,,Она што го бараaт е самоубиствена мисија”: МРТВИ СМЕ ПРЕД ДА ИМ ПРИЈДЕМЕ НА РУСИТЕ!

Украинскиот претседател Володимир Зеленски и неговите советници одлучија да ги насочат воените напори на бреговите на реката Днепар веднаш штом пред неколку месеци стана јасно дека контраофанзивата нема да донесе резултати.

Планот беше да се загрози таканаречениот руски копнен коридор кон Крим. Минатиот месец, украинското Министерство за надворешни работи дури се пофали со големо напредување на трупи на тој дел од фронтот, а руските воени блогери беа загрижени за акумулацијата на непријателските сили.

Меѓутоа, група украински маринци, кои два месеци водат напад преку реката Днепар, тврдат дека реалноста е нешто поинаква. Шестмина од нив за Њујорк Тајмс изјавиле дека веруваат дека крвавата борба за воспоставување упориште преку реката е непотребна и дека жртвите се страшни.

– Еден куп војници завршуваат мртви во реката многу пред да стигнат на другата страна. Условите се неверојатно тешки. Околу нас се претежно мочурливи острови преполни со реки или ливади кои станаа мочуришта. Ништо освен кал и кратери од бомби полни со вода – рекоа војниците.

Тие тврдат дека решиле да проговорат бидејќи се загрижени за големиот број жртви и преоптимистичките извештаи од официјалните лица за напредокот на офанзивата.

– Свежите трупи кои пристигнуваат на источниот брег мора да газат врз телата на војниците кои лежат заплеткани во баричките од кал – рекол војник со кодно име Алексиус.

Тој тврди дека е невозможно да ги консолидираат позициите и да префрлат опрема на спротивниот брег на реките Днепар.

– Не е ни борба за опстанок, туку самоубиствена мисија – вели Алексиј.

Тој ги обвинува украинските команданти за неуспехот бидејќи лошо го подготвиле нападот тактички и логистички.

– Ранетите беа оставени да умрат бидејќи немавме доволно чамци да ги пренесеме во болница. Бруталните услови го деградираат моралот – објаснува Алексиј.

Уште еден украински војник покажа малку поголем оптимизам. Тој им рече на новинарите дека „и покрај загубите“ нападите ги принудиле руските команданти да ја вратат воздушната единица од Запорожје за да ја зајакнат одбраната.

Војникот, потпишан како Максим, кој се опоравуваше во болница откако беше ранет во ноември, се потсети на ужасот на брегот на Днепар. Тој вели дека неговата единица добила наредба да се евакуира откако тројца војници биле убиени во воздушен напад.

Додека во мракот тргнале кон брегот, се нашле под дожд од школки. И кога конечно стигнале до реката, им било кажано дека ќе треба да чекаат три часа пред да ги соберат чамците.

– Таму има мочуриште и сето тоа во кратери полни со вода. Школки паѓаа цело време, па немавме друг избор освен да се обидеме да копаме што е можно подлабоко. Левиот брег беше како чистилиште. Уште не си мртов, но веќе не се ни чувствуваш жив – се присетил Максим.

Истражувањето на Меѓународниот институт за социологија во Киев покажа дека расте бројот на украински граѓани кои се подготвени за територијални отстапки во замена за завршување на војната.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save