Поранешен американски офицер: Дали САД се вмешани во симнувањето на поранешниот пакистански премиер од власт?

Поранешен офицер на маринците на САД во колумна за Раша Тудеј објаснува дали е можно ДАС да вмешале “прсти” во соборувањето на пакистанскиот премиер од власт како што тврди тој. Еве што пишува Скот Ритер во неговата колумна:

Како последица на несериозната забелешка на американскиот претседател Џо Бајден за рускиот претседател Владимир Путин („За волја на Бога, овој човек не може да остане на власт!“), за која многумина веруваа дека артикулира политика на промена на режимот, државниот секретар Антони Блинкен беше принуден да даде јавно појаснување. „Ние немаме стратегија за промена на режимот во Русија или на кое било друго место“, им рече Блинкен на новинарите.

Кажете им го тоа на поддржувачите на поранешниот пакистански премиер, Имран Кан, кој минатиот викенд беше сменет од власт по гласањето за недоверба на пакистанскиот парламент, за кое многумина веруваат дека беше оркестрирано од Соединетите Држави, кои станаа сè повнимателни кон поранешниот критиката на ѕвездата на крикет кон политиката на САД во регионот и светот.

Уставната криза што го собори Имран Кан ќе обликува како Пакистан ќе се вклопи во новиот светски поредок што произлегува од последиците од упадот на Русија во Украина. Во срцето на пакистанската криза е влошувањето на односите на земјата со САД. Овој однос отсекогаш имал елемент на напнатост што бил покриен преку одржувањето на погодниот сојуз кој се појавил по 11 септември, каде што и Пакистан и САД најдоа заедничка причина во поразот на радикалниот исламски фундаментализам во соседните земји. Авганистан. Неможноста на коалицијата предводена од САД да ги победи талибанците во Авганистан доведе до зголемена огорченост во Пакистан, создавајќи услови за доаѓање на власт на Имран Кан во 2018 година. Кан беше поддржан од пакистанската војска и разузнавачките служби кои, како и Кан, имаа изморени од американската „вечна војна“ во Авганистан, која искрвари на пакистанска почва, што доведе до десетици илјади смртни случаи и домашни немири.
Сегашната лоша состојба на американско-пакистанските односи поцелосно се манифестираше по повлекувањето на силите на САД и НАТО од Авганистан во август 2020 година и последователната победа на Талибанците. Тоа беше продлабочено кога, во пресрет на упадот на Русија во Украина, Кан ја посети Москва на состанок од висок профил со рускиот претседател Владимир Путин. Состанокот беше планиран неколку месеци пред, многу пред одлуката на Русија да ја спроведе својата воена операција во Украина. Според изјавата дадена до пакистанскиот парламент во пресрет на неговото гласање за недоверба, министерот за надворешни работи во заминување, Шах Махмуд Куреши, близок политички сојузник на Кан, кој служи како заменик-претседател на пакистанската партија Техрик-е-Инсаф на Кан. , „Советникот за национална безбедност на Соединетите Држави [Џејк Саливан] го повика нашиот советник за национална безбедност [Моид Јусуф] и категорично побара од нас да не продолжиме со турнејата во Русија“.

Од пакистанска гледна точка, целта на делегацијата беше да се залага за дијалог и дипломатија, при што Пакистан останува неутрална страна во руско-украинскиот конфликт. „Каде во светот некоја суверена држава добива насока од други земји и која независна земја прифаќа такви насоки? изјави Куреши.

Во срцето на напорите на Кан да избегне гласање недоверба во Парламентот беше неговото тврдење дека САД ветиле „тешки последици“ за Пакистан доколку Кан не биде сменет од функцијата преку парламентарна акција. Според Кан, Доналд Лу, помошник државен секретар за Бирото за прашања во Јужна и Централна Азија, го упатил ова предупредување до пакистанскиот амбасадор во САД, Асад Маџид Кан, на 7 март 2022 година.

Портпаролката на американскиот Стејт департмент, Џалина Портер, како одговор истакна дека „апсолутно нема вистина во овие наводи“.

Имран Кан и неговите политички сојузници ги искористија наводите за мешање на САД за да го оправдаат отфрлањето на гласањето недоверба на Националното собрание, долниот дом на пакистанскиот парламент, каде што, поради неодамнешните пребегнувања, партијата на Кан ја изгуби мнозинската контрола. Пакистанскиот претседател Ариф Алви, близок политички сојузник на Кан, го распушти Собранието и повика на нови избори за 90 дена. Политичките противници на Кан се сомневаа во уставноста на овие дејствија, а случајот потоа беше сослушан од пакистанскиот Врховен суд.

Теориите на заговор на Кан во врска со американското мешање беа изнесени од пакистанскиот главен судија, Џамал ​​Кан Мандохаил, кој се запраша дали Кан има право да разговара за причината за гласањето недоверба, истакнувајќи дека одлуката за такво гласање е изведена од фактот дека партијата на Кан го изгубила парламентарното мнозинство, а не поради какво било странско мешање. Врховниот суд на крајот пресуди против Кан, отворајќи го патот за гласање недоверба.

Дури и со ова назадување, Кан сè уште не беше завршен со неговата обид да се обиде да ја задржи власта. Препознавајќи ја реалноста дека секое оспорување на пресудата на Врховниот суд е осудено на пропаст, Кан се обиде да ги стави на своја страна моќната пакистанска армија и разузнавачките служби. Кан издал наредба да го замени актуелниот началник на армискиот штаб, генерал Камар Џавед Баџва, со поранешниот

Како последица на несериозната забелешка на американскиот претседател Џо Бајден за рускиот претседател Владимир Путин („За волја на Бога, овој човек не може да остане на власт!“), за која многумина веруваа дека артикулира политика на промена на режимот, државниот секретар Антони Блинкен беше принуден да даде јавно појаснување. „Ние немаме стратегија за промена на режимот во Русија или на кое било друго место“, им рече Блинкен на новинарите.

Кажете им го тоа на поддржувачите на поранешниот пакистански премиер, Имран Кан, кој минатиот викенд беше сменет од власт по гласањето за недоверба на пакистанскиот парламент, за кое многумина веруваат дека беше оркестрирано од Соединетите Држави, кои станаа сè повнимателни кон поранешниот критиката на ѕвездата на крикет кон политиката на САД во регионот и светот.

Уставната криза што го собори Имран Кан ќе обликува како Пакистан ќе се вклопи во новиот светски поредок што произлегува од последиците од упадот на Русија во Украина. Во срцето на пакистанската криза е влошувањето на односите на земјата со САД. Овој однос отсекогаш имал елемент на напнатост што бил покриен преку одржувањето на погодниот сојуз кој се појавил по 11 септември, каде што и Пакистан и САД најдоа заедничка причина во поразот на радикалниот исламски фундаментализам во соседните земји. Авганистан. Неможноста на коалицијата предводена од САД да ги победи талибанците во Авганистан доведе до зголемена огорченост во Пакистан, создавајќи услови за доаѓање на власт на Имран Кан во 2018 година. Кан беше поддржан од пакистанската војска и разузнавачките служби кои, како и Кан, имаа изморени од американската „вечна војна“ во Авганистан, која искрвари на пакистанска почва, што доведе до десетици илјади смртни случаи и домашни немири.
Сегашната лоша состојба на американско-пакистанските односи поцелосно се манифестираше по повлекувањето на силите на САД и НАТО од Авганистан во август 2020 година и последователната победа на Талибанците. Тоа беше продлабочено кога, во пресрет на упадот на Русија во Украина, Кан ја посети Москва на состанок од висок профил со рускиот претседател Владимир Путин. Состанокот беше планиран неколку месеци пред, многу пред одлуката на Русија да ја спроведе својата воена операција во Украина. Според изјавата дадена до пакистанскиот парламент во пресрет на неговото гласање за недоверба, министерот за надворешни работи во заминување, Шах Махмуд Куреши, близок политички сојузник на Кан, кој служи како заменик-претседател на пакистанската партија Техрик-е-Инсаф на Кан. , „Советникот за национална безбедност на Соединетите Држави [Џејк Саливан] го повика нашиот советник за национална безбедност [Моид Јусуф] и категорично побара од нас да не продолжиме со турнејата во Русија“.

Од пакистанска гледна точка, целта на делегацијата беше да се залага за дијалог и дипломатија, при што Пакистан останува неутрална страна во руско-украинскиот конфликт. „Каде во светот некоја суверена држава добива насока од други земји и која независна земја прифаќа такви насоки? изјави Куреши.

Во срцето на напорите на Кан да избегне гласање недоверба во Парламентот беше неговото тврдење дека САД ветиле „тешки последици“ за Пакистан доколку Кан не биде сменет од функцијата преку парламентарна акција. Според Кан, Доналд Лу, помошник државен секретар за Бирото за прашања во Јужна и Централна Азија, го упатил ова предупредување до пакистанскиот амбасадор во САД, Асад Маџид Кан, на 7 март 2022 година.

Портпаролката на американскиот Стејт департмент, Џалина Портер, како одговор истакна дека „апсолутно нема вистина во овие наводи“.

Имран Кан и неговите политички сојузници ги искористија наводите за мешање на САД за да го оправдаат отфрлањето на гласањето недоверба на Националното собрание, долниот дом на пакистанскиот парламент, каде што, поради неодамнешните пребегнувања, партијата на Кан ја изгуби мнозинската контрола. Пакистанскиот претседател Ариф Алви, близок политички сојузник на Кан, го распушти Собранието и повика на нови избори за 90 дена. Политичките противници на Кан се сомневаа во уставноста на овие дејствија, а случајот потоа беше сослушан од пакистанскиот Врховен суд.

Теориите на заговор на Кан во врска со американското мешање беа изнесени од пакистанскиот главен судија, Џамал ​​Кан Мандохаил, кој се запраша дали Кан има право да разговара за причината за гласањето недоверба, истакнувајќи дека одлуката за такво гласање е изведена од фактот дека партијата на Кан го изгубила парламентарното мнозинство, а не поради какво било странско мешање. Врховниот суд на крајот пресуди против Кан, отворајќи го патот за гласање недоверба.

Дури и со ова назадување, Кан сè уште не беше завршен со неговата обид да се обиде да ја задржи власта. Препознавајќи ја реалноста дека секое оспорување на пресудата на Врховниот суд е осудено на пропаст, Кан се обиде да ги стави на своја страна моќната пакистанска армија и разузнавачките служби. Кан издал наредба да го замени актуелниот началник на армискиот штаб, генерал Камар Џавед Баџва, со поранешниот

Како последица на несериозната забелешка на американскиот претседател Џо Бајден за рускиот претседател Владимир Путин („За волја на Бога, овој човек не може да остане на власт!“), за која многумина веруваа дека артикулира политика на промена на режимот, државниот секретар Антони Блинкен беше принуден да даде јавно појаснување. „Ние немаме стратегија за промена на режимот во Русија или на кое било друго место“, им рече Блинкен на новинарите.

Кажете им го тоа на поддржувачите на поранешниот пакистански премиер, Имран Кан, кој минатиот викенд беше сменет од власт по гласањето за недоверба на пакистанскиот парламент, за кое многумина веруваат дека беше оркестрирано од Соединетите Држави, кои станаа сè повнимателни кон поранешниот критиката на ѕвездата на крикет кон политиката на САД во регионот и светот.

Уставната криза што го собори Имран Кан ќе обликува како Пакистан ќе се вклопи во новиот светски поредок што произлегува од последиците од упадот на Русија во Украина. Во срцето на пакистанската криза е влошувањето на односите на земјата со САД. Овој однос отсекогаш имал елемент на напнатост што бил покриен преку одржувањето на погодниот сојуз кој се појавил по 11 септември, каде што и Пакистан и САД најдоа заедничка причина во поразот на радикалниот исламски фундаментализам во соседните земји. Авганистан. Неможноста на коалицијата предводена од САД да ги победи талибанците во Авганистан доведе до зголемена огорченост во Пакистан, создавајќи услови за доаѓање на власт на Имран Кан во 2018 година. Кан беше поддржан од пакистанската војска и разузнавачките служби кои, како и Кан, имаа изморени од американската „вечна војна“ во Авганистан, која искрвари на пакистанска почва, што доведе до десетици илјади смртни случаи и домашни немири.
Сегашната лоша состојба на американско-пакистанските односи поцелосно се манифестираше по повлекувањето на силите на САД и НАТО од Авганистан во август 2020 година и последователната победа на Талибанците. Тоа беше продлабочено кога, во пресрет на упадот на Русија во Украина, Кан ја посети Москва на состанок од висок профил со рускиот претседател Владимир Путин. Состанокот беше планиран неколку месеци пред, многу пред одлуката на Русија да ја спроведе својата воена операција во Украина. Според изјавата дадена до пакистанскиот парламент во пресрет на неговото гласање за недоверба, министерот за надворешни работи во заминување, Шах Махмуд Куреши, близок политички сојузник на Кан, кој служи како заменик-претседател на пакистанската партија Техрик-е-Инсаф на Кан. , „Советникот за национална безбедност на Соединетите Држави [Џејк Саливан] го повика нашиот советник за национална безбедност [Моид Јусуф] и категорично побара од нас да не продолжиме со турнејата во Русија“.

Од пакистанска гледна точка, целта на делегацијата беше да се залага за дијалог и дипломатија, при што Пакистан останува неутрална страна во руско-украинскиот конфликт. „Каде во светот некоја суверена држава добива насока од други земји и која независна земја прифаќа такви насоки? изјави Куреши.

Во срцето на напорите на Кан да избегне гласање недоверба во Парламентот беше неговото тврдење дека САД ветиле „тешки последици“ за Пакистан доколку Кан не биде сменет од функцијата преку парламентарна акција. Според Кан, Доналд Лу, помошник државен секретар за Бирото за прашања во Јужна и Централна Азија, го упатил ова предупредување до пакистанскиот амбасадор во САД, Асад Маџид Кан, на 7 март 2022 година.

Портпаролката на американскиот Стејт департмент, Џалина Портер, како одговор истакна дека „апсолутно нема вистина во овие наводи“.

Имран Кан и неговите политички сојузници ги искористија наводите за мешање на САД за да го оправдаат отфрлањето на гласањето недоверба на Националното собрание, долниот дом на пакистанскиот парламент, каде што, поради неодамнешните пребегнувања, партијата на Кан ја изгуби мнозинската контрола. Пакистанскиот претседател Ариф Алви, близок политички сојузник на Кан, го распушти Собранието и повика на нови избори за 90 дена. Политичките противници на Кан се сомневаа во уставноста на овие дејствија, а случајот потоа беше сослушан од пакистанскиот Врховен суд.

Теориите на заговор на Кан во врска со американското мешање беа изнесени од пакистанскиот главен судија, Џамал ​​Кан Мандохаил, кој се запраша дали Кан има право да разговара за причината за гласањето недоверба, истакнувајќи дека одлуката за такво гласање е изведена од фактот дека партијата на Кан го изгубила парламентарното мнозинство, а не поради какво било странско мешање. Врховниот суд на крајот пресуди против Кан, отворајќи го патот за гласање недоверба.

Дури и со ова назадување, Кан сè уште не беше завршен со неговата обид да се обиде да ја задржи власта. Препознавајќи ја реалноста дека секое оспорување на пресудата на Врховниот суд е осудено на пропаст, Кан се обиде да ги стави на своја страна моќната пакистанска армија и разузнавачките служби. Кан издал наредба да го замени актуелниот началник на армискиот штаб, генерал Камар Џавед Баџва, со поранешниот Шефот на разузнавањето меѓу службите (ИСИ), генерал-полковник Фаиз Хамед, кој беше назначен за командант на корпусот Пешавар уште во октомври 2021 година. Хамид се сметаше за некој кој повеќе се согласува со позицијата на Кан дека САД се мешаат во внатрешните работи на Пакистан.

Промената на режимот со мека моќ е да не биде очигледна – таа е по дизајн наменета да ги искористи домашните политички слабости и слабости за да произведе исход што ги штити САД од директна вина – оттука и карактеристичните негирања, каде Вашингтон не го негира Саливан и Лу имаат интеракции со нивните пакистански колеги, само злонамерна намера поврзана со тие разговори на Имран Кан.

Помина времето на поддршка на воените моќници – политиката на САД за промена на режимот денес се спроведува со помош на алатката на „демократијата“, потпишувајќи ги таканаречените „обоени револуции“ за отстранување на избраните функционери кои се во спротивност со американските геополитички цели. Иако гласањето за недоверба што го отстрани Имрам Кан од власт не беше формално означено како „обоена револуција“, го постигна истиот резултат. Едноставно кажано, доколку дипломатските интервенции на САД, како што тврдеше Кан, имаа намера да го забрзаат неговото заминување од функцијата, тоа ќе беше промена на режимот со кое било друго име, и покрај тоа што Антони Блинкен го негираше спротивното. Фактот дека овој заклучок е предмет на спор може да се поврзе или со имагинацијата на Кан, или со ефикасноста на американската влада во создавањето веродостојна негирање. Еден факт што не е спорно е дека на САД им олесна што нема да се занимаваат со пакистанскиот популистички поранешен премиер.