(Анализа) Што ако Русија победи?

Кога Русија се приклучи на тековната граѓанска војна во Сирија, летото 2015 година, ги шокираше Соединетите Држави и нивните партнери. Од фрустрација, тогашниот претседател Барак Обама тврдеше дека Сирија ќе стане „блато“ за Русија и рускиот претседател Владимир Путин. Сирија би бил руски Виетнам или Авганистан на Путин, тешка грешка што на крајот би се вратила против руските интереси. – Пишува американскиот магазин „Foreign Affairs“

Сирија не заврши како мочуриште за Путин. Русија го смени текот на војната, спасувајќи го сирискиот претседател Башар ал Асад од претстојниот пораз, а потоа ја претвори воената сила во дипломатски потпора. Тоа ги одржуваше одржливи трошоците и жртвите. Сега Русија не може да се игнорира во Сирија. Нема дипломатско решение. Наместо тоа, Москва собра поголемо регионално влијание, од Израел до Либија, и го задржа лојален партнер во Асад за проекција на моќта на Русија. Во Сирија, она што администрацијата на Обама не успеа да го предвиди е можноста руската интервенција да успее.

Во надреалната зима 2021-2022 година, Соединетите Држави и Европа повторно размислуваат за голема руска воена интервенција, овој пат во самата Европа. И уште еднаш, многу аналитичари предупредуваат на страшни последици за агресорот. На 11 февруари, британскиот државен министер за Европа Џејмс Клеверли предвиде дека пошироката војна во Украина „ќе биде мочуриште“ за Русија. Во рационална анализа на трошоците и придобивките, размислувањето оди, цената на целосна војна во Украина би била казнено висока за Кремљ и би предизвикала значително крвопролевање. Соединетите Американски Држави проценија дека имало околу 50.000 цивилни жртви. Заедно со поткопувањето на поддршката на Путин меѓу руската елита, која лично ќе настрада од тензиите со Европа што следеа, војната може да ја загрози руската економија и да ја отуѓи јавноста. Во исто време, може да ги приближи трупите на НАТО до руските граници, оставајќи ја Русија да се бори против украинскиот отпор во наредните години. Според ова гледиште, Русија би била заробена во катастрофа што самата ја направила.

Како и да е, анализата на трошоците и придобивките на Путин се чини дека фаворизира поништување на европската статус кво. Руското раководство презема повеќе ризици, а над кавгата на секојдневната политика, Путин е во историска мисија да ја зацврсти моќта на Русија во Украина (како што неодамна направи во Белорусија и Казахстан). И како што гледа Москва, победата во Украина може да биде на дофат. Се разбира, Русија едноставно може да ја продолжи актуелната криза без да изврши инвазија или да најде некој вкусен начин да се ослободи. Но, ако пресметката на Кремљ е точна, како на крајот тоа беше во Сирија, тогаш Соединетите Американски Држави и Европа исто така треба да бидат подготвени за евентуална ситуација освен мочуриште. Што ако Русија победи во Украина?

Ако Русија ја добие контролата врз Украина или успее да ја дестабилизира во големи размери, ќе започне нова ера за САД и за Европа. Американските и европските лидери би се соочиле со двојниот предизвик да ја преиспитаат европската безбедност и да не бидат вовлечени во поголема војна со Русија. Сите страни ќе треба да го земат предвид потенцијалот на нуклеарно вооружените противници во директна конфронтација. Овие две одговорности – цврстото бранење на европскиот мир и претпазливото избегнување воена ескалација со Русија – нема нужно да бидат компатибилни. Соединетите држави и нивните сојузници би можеле да се најдат длабоко неподготвени за задачата да мораат да создадат нов европски безбедносен поредок како резултат на воените дејствија на Русија во Украина.

МНОГУ НАЧИНИ ДА СЕ ПОБЕДИ
За Русија, победата во Украина може да има различни форми. Како и во Сирија, победата не мора да резултира со одржливо решение. Тоа би можело да вклучи инсталирање на усогласена влада во Киев или поделба на земјата. Алтернативно, поразот на украинската војска и преговорите за украинско предавање може ефективно да ја трансформираат Украина во пропадната држава. Русија, исто така, би можела да употреби разурнувачки сајбер напади и алатки за дезинформација, поддржани со закана од сила, за да ја осакати земјата и да предизвика промена на режимот. Со кој било од овие исходи, Украина ќе биде ефективно одвоена од Западот.

Ако Русија ги постигне своите политички цели во Украина со воени средства, Европа нема да биде она што беше пред војната. Не само што ќе биде квалификуван приматот на САД во Европа; секое чувство дека Европската унија или НАТО можат да обезбедат мир на континентот ќе биде артефакт на изгубеното време. Наместо тоа, безбедноста во Европа ќе мора да се сведе на одбрана на основните членки на ЕУ и НАТО. Сите надвор од клубовите ќе застанат сами, со исклучок на Финска и Шведска. Ова не мора да биде свесна одлука за ставање крај на политиките за проширување или асоцијација; но тоа ќе биде де факто политика. Под наводната опсада од Русија, ЕУ и НАТО повеќе нема да имаат капацитет за амбициозни политики надвор од нивните граници.

Соединетите Американски Држави и Европа исто така ќе бидат во состојба на постојана економска војна со Русија. Западот ќе се обиде да спроведе опсежни санкции, на кои Русија најверојатно ќе им парира со сајбер-мерки и енергетски уцени, со оглед на економските асиметрии. Кина би можела добро да застане на страната на Русија во оваа економска закана. Во меѓувреме, внатрешната политика во европските земји ќе наликува на одлична игра од дваесет и првиот век, во која Русија ќе ја проучува Европа за каков било дефект во посветеноста на НАТО и на трансатлантските односи. Преку методите фер и нечисти, Русија ќе ја искористи секоја прилика за да влијае на јавното мислење и на изборите во европските земји. Русија ќе биде анархично присуство – понекогаш реално, понекогаш замислено – во секој случај на европска политичка нестабилност.

Аналогиите од Студената војна нема да бидат корисни во свет со русизирана Украина. Границата на Студената војна во Европа имаше свои точки, но таа беше стабилизирана на взаемно прифатлив начин во завршниот акт од Хелсинки од 1975 година. Спротивно на тоа, руската власт над Украина ќе отвори огромна зона на дестабилизација и несигурност од Естонија до Полска до Романија. кон Турција. Сè додека трае, присуството на Русија во Украина ќе биде перципирано од соседите на Украина како провокативно и неприфатливо и, за некои, како закана за сопствената безбедност. Среде оваа променлива динамика, поредокот во Европа ќе треба да се замисли во првенствено воена смисла – што, бидејќи Русија има посилна рака во војската отколку во економската област, ќе биде во интерес на Кремљ – оставајќи ги настрана невоените институции како што е Европската Унијата.

Русија ја има најголемата конвенционална војска во Европа, која е повеќе од подготвена да ја користи. Одбранбената политика на ЕУ – за разлика од онаа на НАТО – е далеку од тоа да може да обезбеди безбедност за своите членки. Така, военото уверување, особено на источните членки на ЕУ, ќе биде клучно. Нема да биде доволен одговор на реваншистичка Русија со санкции и со реторичко прогласување на меѓународен поредок заснован на правила.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save