на почетокот на март откако не успеаја преговорите за прекин на огнот. Помошта беше блокирана со недели пред делумно да се врати кон крајот на мај. Но, беше премалку, предоцна: залихите од храна беа исцрпени, а цените на пазарот во Газа вртоглаво скокнаа. Според новинарите и работниците за цивилна одбрана во Газа, израелските сили постојано отвораа оган врз луѓето што бараа помош. Новинарите на терен беа меѓу жртвите на овој колапс. Репортерите на АФП во Газа ја опишаа физичката состојба на многумина од нив, кои работеа во состојба на исцрпеност, глад и без медицински третман. Фотографот Ејад Баба, кој е раселен и живее во шатор, рече: „Болката од глад е посилна од стравот од бомбардирањето“.

Новинарката Ахлам Афана објави дека брашното чини 30-45 долари за килограм, а основното овошје и зеленчук не се достапни. „Дури и не се сеќавам каков вкус имаат“, рече таа. Додека маршот се движеше низ улиците кон Кинотеката во Тел Авив, демонстрантите скандираа: „Гладните деца се воено злосторство!“ „Нема оправдување за гладните деца!“ „Стоп на бомбардирањето!“ Некои жители тивко гледаа од своите балкони; една постара жена удираше капаци од тенџериња во ритамот на протестните тапани.

Кога митингот заврши, демонстрантите почнаа да пеат. Еден од нив зграпчи мегафон и почна да ја пее „Ос Шалом“, еврејската молитва за мир. Други се придружија, додавајќи свои стихови: „Ставете мир за нас… за Израел… за Газа… за целиот Блиски Исток“.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save