Германија го менува законот стар над сто години: Се овозможува двојно државјанство!

Германија е една од ретките западни земји која сè уште инсистира на правилото дека странците кои сакаат германско државјанство мора да се откажат од старото. Владејачката коалиција има намера ова да го укине со нов предлог-закон.

Германија е земја на имигранти. Ова го наведува и Министерството за внатрешни работи на својата официјална веб-страница. Притоа, оттаму се повикуваат на статистиката: повеќе од четвртина од граѓаните имаат мигрантско потекло, а дури и повеќе од една третина од децата на возраст под 14 години. Покрај тоа, во земјата живеат околу 13,5 милиони граѓани без германско државјанство што сочинува 16 отсто од населението.

Меѓутоа, кога станува збор за натурализација, односно за доделување државјанство на странци, Германија е меѓу последните во Европа. Додека, на пример, во 2021 година во Шведска се доделувале десет државјанства на 100 странци, а во Холандија 5,4, во Германија лани квотата била 1,2 отсто.

Причината се пред се некои многу рестриктивни услови кои мора да се исполнат за да се добие државјанство. Неодамна, владејачката коалиција на социјалдемократите, зелените и либералите во федералниот парламент, Бундестагот, претстави предлог за нов Закон за државјанство, со кој ќе се сменат сегашните строги услови.

Најголемата пречка досега беше одредбата која генерално инсистира на принципот на едно државјанство, вели Џули Шефер, адвокатка специјализирана за законот за странци во канцеларијата на Schlun & Elven во Келн.

„Она што првенствено ги спречува потомците на поранешните гастарбајтери, да речеме од Турција или од земјите од Западен Балкан, да добијат германско државјанство е условот да се откажат од претходното државјанство. Германија е една од ретките западни земји што сè уште инсистира на тоа. “, нагласува Шефер.

Нацртот на новиот закон предвидува откажувањето од претходното државјанство повеќе да не е услов за стекнување германско и истовремено да го скрати потребниот континуиран правен престој во земјата од осум на пет години – како што е случајот во повеќето европски земји. објаснува германскиот адвокат.

Многу е важно со новиот закон да се воведе еден вид автоматичност: „Двојното државјанство е начелно формулирано како право. имајте каков било простор за маневрирање“, нагласува Шефер.

Сегашниот закон предвидува двојно државјанство само како исклучок од правилото. Тоа е првенствено резервирано за граѓаните на Европската унија – тие можат да имаат две државјанства без никаков проблем. А, по долга процедура, се доделува и на оние кои доаѓаат од земји кои не ги ослободуваат своите граѓани од државјанство – или затоа што не сакаат, или затоа што таму не е законски предвидено. Такви земји се, на пример, Сирија, Јужноафриканската Република, Авганистан, Алжир или Иран.

Законот е стар повеќе од сто години.

Сегашните одредби во Законот за државјанство во голема мера потекнуваат од Законот за припадност на империјата и државата од 1913 година, кој едноставно беше преземен во повоена Германија. Само во 2000 година беше отстранет зборот „империја“ од името на законот. Тој закон почива на принципот на потекло и национална хомогеност (Volksnation): лице кое е германски државјанин, значи Германец, не може да биде нешто друго во Причината беше наведена дека граѓанинот може да биде лојален само на една земја.

Тој аргумент против двојното државјанство и денес го користат противниците на реформата. Тие тврдат дека двојното државјанство води до внатрешен конфликт на лојалност и дека луѓето кои сакаат германско државјанство треба да направат јасен избор. Велат дека германското државјанство има посебно значење и симболика и стравуваат дека премногу дарежлива политика на двојно државјанство може да доведе до тоа луѓето да стекнат државјанство од чисто практични причини, без вистинска врска со Германија.

Дополнително, тие стравуваат дека лице со двојно државјанство може, по потреба, да ги избегне германските закони повикувајќи се на неговото второ државјанство и статусот на странец.

За правникот Јули Шефер тоа се застарени верувања „кои не се многу променети во последните сто години”. Освен тоа, како што нагласува, „во Германија, исто како и во другите европски земји, веќе е практика луѓето со две државјанства кои живеат тие се третирани како Германци во земјата. Тоа значи дека не постои можност некој да го избере само она што му одговара од двата света“.

Целта на реформата на Законот за државјанство е, од една страна, Германија да стане поатрактивна имиграциска земја за квалификувани работници. Таму Германија е во остра конкуренција со другите европски земји, како Франција, Холандија или Шведска, кои имаат поблаги критериуми и помалку пречки за доаѓање на квалификувана работна сила од странство.

Во исто време, беше согледано дека модерната и отворена политика за имиграција и интеграција е клучна за социјалната кохезија во Германија. Тие сакаат да поттикнат „побрза и подобра интеграција на странците во германското општество“, бидејќи „натурализацијата доаѓа на крајот од процесот на интеграција, па и оние кои поминале низ тој процес треба да можат да добијат државјанство. Ова ги вклучува сите законски права и обврски во Германија, вклучително и правото на глас на избори“, вели Шефер.