Косово, независна држава или модерна колонија на Америка за контрола на Балканот

Еуфоријата што ја придружуваше вонредната седница на Собранието во Приштина пред 14 години, кога на 17 февруари 2008 година беше еднострано прогласена независноста на Косово, пропадна како меур од сапуница, бидејќи наместо држава, оваа територија стана модерна колонија создадена за американски потреби на Балканот.
Ниту Приштина, ниту Америка не беа заинтересирани за резолуцијата 1244 на Советот за безбедност на ОН, според која Косово сè уште е дел од Србија, но под администрација на ОН, ниту фактот дека ги прекршуваат сите можни меѓународни норми и закони.

Но, слаткиот вкус на победата на косовските Албанци, како што одминуваше времето, полека почна да станува горчлив. Каде е и што е Косово после толку години? Дали направи чекор назад од претходните години?

Милисав Паиќ, пензиониран дипломат и основач на „Српскиот надворешнополитички круг“, одговарајќи на ова прашање го вели следново:
„Косово останува инструмент на Западот и обид преку него да се создаде контрола врз целата оваа област, со вовлекување на Косово во западната политичка, стратешка и безбедносна структура. Но, меѓународните услови веќе не се како пред 14 години за такво нешто да биде реално“, заклучува Паиќ.

Како што вели, во овие 14 години на Косовската држава стана гумен балон кој Америка им го наметна на своите партнери и клиенти и кој сега се надува.
„Бројот на земји кои го признаваат Косово беше намалена од 119 на под 100. Така овие обиди да се наметне Косово како независна држава едноставно пропадна. И не гледам дека по 14 години земјите кои досега не го признале Косово имаат некаков интерес да влезат во некакви формални врски и односи со Приштина“, вели Паиќ.
Тој смета дека Приштина стои во место уште од бриселскиот договор.
„Разговорите меѓу Белград и Приштина, кои се концентрирани, или барем треба да бидат концентрирани на животните прашања на граѓаните на Косово и Метохија, не се помрднати од мртва точка. А тоа што го прави Албин Курти, обидувајќи се да се наметне како лидер на Албанците во регионот, исто така не функционира. Освен Хрватите и Црна Гора, малкумина имаат сериозен интерес за формални врски и состаноци со нив“, рече тој.

Како што стојат работите, вели Паиќ, таквата ситуација ќе трае, бидејќи Западот вербално го критикува Курти за неговите бескомпромисни ставови, особено на темата за формирање на ЗКК, но нема реална подготвеност да се изврши сериозен притисок врз него.
„Од страна може да се види дека зад сцената има идеи да се ревидира договорот за ЗКК во корист на Приштина и да се претвори во еден вид невладина организација без никакви реални надлежности“, рече тој.
Поради овие причини, не е јасно, додаде тој, дека наскоро може да се случи нешто сериозно во врска со Косово.
„Косово и Метохија едноставно не можат да добијат меѓународен легитимитет со приклучување кон меѓународните организации, бидејќи Србија тоа не го дозволува, затоа што не е подготвена за таканаречено меѓусебно признавање и нема шанси тоа да се промени, без разлика кој е на власт во Србија.“ затоа што тоа би предизвикало гнев кај народот“, смета Паиќ.

Тој потсетува дека за да добие де факто признавање, Приштина би морала покрај согласноста на Србија да обезбеди и согласност од Русија и Кина во Советот за безбедност на ОН, која засега не помислува да го промени ставот.
Инаку, четиринаесет години од прогласувањето на независноста, Косово слави со владата на Албин Курти на чело, кој од омилен опозиционер стана омразен лидер меѓу граѓаните на Космет.
Тврдоглавоста на Курти да седне на маса со Белград само како рамноправен партнер, ги врза рацете на Европската унија да и ја даде на Приштина долго ветената визна либерализација. Косово за 14 години не успеа да дојде до ниту една меѓународна организација, освен неколку спортови, ниту пак да се смести дома, со оглед на тоа што граѓаните се разочарани од неисполнетите големи ветувања, особено не соочени со корупција на Косово.
Америка очигледно мисли дека е дојдено време да се реши проблемот со Косово, но не се надеваше дека Курти, кој сака да испише историја како човек кој донесе вистинска независност на Косово , ќе го направи својот главен проблем на тој пат. Да не зборуваме за неуспешната економија, заминувањето на младите, несогласувањата што постојат околу разбирањето на ОВК, но и спротивставените ставови за дијалогот со Белград и приказната за припојувањето на Косово кон Албанија. Накратко, има многу проблеми чие решение не е на повидок, па затоа има малку реални причини за славење.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save