Бугарите го нападнаа Радев: Ја користи нашата позиција во ЕУ за да лобира за Русија – Сака да го радикализира нашиот политички систем и да ја преземе власта

Уште со неговото поставување на власт, Румен Радев беше задолжен за одредени задачи поврзани со промена на политичкиот модел и ориентација на Бугарија во полза на руските интереси.
Неговиот политички имиџ беше стратешки развиен и имплементиран во претседателската институција, како имиџ на генерал на НАТО подигнат од левицата, наследник на БКП. На меѓународен план, Радев отворено лобира за Кремљ уште од неговите први настапи, почнувајќи од укинување на санкциите против Русија до отворени обиди за рехабилитација на Путин на европската сцена, пишуваат бугарските медиуми.

Радев ги искористи трибините, механизмите и моќта на нашето членство во ЕУ и НАТО за да промовира руски тези. На домашен план, тој имаше задача да го радикализира нашиот политички систем и да ја преземе власта преку неформално политичко раководство и институцијата официјална моќ.

Тој ги влоши политичките тензии водејќи го протестот под тупаница, наместо да ги балансира острите разлики како шеф на државата. На тој начин ја доби сета моќ – владееше без парламент, целосно спроведувајќи го својот круг на власт и претседателската администрација во извршната власт и службите. Тој создаде свој политички проект со ресурси и рекламирање на неговиот единствен авторитет. И така успеа да ја преземе редовната влада, претставена од четирипартиската коалиција. Популарноста на Радев и неговите генерали беше очигледно недоволна за да се изберат компетентни кадри, а зад имиџот на „младата промена“ очигледно стојат луѓе без идеја за владеење и политика, заедно со стари луѓе од црвените кругови – како Стефан. Јанев и Бојко Рашков. Оваа симбиоза се покажа како погубна за државата. Кризите се продлабочија во отсуство на каква било видлива стратегија за справување и недостаток на силно политичко единство и лидерство.

Денес, во контекст на руските воени планови, Радев има јасно задача да ја врати извршната власт, да предизвика предвремени избори, да го распушти парламентот и да владее преку преодна влада. Денеска ја укинува „Континуираната промена“ што ја создаде на маргините на претседателството за да ни понуди други уште попропутин и поретроградни фигури – кандидати за власт. Задачата на Радев е да саботира и да го пробие мнозинството од евроатлантскиот консензус во Бугарија.

Тешко е да се потпреме на Радев да го претстави и брани бугарскиот интерес како европски. Сега е ориентирана во друга насока. Неговиот круг е загрозен од победата на Украина. Неговите портпароли тврдеа дека е важно да се запре војната, а не да се победи Украина. Нешто што е неприфатливо за цивилизираниот свет на ЕУ.

Ако војната заврши под такви услови, тоа значи победа на Путин и загуба на Украина. Јасно е дека евентуална победа на Путин е во интерес на владата на Радев во Бугарија. А тој самиот станува уште покорисен за Путин.
Јасно е дека овој исход со „победа“ на воената агресија на Кремљ во Украина, ја прави Бугарија следната стратешка цел. Радев е подготвен за овој момент уште од неговото вклучување во политиката. Неговите нови политички проекти треба да му помогнат на Кремљ со тоа што ќе не извади од НАТО.

Затоа ретко кој во ЕУ ќе одговори или ќе верува во повиците на Радев за солидарност, а воопшто во НАТО. Радев може да ја компромитира ЕУ, но не и таму да ја консолидира поддршката.

На позадината на војната во Украина, на која сочувствува цела Европа, логично е темите и изјавите да бидат пораки поврзани со поддршката за нападнатата земја. Но, наместо јасно да изрази солидарност со претседателот Зеленски и неговиот народ, Румен Радев влегува во друг хибрид на немешање, понижување пред руската инвазија и неутралност што му служи на агресорот.

На меѓународен план, со своите посети, тој бара само легитимитет за себе како сè уште европски лидер. Неговата разнишана слика за Атлантикот го прави многу ранлив на нашите сојузници и партнери. Јасно им е дека ако ништо друго Радев разбира одбрана. А, фактот дека наскоро повторно бевме осомничени за воена шпионажа во корист на Русија, доволно зборува за довербата во нашиот врховен командант и неговиот „колегијален“ круг.