Како Владимир Путин ги изненади западните лидери

Договорите од Минск беа „мртви“ долго пред признавањето на народните републики на Донбас, рече претседателот на Руската Федерација.
Вчера Советот на Руската Федерација му даде согласност на претседателот на Русија за употреба на вооружените сили на Руската Федерација во странство во врска со ситуацијата во Донбас. Соодветната резолуција беше едногласно усвоена на вонредната седница на Горниот дом на Парламентот. Според рускиот претседател Владимир Путин, доколку е потребно, Русија ќе ги исполни своите обврски за воена помош на Доњецката и Луганската народна република, пренесоа руските медиуми.

Руското признавање на самопрогласените републики Доњецк и Луганск отвори бројни прашања на кои треба да се одговори вчера. Потегот на Владимир Путин дојде неочекувано затоа што повеќето западни лидери и медиумски аналитичари веруваа дека резолуцијата на Думата за признавање на републиките стои на масата на рускиот претседател и служи како уценувачка алатка во преговорите со Западот. Она што беше неочекувано за повеќето, во Кремљ, очигледно беше планирано многу порано. Одлучноста на Русија, дури и одредена намера, се гледа во тоа што се состана рускиот Совет за безбедност, а Путин ја донесе одлуката среде иницијативата за самит на американскиот и рускиот претседател.
Дел од политичката јавност смета дека официјална Москва ја презела одговорноста за поништувањето на Договорот од Минск, на што инсистираа од потпишувањето во 2014 и 2015 година, како и за интегритетот на Украина. Од руската страна сега ќе се бара да го прекрши меѓународното право, бидејќи резолуцијата на Советот за безбедност на ОН за Украина содржи текст на пакет мерки од Минск, а Москва постојано предупредува дека Киев ја прекршува резолуцијата на Советот за безбедност на ОН со тоа што не го исполнува договорот.

Спротивно на овие мислења, некои аналитичари сметаат дека овој руски потег за признавање на републиката не значи повлекување од Договорот (Москва е само гарант, а не учесник) и дека Киев може да преговара со Доњецк и Луганск за обединување во една земја. Тие објаснуваат дека руското признавање на Доњецк и Луганск не го спречува тој процес, туку само ја гарантира безбедноста на овие територии.

Она што сега е најважно е прашањето кои се границите на признаените републики: административни или оние што моментално ги држи руското население и милицијата. Ако признавањето подразбира административни граници, тоа ќе значи дека Украина ги контролира административните делови на овие републики, па се поставува прашањето како и дали ќе се преземе контрола врз тие делови. Тогаш тоа е дополнителна можност да се развие опција за војна.

Друго прашање што загрижува е можноста за распоредување воени бази и инфраструктура, што е наведено во двата договори за признавање на независноста. Западните земји, НАТО и Советот на Европа ја критикуваа одлуката на Русија, а ОБСЕ ја повика Москва да се воздржи од каква било воена интервенција за спроведување на оваа несреќна одлука. По признавањето на ДНР и ЛНР може да следи влегување на руската армија, што секако ќе се протолкува како „инвазија“. Вчера заменик министерот за надворешни работи Андреј Руденко изјави дека Русија е подготвена да постави воени бази во Донбас ако е потребно. Откако Русија со овие договори стана гарант за безбедноста на Доњецк и Луганск, јасно е дека руската армија ги штити овие територии. Засега не е јасно дали постојните проруски сили во овие области ќе можат да го направат тоа или ќе бидат воведени и руски сили.

Путин потпиша и документ со кој му наредува на Министерството за одбрана да испрати мировници во самопрогласените републики. До вчера попладне снимки од оклопни возила на патишта покриени со снег можеа да се видат само на социјалните мрежи, а немаше официјална потврда дека руската армија навлегла на територијата на Донбас.

Со исклучок на санкциите, кои беа првиот збор на Запад по потписот на Путин, воената опција за враќање на овие територии се уште не е спомната. Сепак, овој руски потег не значи дека не може да има дополнителни преговори. Кремљ само покажа дека презел иницијатива и се движи по однапред сработено и подготвено сценарио. Сценариото потсетува на Грузија, кога на самитот на НАТО во Букурешт, кој ја постави перспективата за членство на Украина и Грузија, следеше вооружен конфликт и руско признавање на Јужна Осетија и Абхазија. Според важечките принципи за интегритет на територијата и одлуката за влез на земјата во алијансата, која мора да биде донесена со консензус, Грузија и Украина не можат да станат членки на НАТО.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save