Блумберг: Со Европа не може да се управува, има колективна немоќ

Континентот се соочува со „савршена бура“ од затегнати буџети, парламентарна фрагментација, растечки притисок од екстремната левица и десница и протести кои редовно ја полнат улицата.

Франција денес е еден од најдраматичните примери за политичка стагнација. Петтиот премиер во мандатот на Макрон, Себастијан Лекорну, мора да прави болни компромиси со левицата за да обезбеди поддршка за буџетот, додека Националното собрание – крајно десничарската партија на Марин Ле Пен – се чувствува поблиску од кога било до власт.

Во Велика Британија, Кир Стармер го загуби политичкиот капитал стекнат со изборната победа. Неговиот буџет беше лошо примена од пазарите, а протестите против миграцијата го зајакнаа Најџел Фараж и неговата Реформска партија, која моментално предничи во анкетите.

Иако Германија има поцврсти финансии, коалицијата меѓу CDU и SPD е под притисок, а крајнодесничарската AfD постојано расте во анкетите. Во Шпанија, премиерот Санчез ја одржува власта преку контроверзен сојуз со каталонските сепаратисти, додека Португалија мораше да организира три избори за само три годин

Италија, со премиерката Џорџа Мелони, изгледа како реток остров на стабилност – таа е најдолго опстојувачкиот премиер од времето на Берлускони. Но и таму, високите долгови и сложената политичка архитектура го ограничуваат просторот за вистински реформи.

Холандскиот премиер Дик Шуф едвај преживеа гласање за доверба и се соочува со предвремени избори. Белгија останува симбол на парализирана демократија – за составување влада по изборите ѝ беа потребни повеќе од шест месеци. Во Полска, премиерот Доналд Туск се соочува со претседател кој може да стави вето на неговите обиди за буџетска дисциплина.

Оваа колективна немоќ, пишува Блумберг, ја прави Европа ранлива пред глобалните играчи. Владимир Путин ја тестира континенталната кохезија со дронови над Полска; Кина бара билатерални сојузи за да го наруши европското единство а Доналд Трамп го третира континентот како ресурс што треба да се експлоатира, гледајќи на односите со ЕУ низ призма на трговски трансакции.

„Јас сум доста песимист. Светот се промени“, вели италијанскиот политиколог Џовани Орсина.

Неговата дијагноза е јасна: континентот страда од криза на управување, каде традиционалниот консензус околу распределбата на економскиот раст е разнишан од идеолошки поларизации и генерациски судири.

Додека екстремите ја добиваат сцената, европските лидери изгледаат како администратори на парализирани системи – а тоа е слабост која глобалните моќници веќе ја експлоатираат.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save