Бугарски медиум ги попари властите и историчарите! КАКО БУГАРСКИТЕ ФАШИСТИ НАРЕДИЛЕ ДА СЕ УБИЈАТ ПАРТИЗАНИТЕ И НИВНИТЕ ДЕЦА ВО ЈАСТРЕБИНО?!

Колку е повулгарна лагата, толку полесно ја корумпира јавната свест. Тоа е тивко. Нема начин. Не е важно. Лековерен и несериозен. Лишен од основната човечка пристојност, пишува бугарскиот весник informiran.net чија статија е една од ретките која ја зборува вистината за бугарскиот фашизам и лагите на некои бугарски историчари.

Во продолжение статијата на бугарскиот медиум:

На 03.11.2021 година, „168 Часа“ објави долго интервју со една госпоѓа, храбро насловено како „истражувач“. И што ни кажува таа? – „Одамна имав слушнато дека децата во Јастребино ги убиле партизаните, наречени Шумкари или Шумци. Партизаните убија 2-3 деца за да не ги предадат, а додадоа уште 3-4 од партизански семејства. Сведочењето пред Народниот суд е фикција. Мојата работа е да ја искажам вистината“.

Провокацијата е спектакуларна. Општеството молчи. Нема звук. Освен еден остар коментар во ДУМА.

Не за прв пат госпоѓата ја „описменува“ публиката како „партизаните ги убиваа јастребите“. Пловдивските медиуми се грижат и ја фалат „трагачот на вистината“, нарекувајќи ја „денешна Паисии“, а Пловдивската јавна телевизија (ПОТВ) ја објави како „Филибелија од 2017 година“ за нејзината „мисионерска работа“. Меѓу носителите на оваа почесна титула има достојни луѓе – Бојана Апостолова, Јордан Велчев, Милчо Левиев, Стојо Вартоломеев, д-р Никола Дренски, како и познати Пловдивски Чеси. Што ќе прави госпоѓата во ова друштво? Мора да ги прашаме нејзините фанови, некои од нив просветлени, Боже.

Дамата е плоден автор. Има 25 книги! 25-ти е „Кој ги уби Гошавците“. Тоа не е книга, туку збир на фотокопии, документи и нејасни коментари од 240 страници. И обилни цитати од Иван Дочев, Дјанко Марков, Никола Алтонков – сите светилници на дивјакот антикомунизам. Со нивна помош, госпоѓата смело ги разобличува „комунистичките митови“ за непостоечкиот антифашистички отпор против непостоечкиот фашизам. Затоа што немало фашизам во Бугарија, а бидејќи нема фашизам, нема антифашисти, има криминални типови. Инаку, бугарскиот фашизам е сладок, сладок, лигав фашизам со светкави чизми, сабја на половината и бушави мустаќи.

Злосторството

Декември 1943 година Омуртаг и регионот беа блокирани од армијата, полицијата, жандармеријата и ловечките одреди – вкупно околу 10.000 луѓе. Целта – истребување на партизанскиот одред Омурташ. На 19 декември, по наредба на полковникот Иван Атанасов, командант на Шестиот пешадиски полк, Јастребино беше блокиран од 2-та чета на поручник Константин Јорданов. Ги уапсија сите партизани на список. Ги носат во градското собрание. Никој не знае што доаѓа. Малиот Стоун носи плетени чорапи.

На 20 декември Никулден (Св. Никола) после 14 часот одведоа 18 лица од 6 семејства надвор од Јастребино и ги застрелаа.

12 возрасни и 6 деца од 7 до 12 години: Цтојн Цтанков (75) и неговата сопруга Наста (70) – синот Иван е партизан; Рангел Дончев (57) и неговата сопруга Мара (58) – ќерката Рајка е партизанка; Петар Калаиџицки (50), неговата сопруга Стојанка (48) и нивните деца Надежда (12), Иван (9) и Ктоин (7) – најстариот син, Рангел, е партизан; Иван Јанков (55), неговата сопруга Маријка (45) и близнаците Ценка и Цветанка (13) – најстариот син Димитар е партизан; Петко Чтоичков (56), неговата сопруга Лазарка (51) и нивната ќерка Димитринка (11) – најстариот син Стоине е партизан; Димитар Боголовов (48) и неговата сопруга Цтанка (42) – нивната ќерка Катја е партизан.

Ги закопуваат во плиток гроб. Неколку часа подоцна, пристигнува наредба за откажување на акцијата. За да се откаже акција, прво треба да се нарача, нели? Следната вечер војниците со камион одат на местото на злосторството, ги откопуваат мртвите, ги товарат во камионот, ги возат до Долна Златица, ги натрупуваат на клада и ги палат. За да не остане ни трага од злосторството.

Но, тоа се „комунистички измислици!“ – би рекла госпоѓата.

Кратко прераскажување на сведочењата пред Народниот суд на полковник Иван Атанасов, полковник Кирил Петров, потполковник Лубомир Киров, потполковник. Константин Јорданов, потполковник. Михаил Атанасов, фелд. Стојчо Леков, теренски наставник Никола М. Николов:

На 14.XII.1943 г. Никола Христов, командант на Третата армија, наредува регионот Омурташ да се „исчисти“ од партизаните, Јатаки и нивните роднини. Командант на акцијата – полковник Кирил Петров, началник на штабот – мајор Дочко Дочев, „специјалист за организирање акции“ наредил „да се постапи брутално“.

Почнува блокадата. Во документите не пишува блокада, туку „заминување на полкот на обука надвор од гарнизонот“ од 16 до 23.XII.1943 година (наредба на полковник Атанасов од 15 декември). Масовните пукања на жени, деца и стари лица се само „окупации надвор од гарнизонот“!

До 08:30 часот на 20 декември Јастребино беше блокиран. Од 14 часот, доп. Јорданов го повикува потполковникот Киров, јавува дека уапсил 18 лица, Киров наредува „Пукајте ги заедно со децата!“.

Во 16 часот и 30 минути на 20 декември, 2-та автоматска чета го напуштила Јастребино, Јорданов му пријавил на полковникот Атанасов дека наредбата е извршена – пукале, закопале, запалиле неколку партизански и јаташки куќи…

Кога дознава дека меѓу убиените има и 6 малолетни деца, полковникот се згрозува (така вели), ја враќа четата во Јастребино (за да ги покрие трагите) и наредува истрага за „инцидентот“. Наместо истрага, мајорот Дочев, началник на штабот на акцијата, наредил да се состават протоколи „во случај на обид за бегство“. Потполковник Киров ги поучил војниците што да кажат – дека партизаните почнале да пукаат, уапсените побегнале и во метежот претпоставувале дека загинале …

После 22 часот, група војници со камион и лопати отишле на местото на „инцидентот“, ги ископале мртвите, ги натовариле во камионот и ги однеле до Долна Златица…

Името на мајорот Дочев не еднаш се појавува во документите на Народниот суд – повторно со мало камионче, возејќи „осудени“ (Осуден од кого и кога? И каде ги вози? ) и обезбедува „бегство обидите“ се правилно евидентирани – „важно за одредена единица е да има записи за онолку лица колку што пукала“, рече тој. Перфекционист.

Во март 1944 година, заменик од Омуртаг подготви истрага за „инцидентот“, но „работата беше успешно ликвидирана“ од страна на потполковникот. Киров. Во принцип – се што е потребно е ликвидирано. Поволно.

На 5-6 септември 1944 година, според строго тајна наредба, беа уништени сите архиви за блокадата на регионот Омурташ.

Но и тоа се „комунистички лаги“! Колку и да е парадоксално, госпоѓата ги објави овие инкриминирачки документи во т.н книга. Или не чита или не разбира што објавува.

А најголемата „комунистичка лага“ е Народниот суд. Затоа што: „Авторите на овој монструозен суд се еврејските адвокати Нисим Меворах, татко на Валери Нисим Меворах (Валери Петров) и Џозеф М. Фаденхехт. Зошто овие еминентни бугарски Евреи не создадоа закон за истребување на сопствениот народ?! Да учествуваат во убиство на интелектуалци кај Бугарите! Гнасно!“. Ова откритие на проф. Тодор Балкански фрла уште еден темен сјај врз „делото“ на госпоѓата.

ЛИНК од целата статија!