Поранешен хрватски затвореник го опишува озлогласениот затвор во Атина: Навивачите на Динамо ќе преживеат пекол?

Во грчките затвори моментално се наоѓаат стотина навивачи на Динамо, озлогласените Бед Блу Бојс.

Во моментов хрватските државјани се под истрага за нивното учество во крвавите судири во атинската населба Нова Филаделфија на 7 август во пресрет на натпреварот АЕК – Динамо. Во таа случка е убиен 29-годишниот Михалис Качурис.

Грчката влада ги подели навивачите во помали групи и ги испрати во 21 затвор. А каква ситуација владее таму, опиша поранешниот хрватски осуденик за Јутарњи лист.

Коридалиос, злогласниот и најголем затвор, се наоѓа на западното предградие на Атина. Има пожолтени ѕидови, над кои се намотани калеми од жица. Зад неговите решетки, еден од затворениците е Димитрис Куфонидис, член на анархистичката група „17 Ноември“, осуден на 11 доживотни затворски казни за убиства на дипломати, политичари и бизнисмени. Во тој затвор, кој го нарекуваат грчка верзија на злогласниот Пеј пеј, сместени се дел од хрватските навивачи. На 12 јули 2012 година од неа избегала Оливера Ќирковиќ, членка на групата Пинк Пантер.

Но, Коридалиос е познат и по две спектакуларни бегства, кои ги забележаа светските медиуми. Во јуни 2006 година, во дворот на тој затвор слета хеликоптер. Никос Палалокостас и неговиот помошник излегле од леталото, фрлиле димни бомби, а во општата какафонија успеале да влезат во хеликоптерот братот на Никос Василис (40), кој издржувал 25-годишна затворска казна за киднапирањето на грчкиот бродски магнат Џорџ. Милонас за кого откуп од 38 милиони евра и 32-годишниот Албанец Алкет Ризаи кој издржувал казна за убиство. Никос тогаш и самиот беше еден од најбараните грчки бегалци.

Три години подоцна, на 22 февруари 2009 година, според истиот начин на работа – киднапиран хеликоптер, филмско бегство – Василис и Ризај повторно избегаа од Коридалиос, што потоа имаше ефект да ги смени водечките луѓе во грчките затвори.

– Тато, жив нема да излезам одовде – му рекол еден од уапсените „Бед Блу Бојс“ на својот татко, велејќи дека им се заканувале од грчки затвореници по нивното пристигнување, гестикулирајќи со прстот преку вратата. Хрватската дипломатија веднаш реагирала, а хрватските притвореници кои добивале закани веднаш биле префрлени во други затвори.

Хрватските државјани се сместени во 21 казнена установа, откри министерот за правда Иван Маленица. Грчките власти ја гарантираат нивната безбедност, но фактичката состојба во грчките затвори може да се види од документот на Советот на Европа „Третман на затворениците во Грција“, објавен во септември 2022 година. Условите за живот се навреда на човечкото достоинство, се наведува во извештајот. Особено беа истакнати пренатрупаноста и лошите услови, честото насилство меѓу затворениците, сериозен недостиг на персонал и несоодветната здравствена заштита. Пополнетоста во најголемиот Коридахос беше 152 отсто. Во еден од затворите за 66 лица биле сместени 126, а во другиот на официјалните 166 места се сместени 280 лица.

Родителите на уапсените навивачи на Динамо, по предупредувањето на заканите на кои се изложени нивните синови, токму поради нивната безбедност, не сакаат повеќе да се појавуваат во медиумите.

За тоа како изгледа животот во грчките затвори, Јутарњи разговарал со поранешен хрватски осуденик, кој се согласил да го сподели своето искуство во грчките затвори, а тој бил во неколку од нив. Тој го сподели тоа искуство под услов да не го откриеме неговиот идентитет. Додека тој го опишува својот живот зад решетки, ние се обидуваме да ја споредиме неговата приказна со некои филмови или серии со затворска тематика или бројни документарни филмови.

– Гледав многу филмови и серии за затворите, но ова е неспоредливо – вели тој. За тоа какви се, без размислување вели:

– Условите беа катастрофални. На пример, во затворот во Крф, јас бев 21-виот затвореник во ќелијата и единствениот што не беше таму за убиство. Сите други беа убијци. Најдобро ќе го илустрирам кога ќе ви кажам дека ќе добиеме храна како лавови во зоолошка градина. Тие креваа решетка и ја туркаа храната низ неа. На стражарите имаше специјална полиција со панцири. Генерално, во грчките затвори, околу 10 проценти беа Грци, останатите бевме ние, странци, а најмногу Албанци. Грците се „дрогери“, најмногу соработуваат со персоналот. Колку што сега се сеќавам, меѓу 6 и 6:30 часот имаше пребројување. Ручекот секогаш беше помеѓу 12 и 13 часот, по што следуваше одмор. Во вториот казнено-поправен дом, кој се наоѓал на надморска височина од 1200 метри, во просторијата имало радијатор што во зима би се греел меѓу 19 и 21 часот. Немаше прозорци, само решетки; ставаме чаршафи за да не падне снег во ќелијата, а само топлината на телото те грее… – го опишува своето искуство.