Познат бугарски историчар го бугаризира Тодор Александров: Србија се трудеше да ги асимилира Бугарите во Македонија но тие се спротивставија

Бугарскиот медиум БГНЕС објави колумна на познат бугарски историчар, професор Димитар Гоцев, кој во неговата колумна пишува за српски масакар во Македонија и вели дека Србија не успеала да ги асимилира Бугарите од Македонија.

Во колумната Гоцев го нагласува бугаркиот карактер на Македонија и на македонскиот народ, меѓу другите ликови претставени како дејци на бугарската кауза е споменат и македонскиот револуционер Тодор Александров.

Прочитајте ја колумната на историчарот:

“Се додека има Бугари во Вардарска Македонија, крв ќе се пролева. Да се ​​откажат од својата самосвест и да станат „вистински“ Срби. Под оваа парола српската влада дејствувала меѓу двете светски војни против Бугарите во Македонија.
Голгота на гавранот

Навистина, Србите си ги исполнуваат ветувањата и течат реки бугарска крв.

Пример за тоа е трагедијата што се случи пред 99 години во радовичкото село Гарван.

На 2 март 1923 година Србите го извршија еден од најбруталните масакри на Бугарите во поробената Вардарска Македонија. 28 цивили во селото Гарван, меѓу кои и три деца на возраст од 13 и 18 години, беа убиени од српската војска на чело со управителот на штипската жупанија Добрица Матковиќ. Телата на невините Бугари беа оставени непогребани шест дена. Гледајќи ја застрашувачката глетка, на лице место почина постара жена, 65-годишната Цвета Томева, со што бројот на загинатите се искачи на 29.

Еве што рекол очевидец:

„Кога дојде српската загуба во селото, сите селани – мажи и жени, млади и стари – се јавија да ни кажат некои прописи. Беше работно време, па многумина беа на терен и не се појавија. Поради оваа причина, Србите многу се налутија и почнаа да тепаат и жени и мажи…

Потоа разделиле неколку млади жени. Мажите се врзале и воделе половина час надвор од селото. Шефот на загубата праша каде се комитетите и ако не ги знаат нивните скривалишта ќе бидат убиени како кучиња. Селаните одговориле дека не познаваат никакви комити, ниту пак некогаш се занимавале со нив.

Началникот со валкани пцовки дал наредба да им нареди на сите врзани и наредил војниците да пукаат…“

Терор, убиство, асимилација

„Масакрот во гавран е трагедија што го потресе тогашното бугарско општество. Во цела Бугарија се одржуваат демонстрации. Околу 40-50 илјади луѓе се собираат во Софија за да учествуваат во поворката пред амбасадите на големите сили, носејќи плакати со имињата на убиените“, изјави за БГНЕС историчарот проф. Димитар Гоцев.

Тој нагласи дека Србите ги испраќаат најжестоките активисти, членови на тајната организација „Црна рака“, да вршат ѕверства врз бугарското население.

„Посебна беше улогата на окрузите/локалните управители, кои имаа неограничена моќ над животот на бугарското население. „Македонија е претворена во долина на солзи, крв и смрт, како што пишуваа тогашните европски весници“, вели проф. Гоцев.

За жал, трагедијата на селото Гарван е непозната за денешното население на РС Македонија, каде Србите се претставени како браќа, а Бугарите како смртни непријатели.

„И покрај теророт и масовните убиства, како она во селото Гарван, кое беше фотографија од злосторствата низ Вардарска Македонија, Србите не успеаја да ги асимилираат Бугарите. Нивната асимилаторска политика очајно пропадна“, рече историчарот.

Згора на тоа, македонските Бугари се спротивставија на србизацијата и истребувањето со вооружена борба предводена од ВМРО на Тодор Александров и Ванче Михаилов.

А оценката за српскиот неуспех ја даде населението на Вардарска Македонија по распадот на Кралството Југославија.

„Во април 1941 година бугарското население формираше своја бугарска влада во форма на акциони комитети. Односно пред официјално да влезе бугарската војска во Македонија, таму веќе имаше бугарска влада која ја поздрави. Да не беше ова население во Вардарска Македонија бугарско, тешко дека ќе воспоставеше таква власт. Месниот народ и бугарската војска ја создадоа владата на слободна бугарска Македонија“, вели Гоцев.