INFOMAX.MK

Гледано низ призмата на политиката за азил на ЕУ, светот надвор од Европската Унија се чини дека постојано се трансформира во земја на чудата на „безбедни земји“, пишува EUobserver.

Во понеделник (8 декември), земјите-членки на ЕУ се согласија за својот став за два дела од законодавството за азил врз основа на концептот на „безбедни земји“. Првиот воведува список на земји на потекло низ цела ЕУ кои се сметаат за „безбедни“. Вториот им овозможува на земјите-членки на ЕУ да ја префрлат одговорноста за обработка на барањата за азил на „безбедни трети земји“ со кои барателите немаат никаква врска, отворајќи го патот за аранжмани слични на договорот меѓу Велика Британија и Руанда.

Користејќи ја платформата обезбедена од данското претседателство со Европскиот совет, Расмус Стоклунд, данскиот министер за имиграција и интеграција, го пофали законодавството како „пресвртница за политиката за азил на ЕУ“. Сепак, овие мерки, вградени во Пактот за миграција и азил, првенствено ја откриваат неспособноста на ЕУ да ја регулира миграцијата во дух на солидарност. Тие не само што придонесуваат за кршење на човековите права, туку имаат тенденција да произведат и спротивен ефект од она што го ветуваат.

Тековниот предлог за список на „безбедни земји на потекло“ на ниво на ЕУ ги вклучува Египет, Бангладеш, Индија, Колумбија, Тунис, Мароко и Косово, како и земјите-кандидатки за ЕУ Албанија, Босна, Грузија, Молдавија, Црна Гора, Северна Македонија, Србија и Турција.

Целиот текст прочитајте го ОВДЕ