Објавено на:

БОМБА: Не Санстефанскиот договор, Бугарија за национален празник ќе го прогласи 24 МАЈ, денот на Светите Кирил и Методиј?!

t

На 3 март, датумот на потпишувањето на Санстефанскиот прелиминарен мировен договор, го славиме ослободувањето на Бугарија како национален празник. 3 март навистина може да се смета за формален чин на ослободување, но не за сите Бугари, не за постигнување вистинска слобода, бидејќи слободата не е само отстранување на поробувачот од ограничена територија, вели Деница Сачева, пратеник од ГЕРБ -СДС во специјална анализа за БГНЕС.

Во продолжение проследете ги нејзините тези во кои с еспоменуваат македонски национални херои, ВМРО, браќата Кирил и Методиј и останати македонски просветители кои пратеничката ги бугаризира.

Слободата е постојана стабилност на лична и државна независност и интегритет, која не ја стекнуваме на овој датум! На овој датум не стекнуваме ниту државност, ниту независност, ниту лична слобода, освен прелиминарен симболичен чин на надеж за евентуално ослободување, последователно неподдржан од склучувањето на Берлинскиот договор. Со тоа датумот се претвора во пропаганден ден на русофилија, кој како и русофобијата е отстапување од единствената струја за Бугарија и Бугарите бугарофилија или љубов и посветеност кон семејството и татковината. Посветеноста и љубовта поради туѓа држава не ни се нормални. Им должиме благодарност на оние кои ни помогнаа, како што и должиме на Татковината, чии заслуги за нас се безбројни.

Тоа не мотивира да бараме порепрезентативен и пообединувачки датум за нашиот национален празник. Празник кој нема да не подели на русофили и русофоби, туку ќе не обедини како бугарофили. Нивото на таквото обединување, според нас, не може да биде друго освен духовно, културно и цивилизациско – дискутабилна е секоја пониска хиерархија.

Бугарскиот народ ја доби својата слобода затоа што ги имаше своите врвни вредности – пол, јазик, вера, писмо, писмо, историја, култура, внатрешна слобода и примени волја за ослободување на државата!

3 март, иако клучен датум, сепак не може да биде вистинскиот и обединувачки национален празник на Бугарија и ќе се обидам да го мотивирам 24 мај како симбол и соодветен датум за оваа цел.

Мојот прв аргумент во прилог на овој предлог е високата хиерархија на духовниот симбол на Зборот поврзан со овој датум, отелотворена во бугарската азбука, писмо, историја, литература, просветителство и култура. Апостол Јован го започнува своето Евангелие со него (1: 1-5):

Во почетокот беше Словото, и Словото беше со Бога, и Бог беше Словото.

Токму духовните карактеристики на Бугарија не дозволуваат нејзино исчезнување од пројавениот свет и покрај временските перипетии, а се поставени во создавањето и развојот на Првото бугарско кралство.


Овде посебно внимание треба да се посвети на блескаво исполнетата света мисија на Светите браќа Кирил и Методиј и нивните ученици. Доделувањето на нивната моравско-панонска задача императорот Михаил III го направил по барање на принцот Ростислав, но создадената азбука не нашла „почва“ и „никнува“ во Бугарија. Царот Борис и особено цар Симеон во глаголицата гледале моќно оружје за заштита на бугарско-словенскиот идентитет против грчко-византиската и римската хегемонија. Само под водство и материјално-политичка помош на државните органи можеше да се прошири глаголицата што ја донесе Моравија во нашите краишта. Со навлегувањето на еден адепт, чија мисија беше да го пренесе и воведе во нови симболи за ново време светото знаење на Светото писмо, Константин-Кирил Филозоф мудро зеде предвид дека звукот е тој што ги материјализира енергетските структури на духот.

Дали зборовите што ќе ги пренесат овие конструкции ќе бидат стабилни или не, зависи од точноста на градежните блокови и спојките на буквите, бидејќи Вистината, Слободата и Моќта се во правилно изговорениот Збор. Светите браќа ја бранеа својата мисија и таа всушност беше наменета за Бугарите, бидејќи досега секоја буква во нашиот јазик се изговара со својот звук, а ние сме единствени во Европа со таков правопис и правопис. Мораме да се гордееме со големото духовно дело на сите наши предци ревносно и цврсто да се чуваме да бидеме верни на вистинското Слово. Само нашиот народ има празник со своето писмо и писмо, кој се слави уште поискрено од Велигден.

А во годините на преродбата Стојан Михајловски пееше во химната Кирил и Методиј, што му овозможи на нашиот народ духовно да ги оплоди и просветли дури и држави кои не сме ги освоиле со меч. Доказ за тоа не е само фактот што Бугарите како Константин Костенецки, Константин Преславски, Григориј Цамблак, Кипријан Чудотворец ја донеле азбуката, писмото, литературата и религијата во подоцнежните земји како Русија, Романија, Србија и други. Познато е дека Ремсовото евангелие, напишано на бугарски на глаголица и кирилица, се обожавало како суперсвет текст, а француските кралеви му се заколнале на верност при нивното устоличување. Немаме право да заборавиме дека воспоставената светост на бугарската азбука е најголемата победа во нашата историја, што е најдлабоката причина 24 мај да биде државен празник.

Тука треба да им се оддаде почит на останатите седуммина на чело со св. Климент Охридски – азбуката што ја создава кирилицата. Гнездата на бугарските просветители биле Преславските и Охридските училишта, а подоцна и Трновското училиште.Егзарх Антим I, претседател на Уставотворното собрание и Првото големо народно собрание во 1879 година кога бил усвоен уставот на Тарново. Највпечатлив текст на овој устав е чл. 61, кој гласи: „Секој роб, од кој било пол, вера и националност, е слободен штом зачекори на бугарска територија“ – текст еманација на побожноста на Бугарите кон слободата.

Завршувајќи ја оваа кратка ретроспектива на вечно слободниот бугарски дух, кој ја сочува нашата националност и ја сочува нашата државност дури и кога бевме под византиска и османлиска власт, сакам повторно да ја истакнам неговата клучна важност, бидејќи сите актуелни конфликти бараат да се потпреме на нашиот национален дух. повторно. Овие конфликти нè стимулираат да бараме начин да се зачуваме на организиран и намерен начин токму сега.

Датумот 24 мај е вистинското олицетворение на овој дух, кој сам носи внатрешно единство и може да нè оддалечи од странската и странска фобија. Да не заборавиме дека овој дух ги оплоди и другите земји создадени по Бугарија со азбуката, литературата и религијата, земји кои сè уште ни должат благодарност затоа што придонесовме да бидеме дел од културата и цивилизацијата на Европа и христијанството. Европа ќе не разбере и ќе не поддржи морално, бидејќи Бугарија беше таа што ја трансформираше арапската, азиската и отоманската агресија, служејќи како штит за нејзиниот опстанок и развој со текот на времето. Време е да не поддржи со историски основи, што мора да потсетиме – затоа 24 мај треба да стане национален празник со оглед на најдлабоката каузалност во Бугарија да биде неуништлива духовна империја, која секогаш ја наоѓа својата територијална, етничка и државна персонификација, со што се зачувува и европската сегашност и иднина.

Целата колумна може да ја прочитате на следниот ЛИНК.

ПОВРЗАНИ ВЕСТИ

Бугарскиот парламент контра Радев: Оружје во Украина…

Бугарскиот парламент го отфрли ветото што претседателот…

Бугарски новинар: Следува крај на војната и…

Станува јасно дека украинскиот конфликт е веќе…

Претседателот на Бугарија стави вето на испораката…

Киев требаше да добие стари оклопни транспортери…

Србија обвини маж за шпионажа во корист…

Во српскиот град Босилеград е уапсено лице…

Бугарско МВР: Немаме информации дека Љупчо Палевски…

Љупчо Палевски – Палчо осомничениот организатор и извршител…